Η Ελλάδα κατέλαβε την 30ή θέση στον πίνακα κατάταξης Αλφαβητισμού στα Μέσα (όπως χονδρικά μεταφράζεται ο όρος “media literacy”) ανάμεσα σε 41 χώρες. Τα αίτια ξεκινούν προφανώς από το σχολείο, όπου γίνεται μια σπουδαία προσπάθεια μετατροπής των μαθητών σε μηχανές απομνημόνευσης και συσσώρευσης γνώσεων χωρίς ιδιαίτερη άσκηση της κριτικής σκέψης ή έστω κάποιες ενέργειες, που θα θωρακίσουν τα παιδιά απέναντι στην παραπληροφόρηση και την μπουρδολογία. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε τακτικότατα, το πλέον πρόσφατο, ήταν οι ασύλληπτες ανοησίες κατά των εμβολίων και η υποστήριξη τσαρλατάνων αντιεμβολιαστών. Είναι αυτό που κατά κόρον λέγεται ότι απουσιάζει η κριτική σκέψη. Αναμενόμενο είναι, αφού το σχολείο μας δεκαετίες τώρα στηρίζεται στη λογική το μάθημα είναι από τη σελίδα τάδε μέχρι τη σελίδα δείνα. Μαθαίνεις να το λες και τελείωσες. Για να μη μιλήσουμε για το ακόμη χειρότερο την παπαγαλία, όπου δεν καταλαβαίνει καν τι λέει το μάθημα που είπε. Όταν ένας μαθητής εκπαιδεύεται μ’ αυτή τη λογική αναμενόμενο είναι να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε κάτι που του ζητά να επεξεργαστεί δεδομένα και να αποφασίσει. Το ερώτημα είναι τι στην ευχή πράττει το κράτος μας και άλλοι φορείς π.χ. ΜΜΕ, για να αλλάξει αυτή η κατάσταση προς το καλύτερο. Εντάξει, δεν λέμε να γίνουμε Φιλανδία που έχει εθνικό σκοπό να «βγάζει» γενιές πολιτών εκπαιδευμένων στην εντοπισμό της παραπληροφόρησης, εντάσσοντας στο εθνικό σύστημα εκπαίδευσης και μάλιστα από νωρίς, από το νηπιαγωγείο, μάθημα κανονικό, με το οποίο τα παιδιά διδάσκονται πως να εντοπίζουν τις ψεύτικες ειδήσεις, πως να αναγνωρίζουν τις αληθινές πληροφορίες και αληθινή ενημέρωση από τη meta-αλήθεια.
Απέναντι στην παραπληροφόρηση
