Μεταγραφές «αεροδρομίου» δεν τις λες, όμως η εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ φυλλοροεί, πριν ακόμα προκηρυχθούν οι εκλογές αρχίζει να σχηματίζεται, ως επικοινωνιακό αποτέλεσμα. Παλιά η τέχνη των μεταγραφών θα πείτε. Η εξουσία, είναι γνωστό, πως ελκύει όπως η λάμπα τα έντομα. Και βουλευτές να μην εκλεγούν, υπάρχουν καρέκλες σε Νοσοκομεία, Γενικές Γραμματείες, Οργανισμούς, για να επιβραβευθούν για το άλμα. Και κάπως έτσι, τόσο απλά και φυσικά, κάποιοι τα προηγούμενα χρόνια κατέβασαν το κάδρο του Ανδρέα και τοποθέτησαν στο ίδιο καρφί τη φωτογραφία του Τσίπρα. Τώρα κάποιοι άλλοι τη φωτογραφία του Μητσοτάκη. Ετσι λειτουργούν αυτά. Η πολιτική είναι πρωτίστως προσωπική μπίζνα. Για τα υπόλοιπα υπάρχουν και οι…φιλανθρωπικές οργανώσεις. Τα κόμματα πάλι, με το πρόσχημα της διεύρυνσης της πολιτικής τους επιρροής, στρατολογούν πρόθυμους που προέρχονται από τους παραδοσιακά αντίπαλους πολιτικούς τους χώρους. Θεωρούν ότι φέρνοντας πρόσωπα, θα συμπαρασύρουν μαζί και υποστηρικτές τους. Αντί να επιχειρήσουν να διευρύνουν τα ακροατήριά τους, με τις θέσεις και τον πολιτικό τους λόγο, καταφεύγουν στην ποδοσφαιρική πρακτική των μεταγραφών. Οπως έγραφε ο Μανώλης Αναγνωστάκης σε κείμενό του στις 12 Μαΐου 1985 τρεις εβδομάδες πριν από τις βουλευτικές εκλογές της 2 Ιουνίου 1985 για τις τότε μεταγραφές με τίτλο: «Μεταγραφές με … “υποσχετική”»: (…) Και στο κάτω-κάτω στο ποδόσφαιρο, μια δουλειά κάνουν όπως όλοι μας, ωραίο θέαμα μας προσφέρουν, γιατί να μην έχουν και το κασέ τους – τουλάχιστον δεν καμώνονται τους ιδεολόγους. Αλλά ιδεολόγοι με μεταγραφές και υποσχετικές επιπλέον, ε, αυτό νομίζουμε είναι το κάτι άλλο. Και καλούμαστε να τους επιβραβεύσουμε με την ψήφο μας (παρ’ ολίγο θα λέγαμε με το εισιτήριό μας) στο μεθαυριανό μεγάλο τελικό της 2 Ιουνίου. Υ.Γ. Θα πείτε, μα δεν μπορεί κάποιος να το δει αλλιώς στην πορεία; Σαφώς και ναι. Και έχουν υπάρξει μετακινήσεις, σε βάθος χρόνου, ώριμες και επιτυχημένες. Αλλά εδώ εξοργίζει το προκλητικό του πράγματος. Πριν 2-3 μήνες να είσαι ανεβασμένος/νη στα κάγκελα και να εξαπολύεις μύδρους, κατά της «κακιάς κυβέρνησης» του “χειρότερου πρωθυπουργού” που έχει συσσωρεύσει τα χίλια μύρια δεινά, και ξαφνικά να γίνεσαι βασιλικότερος/ρη του βασιλέως με «ωσαννά» που τα ζηλεύουν και οι από ιδρύσεως του κόμματος υποστηρικτές .Και βέβαια, εντυπωσιακό είναι και το πέπλο της λήθης που σκεπάζει ξαφνικά τους νέους συνοδοιπόρους σου, εκείνους που δεν έχαναν ευκαιρία να σε «χτυπήσουν» όταν βρισκόσουν στην απέναντι αντίπαλη πλευρά.
Μεταγραφές με … «υποσχετική»
