Η κλασική ατάκα

«Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο. Θα υπάρξει πλήρης διερεύνηση των αιτιών, δεν θα κρυφτεί ή συγκαλυφθεί τίποτα»  Είναι η κλασική ατάκα – με πολλές παραλλαγές – που χρησιμοποιούν οι εκάστοτε κυβερνώντες για να δείξουν την… αποφασιστικότητά τους στη διαλεύκανση υποθέσεων όπως η τραγωδία στα Τέμπη. Το πιθανότερο είναι ότι θα αρχίσει ένα γαϊτανάκι μετάθεσης ευθυνών και εκτροχιασμών, που μπορεί να φτάσει ως τον Τρικούπη, που πρώτος ασχολήθηκε με τους σιδηροδρόμους, για να διασωθούν η απαξίωση, οι άθλιες πολιτικές, οι κακές προτεραιότητες. Δυστυχώς το μαχαίρι δεν φτάνει ποτέ στο κόκαλο. Γιατί αν έφτανε θα μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει τέτοια μαζικά εγκλήματα. Θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί θάνατοι νέων παιδιών, θα μπορούσε να έχει οργανωθεί ένα καλύτερο κράτος που δεν θα σκοτώνει έτσι απλά, λόγω αμέλειας, καθυστερήσεων, αδιαφορίας, αβελτηρίας και του γνωστό νεοελληνικού «ωχαδερφισμού». Οι ευθύνες ασφαλώς είναι διαχρονικές. Η ανικανότητα δεν έχει κομματική ταμπέλα. Εκείνο που έχει ταμπέλα είναι το ότι στην Ελλάδα μέχρις ότου φθάσει το θέμα στην εκδίκαση του θα έχουν περάσει χρόνια, και η απόδοση δικαιοσύνης εμποδίζεται από χιλιάδες γραφειοκρατικά στοιχεία. Το πιο τραγικό σε κάθε τραγωδία , είναι πως αυτοί που χάνονται , σακατεύονται ή καταστρέφονται οι ζωές τους από τέτοια εγκλήματα, δεν δικαιώνονται ποτέ. Το παρακολουθούμε στην δίκη που διεξάγεται για το Μάτι. Την ώρα που τα θύματα του Ματιού αφηγούνται, τέσσερα χρόνια μετά, ενώπιον της ποινικής Δικαιοσύνης, τον εφιάλτη που έζησαν, το Δημόσιο και η Πυροσβεστική τούς επιρρίπτουν ευθύνες επειδή «κατευθύνθηκαν στην καιόμενη περιοχή», για να αποκρούσουν την αγωγή αποζημίωσης που έχουν καταθέσει στα διοικητικά δικαστήρια. Πριν από μερικές ημέρες (20.2.2023) το Δημόσιο έκανε έφεση κατά της απόφασης που  δικαίωσε τους πρώτους συγγενείς θύματος στην φονική πυρκαγιά στο Μάτι, επιδικάζοντάς τους αποζημίωση. Η ψυχή μας χρειάζεται κάθαρση.. χρειάζεται απόδοση ΕΥΘΥΝΗΣ.  Αισθάνομαι ότι κάπου εδώ τελειώνει στη χώρα μας η αποποίηση ευθύνης, οι υπεκφυγές και οι δικαιολογίες. Δεν αντέχονται άλλο.