«Πνίγονται» στα ρηχά οι διαβεβαιώσεις πως δεν υπάρχει πρόθεση για πώληση του νερού. Ακόμα και αν αυτή τη στιγμή δεν τίθεται θέμα αλλαγής της στρατηγικής για την ιδιωτικοποίηση, η fast track σύσταση ανεξάρτητης Αρχής εγείρει ερωτήματα. Όπου φτιάχτηκαν «Ρυθμιστικές Αρχές» ακολουθούσε και μια ιδιωτικοποίηση. Δηλαδή, ορίζονται αρμοδιότητες βάσει των οποίων θα ρυθμίζονται ζητήματα αγοράς στην παροχή ύδατος, αν και στην Ελλάδα οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης προσφέρονται από δημόσιες επιχειρήσεις. ανοίγοντας δηλαδή την κερκόπορτα για την ιδιωτικοποίηση του νερού παρά τις αντίθετες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το προτεινόμενο πλαίσιο για την Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ) κατατέθηκε στην Βουλή την 1η Μαρτίου, δηλαδή κατά τη διάρκεια του εθνικού πένθους για το δυστύχημα στα Τέμπη, ενώ προηγήθηκε διαβούλευση fast-track μόλις τεσσάρων ημερών που περιλάμβαναν και το τριήμερο της Αποκριάς. (νομοσχέδιο 263 άρθρων και 357 σελίδων). Και πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα… Τι διδάσκει η παγκόσμια εμπειρία για την ιδιωτικοποίηση του Νερού: Αυξηση τιμών, χειρότερη ποιότητα, συμβάσεις στα κρυφά. Την ώρα που σε πάρα πολλές χώρες, κυριαρχεί πλέον η επαναδημοτικοποίηση εμείς τους υποδεχόμαστε με ανοιχτες αγκαλιές. Τα τελευταία περίπου 15 χρόνια είχαμε ανάκτηση της ιδιοκτησίας των δικτύων ύδρευσης από τις δημοτικές αρχές σε τουλάχιστον 180 πόλεις 35 χωρών. Οι 136 περιπτώσεις ήταν σε χώρες υψηλού εισοδήματος και οι 44 σε μεσαίου και χαμηλού. Στην Ευρώπη ξεχωρίζουν οι περιπτώσεις του Βερολίνου και του Παρισιού. Ξεκάθαρος ο ορισμός του ΟΗΕ «Η πρόσβαση στο νερό είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο κτίζονται όλα τα άλλα δικαιώματα, αφού χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή»
Κερκόπορτα
