Είθε η Ανάσταση του Κυρίου αυτή τη χρονιά, πιο πολύ απ’ όλες τις άλλες, να γίνει η απαρχή για μια σειρά από αμέτρητες διαδοχικές άλλες αναστάσεις. Γιατί νομίζω πιο πολύ από ποτέ, πως όλος ο κόσμος το έχει ανάγκη. Ότι σαθρό, δοκιμασμένα αποτυχημένο, να εξαφανιστεί και τη θέση του να πάρει το αναγεννημένο, το καλύτερο. Αυτό που μαζί του θα φέρνει την ελπίδα, τη ζωή και τότε κανείς να μη φοβηθεί, κανείς να μη διστάσει. Πόσο θα ήθελα να ανοίξω τα μάτια μου ένα πρωί και να αντικρίσω έναν κόσμο αλλιώτικο. Έναν κόσμο που θα έχει μάθει από τα λάθη του και αληθινά, θα προσπαθεί να τα διορθώσει. Έναν κόσμο συνειδητοποιημένο και αποφασισμένο να μην ξαναπέσει στις παγίδες του παρελθόντος του. Που θα έχει βρει τη δύναμη να το κάνει. Που θα χρησιμοποιεί τη λογική του, ως ασπίδα, απέναντι στην αιχμαλωσία του λάθους και του πάθους. Που θα κρατά μάτια και αυτιά κλειστά στα κελεύσματα των σειρήνων της εποχής.
Αναστάσεις
