Τί θα έλεγε ο Δημήτρης Κρεμαστινός για τα αποκαλυπτήρια
Μπορείς να το χαρακτηρίσεις σαν λάθος, την ώρα που διάβηκα τις πύλες του Αχέροντα και μόνιμος κάτοικος πιά του Άδη, το έκανα το λάθος, τις πρώτες ώρες που εκεί βρέθηκα, αντί να πιώ νερό από τον ποταμό της Λήθης, την δίψα μου να καταλαγιάσω προσπαθούσα και δεν θυμάμαι πόσο νερό, από τον ποταμό της Μνημοσύνης αχόρταγα ρούφηξα.
Φίλε μου, ίσως να έφταιγε και το γεγονός, ότι άκαιρα και απροετοίμαστος μπορώ να πώ, πήρα το διαζύγιο από τον κόσμο των ζωντανών.
Ένοιωθα τότε, ότι είχα ακόμη πολλά να κάνω, πολλά να δώ και να ζήσω και πίστευα ότι ο κύκλος της ζωής μου, δεν θα έκλεινε τόσο απρόσμενα.
Αν και κατά βάθος μου άρεσε η μοναξιά μου, με ικανοποιούσε η εμφιλοχώρηση και το ψάξιμο του εσώτερου εγώ μου, παρ όλα αυτά, ένοιωθα μια περίεργη ικανοποίηση με την συναλλαγή μου με πολλούς ανθρώπους.
Θαρρείς και την είχα την ανάγκη της επαφής, με έτρωγε σαν φιδάκι η επιθυμία να γνωρίσω τον κόσμο και να κατανοήσω πώς σκέφτεται, να καταλάβω τί είναι αυτό που πράγματι ζητά ο καθένας από την ζωή του και από τον εαυτό του.
Πολλές εξομολογήσεις σου έκανα όλα αυτά τα χρόνια και για την προσωπική μου ζωή, για τις επιθυμίες μου, για τα θέλω μου, τις εκτιμήσεις μου για την πολιτική ζωή και τί εγώ περίμενα.
Σίγουρα και θυμάσαι, πόσο με στεναχωρούσε η συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων, όχι των απλών ανθρώπων,αλλά αυτών που είχαν μια κάποια θέση, κάποιο πρόσκαιρο αξίωμα, για το πως αντιμετώπιζαν τους άλλους και πως, το οτιδήποτε έκαναν, είχε πάντα ένα και μοναδικό στόχο, το δικό τους όφελος.
Χρόνια γιατρός, ήξερα πάντα τί έπρεπε επιστημονικά να κάνω και ποιά θα έπρεπε να είναι η στάση και συμπεριφορά μου στους ασθενείς μου.
Ανάλωσα χρόνια και προσπάθεια να καταλάβω τους άλλους, είχα μια αίσθηση και μια άποψη, αν καταφέρω τους άλλους να τους καταλάβω και να τους γνωρίσω, θα καταλάβω και θα γνωρίσω τον εαυτό μου.
Φαίνεται πως δεν πρόλαβα, δεν πρόκανα, όπως έλεγε και ο Φλωράκης, το αρνητικό της ιστορίας είναι, ότι ή δεν έδωσα το δικαίωμα ή δεν μπόρεσαν και οι άλλοι να με καταλάβουν και να με γνωρίσουν.
Έχεις εν μέρει φίλε μου δίκιο, η ενασχόληση μου με την πολιτική διαφοροποίησε πολλά πράγματα, έπαψα να είμαι μόνο γιατρός, έπαψα να είμαι μόνο ο Δημήτρης, με τα δικά του θέλω και τις δικές του προσωπικές επιλογές.
Να το αρνηθώ δεν μπορώ, μια μετάλλαξη συμπεριφορών όλη αυτή η ιστορία την έφερε, δεν κατάφερε όμως να διαφοροποιήσει τον πυρήνα της προσωπικότητας μου.
Νοιώθω ακόμα και τώρα, που βιώνω το άχρονο του επέκεινα, το τί μου πρόσφερε η συνάντηση μου με αυτόν τον μεγάλο άνθρωπο, όχι μόνο τον μεγάλο πολιτικό Ηγέτη, τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
Άλλαξε την ζωή μου, άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα τον κόσμο, μου μεγιστοποίησε τους ορίζοντες μου, πρώτα άνθρωπος Δημήτρη μου δίδαξε και μετά γιατρός ή πολιτικός.
Κοντά του πολλά διδάχτηκα, η πολιτική είναι το μέσο προσφοράς στους πολλούς και τους αδύναμους έλεγε, ακόμα και στις στιγμές της σωματικής του αδυναμίας.
Η Κοινωνική προσφορά είναι χρέος, είναι υποχρέωση όλων και για ότι προσφέρεις μην επιδιώκεις την ανταπόδοση, αν είναι να έλθει, θα κάνει την εμφάνιση της, εσύ δεν την προκαλείς.
Η υστεροφημία σαν στόχος ζωής, πολλά δεινά προκαλεί.
Δεν θλίβομαι, γιατί η άυλη ύπαρξη μου στερείται συναισθημάτων, κρίνω μόνο και πιστεύω, πως η κρίσις η εμή δικαία έστιν, δεν κατανοώ και βέβαιο είναι, ότι όλα αυτά που συνέβησαν, δεν έχουν καμιά σχέση με τις αρχές και τις πεποιθήσεις μου.
Ανθρώπινη αδυναμία, όσο ζεί κάποιος θέλει και την καταξίωση και την αναγνώριση της προσφοράς και Κοινωνικής του παρουσίας.
Κάποιοι πίστευαν, ότι μου αποδίδουν τιμή, με μια προτομή στον αύλειο χώρο του Νοσοκομείου, ίσως γιατί πίστευαν πως αυτό θα το ήθελα και θα μου άρεσε, να το δεχτώ, ανθρώπινη ματαιοδοξία θα έλεγε κάποιος.
Πολλές προτομές θα έπρεπε εκει να στηθούν, γιατί και άλλοι συνέβαλαν στην απόφαση και την ανέγερση του Νοσοκομείου και πάνω από όλους η πολιτική απόφαση της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Του κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ την παρουσία και πρωτοκαθεδρία, δεν μπορώ να κατανοήσω.
Έζησα από κοντά και από πρώτο χέρι, την σχέση του πατέρα ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ και του πολιτικού μου μέντορα του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
Έζησα από κοντά το Ειδικό Δικαστήριο, τις προσπάθειες του πατέρα του σημερινού Πρωθυπουργού, για τον πολιτικό και σωματικό αφανισμό του ΑΝΔΡΕΑ.
Έζησα τις κατηγορίες, τις σκευωρίες, τα ψέματα και τις ίντριγκες και έζησα ταυτόχρονα την μεγαλωσύνη του άλλου.
Δεν μπορώ να καταλάβω, με ποιο θράσος βρέθηκε ο ΝΥΝ Πρωθυπουργός στην τελετή των αποκαλυπτηρίων της προτομής μου και μάλιστα κάτω από την επιγραφή της ονοματοδοσίας του Νοσοκομείου ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
Να δεχτώ φίλε μου Γιάννη, ότι εμένα ο κ. Πρωθυπουργός δεν με γνώριζε, την ιστορία δεν την ήξερε;
Δεν ήξερε πως, ότι γράφει δεν το ξεγράφει;
Ένα μήνυμα του στέλνω, η τυμβωρυχία δεν φέρνει ψήφους, φέρνει μόνο απαξίωση.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 16/5/2023
