Αφήστε τα παιδιά

Συμβαίνει και σε άλλες χώρες αυτό που γίνεται με τις Πανελλήνιες εξετάσεις; Σχολεία, υπουργεία, επιτροπές, φροντιστήρια, συγγενείς, γονείς, όλοι «δίνουν» εξετάσεις. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αποκρουστικό από εκείνο τον «πληθυντικό της αγωνιστικής μεγαλοπρέπειας»: «Φέτος δίνουμε Πανελλαδικές» (μετεξέλιξη των «Φέτος ξεκινάμε νήπιο». «Μεθαύριο γράφουμε Lower» κτλ). Κάθε  χρόνο, βουτηγμένοι σε διέγερση. Η κορύφωση της υστερίας. Ακούω την προτροπή:  «Δώστε τη μάχη χωρίς άγχος»  που λένε στα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες και σκέφτομαι: Πώς να μην αγχώνεται ένα παιδί, όταν όλο το πανελλήνιο ασχολείται με τη «μάχη» των πανελλαδικών εξετάσεων μήνες πριν, με άρθρα και συμβουλές μέχρι και διατροφικές για «τροφές που ενισχύουν τη μνήμη»; Στο Διαδίκτυο υπάρχουν ακόμη και λογαριασμοί ιερωμένων που στέλνονται  ονόματα υποψηφίων για τις παρακλήσεις όσο διαρκούν οι εξετάσεις. Την παραμονή των εξετάσεων, από τον Πρωθυπουργό της χώρας μέχρι όλο το σόι, να στέλνουν μηνύματα για «Καλή επιτυχία»; Και μόνον αυτό, κάνει τα παιδιά να αισθάνονται ότι κάτι πολύ σημαντικό συμβαίνει για το οποίο τελικά πρέπει να αγχωθούν. Αφήστε τα παιδιά χωρίς τέτοια ασφυκτικά πλαίσια και «παραινέσεις» να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, είτε αυτά περιλαμβάνουν τις πανελλαδικές εξετάσεις είτε όχι! Γιατί είναι και τα παιδιά που αποφάσισαν να μη συμμετάσχουν σε αυτή τη δοκιμασία και νιώθουν παραγκωνισμένα, γιατί τολμούν να δουν τον  εαυτό τους σε ένα άλλο πλαίσιο. Αφήστε τα παιδιά να χαράξουν τη δική τους μοναδική πορεία, μακριά από τις προσδοκίες των άλλων! Και αγαπητοί γονείς επειδή  κινδυνεύετε από overdose, καλό είναι να μείνετε στωικοί. Κρατήστε τη συμβουλή μιας φίλης ειδικού στους εφήβους, με θυγατέρα-υποψήφια φέτος: «Μη μιλάς συνέχεια “γι’ αυτό”. Μη δείχνεις έντρομος κρύψτε  πάση θυσία το άγχος σας, τους τρόμους σας, τα τεντωμένα νεύρα. Και να τα κρύψετε πειστικά. Είναι η πιο ουσιαστική στήριξη αυτή. Απλά, φυσικά, ήπια, με χιούμορ χωρίς να μοιάζει το σπίτι σας με τόπο που περιμένει σεισμό. Το μεγάλο άγχος τους είναι κυρίως το άγχος των γονιών τους, σε μετάγγιση. Είναι κρίμα… Έχουν ζωτική ανάγκη την ψυχραιμία, την αισιοδοξία!»