Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση και μετά το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα, στους ανά τους καφενέδες συζητήσεις, ακούγονται οι γνωστές λαϊκές θυμοσοφίες.
Οι οπαδοί του κόμματος που κέρδισε τις εκλογές διατείνονται και χαρακτηρίζουν, ως σοφό το αποτέλεσμα.
Οι χαμένοι των εκλογών, με μια υποτιθέμενη αποδοχή του αποτελέσματος και με ύφος περισπούδαστο και γενικεύοντας την ευθύνη, διατυπώνουν το σχεδόν απαξιωτικό, κάθε Λαός επιλέγει την Κυβέρνηση που του ταιριάζει.
Η κάλπη είναι ο πρώτος υποδοχέας των επιλογών μας, εγκυμονεί όλη την ημέρα των εκλογών και με το βασίλεμα του Ήλιου γεννά, έξ ού και η λαϊκή θυμοσοφία, στις εκλογές η κάλπη είναι έγκυος.
Κάποιους χαροποίησαν και κάποιους στεναχώρησαν τα εκλογικά αποτελέσματα τις 21/5/23 και κάποιους τους άφησαν αδιάφορους και δικαιολογούν την θέση και άποψη τους με την ρήση, όλοι το ίδιο είναι.
Η γέννηση ενός υγιούς παιδιού προϋποθέτει μια φυσιολογική και υγιή εγκυμοσύνη, κάτι παρόμοιο ή παραπλήσιο συμβαίνει και με την γέννηση της νέας Κυβέρνησης μετά τις εκλογές.
Ο χρόνος ο πρό των εκλογών και όχι μόνο η μικρή εκ του Συντάγματος ορισμένη προεκλογική περίοδος, είναι ο χρόνος της πολιτικής εγκυμοσύνης.
Τα στοιχεία που την καθορίζουν, δεν είναι άλλα, από την εν γένει λειτουργία των κομμάτων, τις πολιτικές τους θέσεις, το καθαρό πολιτικό τους στίγμα, την κοινωνική τους αντιστοίχηση και τέλος την Κυβερνητική τους πρόταση.
Η απουσία όλων αυτών ή κάποιων από αυτά, διαμορφώνουν μια πολιτική εγκυμοσύνη στρεβλή, η οποία δεν προδικάζει υγιές αποτέλεσμα.
Η όλη περίοδος η πρό των εκλογών εμφάνιζε αυτά τα συμπτώματα, η παθογένεια ήταν εμφανής και ο γεννήτορας, που δεν είναι άλλος από τον Λαό, παρακολουθούσε σχεδόν αμέτοχος και αδιάφορος τα τεκταινόμενα.
Στην Ελληνική πολιτική Ιστορία, ίσως δεν είχε υπάρξει άλλη περίοδος Εκλογών, που το ενδιαφέρον του κόσμου, να είχε φτάσει σε αυτό το επίπεδο αδιαφορίας.
Η μή συμμετοχή και η αδιαφορία ήταν αποτέλεσμα της ολοκληρωτικής απουσίας της πολιτικής, ποτέ στον τόπο μας δεν έγιναν άλλες εκλογές, τόσο
ΑΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, άγευστες και άνευρες.
Τροφός της πολιτικής είναι οι αντιθέσεις απόψεων και προτάσεων, οι ιδεολογικές και φιλοσοφικές θέσεις των κομμάτων, οι Κυβερνητικές τους προτάσεις, η γεωπολιτική τους πρόταση και το πώς στο πολύπλοκο Διεθνές περιβάλλον προασπίζεσαι τα συμφέροντα της χώρας.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έκανε την εμφάνιση του, ουσιαστικά και όχι περιφραστικά, εργαλειοποιήθηκε ο φόβος, ο φόβος του πολέμου, ο φόβος απώλειας των ελάχιστων κεκτημένων.
Τον πολιτικό λόγο και τις πολιτικές προτάσεις, τα αντικατέστησαν οι τηλεοπτικές ατάκες, ύβρεις και αλληλοκατηγορίες.
Το πλαίσιο το οποίο διαμορφώθηκε, ήταν βέβαιο πως ευνοούσε την Κυβερνητική παράταξη και ενεργοποιώντας όλα τα Συστημικά Μέσα τα οποία εντέχνως διαχειρίζεται, το επέβαλε και εκόντες άκοντες όλοι οι άλλοι εγκλωβίστηκαν μέσα σε αυτό.
Το μενού των εκλογών είχε στηθεί και οι υπόλοιποι συνδιαιτημόνες αφέθηκαν να διαπληκτίζονται για το περισσότερο αλάτι ή πιπέρι.
Είχαν την δυνατότητα ή δεν επιθυμούσαν την αλλαγή του μενού;
Με λόγια απλά και καθαρά, δεν μπορείς να διαφοροπιήσεις το μενού με αμφιλεγόμενες ποσοτικές διαφοροποιήσεις, απαιτείται ποιοτική μετάλλαξη.
Μετάλλαξη σημαίνει, άρνηση του Συστήματος, εγχώριου και Διεθνούς, άρνηση της εισαγόμενης διαφθοράς και υποτέλειας, άρνηση στις εντολές του χρηματοπιστωτικού Συστήματος και επιλογή φίλων και αντιπάλων.
Οι εκλογές που έρχονται θέτουν ένα δίλλημα, θέλουμε μια χώρα που η Κυβέρνηση της μας υπόσχεται την διατήρηση των ελάχιστα κεκτημένων και μάλιστα με δανεικά ή μια χώρα Εθνικά υπερήφανη και ανεξάρτητη, που στον πλούτο της θα έχουν μερίδιο όλοι και όχι μερικά αρπακτικά, εγχώρια και ξένα.
Ο φόβος και η έλλειψη ελπίδας είναι τα χειρότερα δεσμά.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 8/6/2023
