Ορισμένες αντικειμενικές αλήθειες για μια κατάσταση που τείνει να εκτραπεί λόγω αδυναμιών της νομοθετικής εξουσίας
Ας υποθέσουμε, κάνοντας ένα ακραίο σενάριο εργασίας, ότι αύριο στην επίσκεψή σας στο περίπτερο της γειτονιάς διαπιστώνετε ότι δεν υπάρχουν εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας, παρά μόνον οι τοπικές.
Ο περιπτεράς σας ενημερώνει ότι οι ιδιοκτήτες και το προσωπικό των εφημερίδων της Ρόδου, πήγαν νωρίς στο αεροδρόμιο, σταμάτησαν την αποφόρτωση του Τύπου από την Αθήνα και ακολούθως μετέβησαν στα πρακτορεία διανομής και συνεπλάκησαν με το προσωπικό τους…!
Ο τρόπος στήριξης των ντόπιων επιχειρήσεων είναι ένα θέμα το οποίο έχει παρεξηγηθεί σε ένα καθεστώς ελεύθερης αγοράς.
Οταν ο νομοθέτης ψηφίζει μέτρα, υποτίθεται ότι λαμβάνει υπόψιν του όλες τις παραμέτρους και κυρίως αυτές που αφορούν στη νησιωτικότητα και στην στήριξη των ακριτικών επιχειρήσεων και των επιτηδευματιών.
Οι οικονομικές επιπτώσεις από τον εξ Αθηνών ανταγωνισμό, αυτονόητες. Τι έχασαν όμως ακόμη οι εφημερίδες της περιφέρειας;
Επιδότηση χαρτιού, επιδότηση ταχυδρομικών τελών και τηλεφωνικών λογαριασμών, δημοσίευση ισολογισμών και δεκάδες άλλα προνόμια.
Είδατε να ανοίξει μύτη; Οχι.
Κληθήκαμε μέσα σε αντίξοες συνθήκες να προσαρμοστούμε στην νέα πραγματικότητα που μας επέβαλε ο νομοθέτης και στην πορεία οδηγήθηκαν πολλά ΜΜΕ στον αφανισμό.
Είδατε τους τοπικούς μας άρχοντες να συνεδριάζουν, να διαμαρτύρονται; Οχι.
Γιατί κινδυνεύουν αν το κάνουν, επικοινωνιακά, να τους καταλογίσουν ότι διαπλέκονται με τα ΜΜΕ. Είναι ένα ωραίο αφήγημα αυτό, που… «πουλάει».
Οταν στην Ρόδο ήλθαν για πρώτη φορά τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, οι αλυσίδες των Αθηνών, υπήρξαν διαμαρτυρίες από το Επιμελητήριο, προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, μηνύσεις εις βάρος αιρετών, που εξέδιδαν άδειες.
Αντιδράσεις στο επίπεδο του νόμιμου και του δικαιολογημένου, αν και η βλάβη στις τοπικές επιχειρήσεις δεδομένη, ο αφανισμός των μικρών μίνι μάρκετ καταγεγραμμένος.
Βέβαια άλλοι έλεγαν τότε ότι με την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας εξασφαλίζουμε καλύτερες τιμές για τους καταναλωτές.
Εκατοντάδες οι Ροδίτες καθημερινά συρρέουν σ’ όλες τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ των Αθηνών. Οι ντόπιοι προσαρμόστηκαν.
Και πάμε σήμερα. Είναι πρόσφατες οι μνήμες από τα απίστευτα επεισόδια στις εγκαταστάσεις της Cool Rhodes στην οδό Ηλία Βενέζη όταν η πλατφόρμα της UBER ξεκίνησε την λειτουργία της στο νησί.
Υπήρξε νομοθετική ρύθμιση για να το αποτρέψει; Οχι. Το αποτέλεσμα ήταν τα έκτροπα, οι δικογραφίες κ.λπ. από τους εξαγριωμένους ιδιοκτήτες και οδηγούς ταξί που βλέπουν τα κεκτημένα να χάνονται, όπως σε δεκάδες άλλους κλάδους της Οικονομίας.
Το τι έγινε την Πέμπτη στο Δημαρχείο είναι ακόμη ένα περιστατικό στον μακρύ κατάλογο των επαγγελματικών κλάδων με τοπική ταυτότητα, που οδηγούνται σε αφανισμό.
Αν ο διαγωνισμός γινόταν στον φυσικό του χώρο, τον υπολογιστή, από την ΕΤΑΔ ΑΕ, που θα εισπράξει και το τίμημα, δεν θα είχε ανοίξει μύτη.
Η δημοτική αρχή ανέλαβε την ευθύνη και η κατακύρωση ενός μεγάλου μέρους των προς πλειοδότηση ομπρελών έμεινε σε ντόπια χέρια.
Το τίμημα που εισπράχθηκε; Ακριβώς το ίδιο με εκείνο της πρώτης προσφοράς.
Ο πλειοδοτικός διαγωνισμός δεν έφερε στα κρατικά ταμεία τα αναμενόμενα έσοδα για τριετία.
Εκεί κάπου αρχίζει κανείς να βάζει τα πράγματα σε μια ζυγαριά… και αναρωτιέται:
Να καταργήσουμε τις δημοπρασίες, να υπάρξει πρόβλεψη ώστε οι παραλίες της Ρόδου να μισθώνονται μόνο από ντόπιους;
Είναι ερωτήματα οι απαντήσεις στα οποία παραπέμπουν σε λύσεις από τη νομοθετική εξουσία. Λύσεις που μάλλον δεν υπάρχουν εύκολα στην σημερινή οικονομική πραγματικότητα.
Από εκεί και πέρα, όταν ο νόμος υπάρχει και πρέπει να εφαρμόζεται στα αυθαίρετα στις παραλίες και στις κατεδαφίσεις, πρέπει να εφαρμόζεται και σε ό,τι έχει να κάνει με την εκμετάλλευση και μίσθωση των παραλιών. Αδιακρίτως.
Ο,τι άλλο γίνεται είναι παρά τω νόμω… ασχέτως αν ο πλειοδότης των παραλιών ήταν Αθηναίος ή ντόπιος οικονομικός παράγοντας και επιχειρηματίας.
