Η καταστροφή δεν αποτελεί στοιχείο πολιτικής εκμετάλλευσης, ούτε και το μέλλον της Ρόδου μπορεί να καθορίζεται από το ποιος μοίρασε μικροχορηγήσεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς αποτελούν υποχρέωση της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Στεκόμαστε σε μια πλευρά της Ιστορίας όπου ζητούνται απαντήσεις στα πιο δύσκολα ερωτήματα του νησιού, ζητείται η λήψη γενναίων αποφάσεων για το Αύριο και η οργάνωση μιας ευρείας συνεργασίας αυτοδιοίκησης – πολιτών ώστε να αντέξουμε στα επερχόμενα. Η μεγάλη πυρκαγιά έδωσε μια καλή γεύση του τι σημαίνει απώλεια ελέγχου μπροστά στη δύναμη της φύσης, ταυτόχρονα μας αποκάλυψε μια εικόνα για τη δύναμη των πολιτών και αυτές είναι δυο αισθήσεις που δεν πρέπει να τις αφήσουμε να χαθούν.
Η ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή σαφώς επαναπροσδιορίζει το κέντρο βάρους της συζήτησης για το Αύριο του νησιού μας. Δεν αναφέρομαι μόνο στους καλλιεργητές, τους κτηνοτρόφους, τους μελισσοκόμους και όλους εκείνους που αυτή τη στιγμή έχουν μείνει χωρίς δουλειά. Για τα πρόσωπα αυτά, όπως για τους πυρόπληκτους συνολικά είναι αυτονόητο ότι απαιτούνται όχι μόνο άμεσες αποζημιώσεις, αλλά ταυτόχρονα πρέπει οι αποζημιώσεις αυτές να είναι απαλλαγμένες από γραφειοκρατικές διαδικασίες και γενναίες ως προς τα ποσά που θα διατεθούν.
Πρέπει να υιοθετηθεί αυτή η θέση για τις αποζημιώσεις, διότι η κλίμακα της καταστροφής είναι τέτοια, ώστε δεν επιτρέπει (ειδικά στους καλλιεργητές) να μετακινηθούν σε μια άλλη κοντινή ιδιοκτησία για να ξεκινήσουν από την αρχή.
Το πιο δύσκολο βρίσκεται στο σχεδιασμό για το Αύριο του νησιού. Είναι ένας σχεδιασμός που πια δεν αφορά αύξηση των μεγεθών, αλλά ενδυνάμωση της ανθεκτικότητάς μας και συνεπακόλουθα αύξηση των αποδόσεων από κάθε υφιστάμενη δομή τουριστικής – οικονομικής παραγωγής.
Τα ερωτήματα που επιζητούν οργάνωση πολιτικών για το νησί μας είναι δεκάδες και σε ευρύ πλαίσιο της καθημερινής μας ζωής. Ερωτήματα που ξεκινούν:
– Από το αν θέλουμε το ιστορικό κέντρο της Ρόδου παραδομένο στα αυτοκίνητα ή με ποιο τρόπο θα αυξήσουμε την οικονομική απόδοση των 1,7 εκ επισκεπτών κρουαζιέρας στο νησί;
– Μέχρι τα μακροπρόθεσμα… υπό ποιους όρους θέλουμε την τουριστική ανάπτυξη ή ακόμα – ακόμα αν έχουμε αφήσει περιθώριο στα παιδιά μας να ονειρευτούν και να συνδέσουν το δικό τους Αύριο με τη Ρόδο;
Έχουμε ήδη δημοσιοποιήσει ένα πλαίσιο προτάσεων για το νησί μας και συνεχίζουμε τη δημοσιοποίηση του προγράμματός μας, έχοντας ταυτόχρονα ολοκληρώσει ένα κύκλο διαβούλευσης των προτάσεων αυτών με τους άμεσα εμπλεκόμενους.
Μετά την πυρκαγιά, αποδεικνύεται ότι είναι σωστή η πλήρης διαφωνία μας με την πολιτική που θέλει τους συλλόγους και τα σωματεία απλώς να φυτοζωούν με οικονομικές ενέσεις που προκαλούν εξαρτήσεις.
Εμείς, στην «Αρχή Οργάνωσης», θέλουμε τους συλλόγους, τα σωματεία και γενικά όλες τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών να είναι δραστήριες, δυνατές, οικονομικά ανθηρές – ανεξάρτητες, να γεννούν ιδέες, να γεννούν οράματα και να κυνηγούν την υλοποίησή τους. Οι προκλήσεις για το Αύριο (ειδικά μετά την τελευταία καταστροφή) είναι τεράστιες και δυστυχώς η πυρκαγιά έδωσε μια εξαιρετικά κακή πρόγευση του τι ακριβώς έρχεται για τα παιδιά μας. Είναι σίγουρο ότι οι κοινωνίες των πολιτών θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων.
Με λυπεί που υπόλοιποι υποψήφιοι, κυρίως οι νεοφυείς παραφυάδες της δημοτικής αρχής, τα πρόσωπα που μέχρι πριν δυο μήνες λιβάνιζαν το έργο τους, τώρα ως γνήσιοι λιπόψυχοι χτυπούν πισώπλατα τον τέως αρχηγό τους.
Διότι είναι φυσιολογικό, θεμιτό, ζητούμενο και κυρίως πολιτικά ειλικρινές το να παραιτείσαι από μια ομάδα στη μέση της διαδρομής, λόγω διαφωνίας με τις πολιτικές του αρχηγού σου.
Είναι, όμως, εντελώς διαφορετικό να διαφωνείς και να υπομένεις έναν αρχηγό επί τριάμισι χρόνια, να χρησιμοποιείς τις δυνάμεις του για προσωπικό – πολιτικό σου όφελος και λίγο πριν το τέλος να τον εγκαταλείπεις για να βγεις μπροστά. Αυτή η πρακτική, δεν διαφέρει σε τίποτα από τον μύθο του κακού βεζίρη που ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Οι λιπόψυχοι εμφανίζονται ως οι νέοι σωτήρες και το μόνο που έχουν πει μέχρι σήμερα είναι συνθήματα και φωτογραφίες στο facebook. Βρισκόμαστε δύο μήνες πριν τις εκλογές με τεράστιες προκλήσεις, με επιτακτική τη λήψη καθοριστικών αποφάσεων για το μέλλον. Πού βρίσκονται οι προτάσεις τους; Πότε θα κάνουν διαβούλευση τις προτάσεις τους αυτές; Ο χρόνος χάθηκε και προτάσεις χωρίς διαβούλευση είναι δεν είναι τίποτε άλλο από υποσχέσεις στον αέρα.
Βρισκόμαστε σε μια καίρια στιγμή της Ιστορίας. Μπορούμε, είτε να οργανωθούμε για το νησί μας, είτε απλώς να ακολουθήσουμε τους λιπόψυχους εκείνους που τόσες μέρες, κρυφίως υποσκάπτουν τον παλιό αρχηγό τους, κινούμενοι σε μια επιφάνεια με λέξεις και συνθήματα, όπως η μπάντα στον Τιτανικό, που συνόδευε το καράβι μέχρι τον πάτο.
Νίκος Ιακ. Γερονικόλας
Υποψήφιος Δήμαρχος Ρόδου
«Αρχή Οργάνωσης» για το νησί μας
