Δεν νοείται να μπαίνει διλημματικά το θέμα «ή ανάπτυξη ή ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες». Τα πράγματα είναι απλά: Και οι πολίτες έχουν δικαίωμα πρόσβασης στις παραλίες, και οι ιδιώτες έχουν τη δυνατότητα να μισθώσουν μέρος της παραλίας, τηρώντας τις επιταγές του νόμου και τους όρους της συμφωνίας που υπογράφουν. Δεν νοείται λογική πως όσοι απαιτούν εφαρμογή των νόμων είναι κατά της ανάπτυξης και του τουρισμού. Οσοι πραγματικά νοιάζονται για την ανάπτυξη και τον τουρισμό, θα έπρεπε πρώτοι να ανησυχούν για την κατασπατάληση του «κεφαλαίου» των ελληνικών ακτών. Με τον ρυθμό και κυρίως, με τον τρόπο που καλπάζει η εκμετάλλευση, δεν θα αργήσει η στιγμή που το «προϊόν» θα ευτελιστεί. Ηδη, ακριβοί προορισμοί έχουν πάψει να αποτελούν τόπους απόλαυσης και δυσφημίζονται από τις ασφυκτικές –και αντιαισθητικές– συνθήκες που έχει διαμορφώσει ο ανεξέλεγκτος τουρισμός της αρπαχτής. Και πλέον εάν δεν βρεθεί ισορροπία, μαζί με τη φύση και το πολιτιστικό απόθεμα, θα αυτοκτονήσει και η τουριστική οικονομία. Θα πνιγεί στη χλιδάτη φτήνια της.
Λάθος δίλημμα
