Διαχρονικά οι εκλογές χαρακτηρίζονται από τα διλήμματα που τίθενται. Είτε αναφερόμαστε σε βουλευτικές εκλογές, είτε σε αυτοδιοικητικές, κόμματα και παρατάξεις θέτουν ερωτήματα διλημματικού χαρακτήρα, στην προσπάθειά τους να ξεδιπλώσουν τα δικά τους προτερήματα σε αντιδιαστολή με τα μειονεκτήματα του αντιπάλου. Είναι μία απόλυτα θεμιτή διαδικασία προσέγγισης του εκλογικού σώματος.
Κάποιες φορές όμως, όταν στερεύουν τα επιχειρήματα, ή υπάρχει διάχυτη η άποψη, πως κάποιο κόμμα ή αυτοδιοικητική παράταξη δεν τραβάει, όπως λέμε στην καθημερινή γλώσσα, παρατηρείται το φαινόμενο του κοινωνικού αυτοματισμού. Πρόκειται για μία διχαστική λογική, που καθοδηγείται μία κοινωνική ομάδα εναντίον μία άλλης, με μία εμπρηστική-διχαστική ρητορική. Δημιουργούνται ψευδή αφηγήματα, με μοναδικό στόχο να ικανοποιήσουν ένα μέρος του εκλογικού σώματος, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα δημιουργήσουν στην κοινωνία και κατ’ επέκταση στο αύριο του τόπου.
Στη Ρόδο σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μίας διχαστικής ρητορικής, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Εκπορεύεται από συγκεκριμένο υποψήφιο Δήμαρχο, αλλά στο δημόσιο διάλογο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν συμμετέχει ο ίδιος.
Προσπαθεί να διαφυλάξει το προφίλ του, το οποίο είναι βαριά πληγωμένο και χρησιμοποιεί άλλους για να δηλητηριάσει το προεκλογικό κλίμα. Η προσπάθειά του αυτή είναι ολοφάνερη. Είναι όμως επικίνδυνη, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και την κοινωνία. Είναι καταστροφική για τη Ρόδο.
Μέσα σε όλα τα καλά που έχει το νησί μας, αν κάτι ξεχωρίζει περισσότερο, είναι η ενότητα και η συμπόρευση σε δύσκολες και εύκολες στιγμές που έχουμε ζήσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίοδος της πανδημίας.
Σε έναν τουριστικό προορισμό όπως η Ρόδος ενωμένοι όλοι μαζί καταφέραμε να περιορίσουμε στο ελάχιστο τις επιπτώσεις. Όλοι μαζί, αυτοδιοίκηση, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες αντιμετώπισαν την κρίση και δεν βουλιάξαμε, αλλά αντίθετα ήρθαμε πρώτοι.
Στη Ρόδο έχουμε άξιο Περιφερειάρχη και άξιο Δήμαρχο. Ενώνοντας δυνάμεις έχουν καταφέρει πολλά, σε δύσκολες μάλιστα συγκυρίες και στο μέλλον θα καταφέρουν ακόμη περισσότερα, γιατί θέλουν και μπορούν.
Στη Δημοκρατία όλοι έχουν το δικαίωμα να εκτίθενται ως υποψήφιοι και αυτό είναι κατάκτηση των προγόνων μας. Εκτός όμως από αυτό το υπέρτατο κεκτημένο, όσοι πολιτεύονται έχουν και ένα ύψιστο χρέος, να αποφύγουν το διχασμό της κοινωνίας. Δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια, ειδικά σήμερα.
