ΤΑΜΠΑ, ΦΛΟΡΙΔΑ. Yπέκυψε τελικά στο μοιραίο, σε ηλικία 82 ετών, ο πρώην πρόεδρος και στη συνέχεια επίτιμος πρόεδρος της ιστορικής κοινότητας του Αγ. Δημητρίου, Αστόριας της Ν. Υόρκης, Νίκος Ανδριώτης, μέγας ευεργέτης της Ομογένειας και της ιδιαίτερης πατρίδας του, Νισύρου, ο οποίος αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια σοβαρά προβλήματα υγείας.
Του Σταύρου Μαρμαρινού
Ειδικότερα, ο Νίκος Ανδριώτης έφυγε από την ζωή το Σάββατο, στο νοσοκομείο Mount Sinai Queens, όπου είχε διακομιστεί τις τελευταίες ημέρες με μια πνευμονία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η ήδη σοβαρή κατάσταση του επιβαρύνθηκε ραγδαία, με αποτέλεσμα να αφήσει την τελευταία του πνοή.
“Είμαστε μια οικογένεια με έξι αδέρφια και θα ήθελα να μιλήσω εκ μέρους όλων. Για όλα τα αδέλφια και για όλη την οικογένεια, ο Νίκος, πέρα από αδερφός, ήταν πατέρας και φίλος. Ήταν ο στυλοβάτης της οικογένειας και ο χαμός του θα είναι πραγματικά αδυσώπητος για εμάς. Πάντα θα τον σκεφτόμαστε ως ένα φωτεινό μυαλό, που προσέφερε όσο λίγοι στην κοινωνία, την ομογένεια, την Κοινότητα του Αγίου Δημητρίου αλλά και τη Νίσυρο, όσο δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί. Λίγοι άνθρωποι μπορούν δείξουν την προσφορά και το έργο του”, δήλωσε στον “Εθνικό Κήρυκα” (“Ε.Κ.”), εμφανώς συγκινημένος, ο αδερφός του, Γιώργος Ανδριώτης.
Σύμφωνα με την οικογένεια, το ανοικτό προσκύνημα για το Νίκο Ανδριώτη θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου και την Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Αστόριας (30-11 30th drive Astoria), από τις 5 έως τις 8 το βράδυ.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί επίσης στον Άγιο Δημήτριο, την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου στις 10 το πρωί, ενώ η ταφή θα γίνει στο νεκροταφείο του Αγίου Μιχαήλ (72-02 Astoria Blvd., East Elmhurst).
Η οικογένεια συστήνει, αντί ανθέων, να προσφερθεί δωρεά για τις ανάγκες του Προγράμματος Ενισχυτικής Διδασκαλίας ‘Νίκος Ανδριώτης’ στον Άγιο Δημήτριο Αστόριας (The Nick Andriotis Tuition Assistance Program at St. Demterios of Astoria), για το οποίο μπορούν να δοθούν περισσότερες πληροφορίες.
Την κηδεία και την ταφή έχει αναλάβει το Γραφείο Τελετών Αντωνόπουλο.
Ποιος ήταν ο Νίκος Ανδριώτης
Ο Νίκος Ανδριώτης, επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος, ήταν ο ύψιστος συντελεστής της δημιουργίας του σχολικού συγκροτήματος της Κοινότητας στη σημερινή του μορφή. Επί της προεδρίας του στην Κοινότητα ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό Γυμνάσιο-Λύκειο στην Αμερική, αναγνωρισμένο και από το υπουργείο Παιδείας της Ελλάδος.
Ως πρόεδρος της κοινότητας αρχικά, αλλά και αργότερα, αγωνίστηκε, παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις μερικών, για να πραγματοποιηθεί αυτό το όνειρό του. Για πολλά χρόνια, ο Νίκος Ανδριώτης, ο οποίος υπηρέτησε και ως πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής, εργάστηκε με επιτυχία για την πρόοδο του Σχολείου.
Το 2000 η κοινότητα του Αγίου Δημητρίου τον τίμησε με το “Οδύσσειο Βραβείο” σε αναγνώριση των πολύτιμων υπηρεσιών του σ’ αυτήν και, ιδιαίτερα, στο σχολικό της σύστημα. Και είναι χαρακτηριστικό το μήνυμα που είχε στείλει τότε για το Λεύκωμα της εκδήλωσης, ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής, Ιάκωβος. Εγραψε: «Αγαπητοί μου, το μήνυμα τούτο δεν γράφεται για το Αlbum. Γράφεται και μάλιστα με χαρούμενη πέννα, που χοροπηδά από ευχαρίστηση, για τον Νίκο Ανδριώτη. Ενα ζωντανό, ζωντανότατο άνθρωπο. Χωρίς πολύ ύπνο. Πάντα ξύπνιο, που πάντα βλέπει όνειρα. Δεν χρειάζεται τη νύχτα, για να του τα δώσει. Του τα δίνει η ονειρογενήτρα Νίσυρος. Του γεμίζει τον σκοτεινό ουρανό της ανυπομονησίας του με χρυσά αστέρια η Αστόρια. Γι’ αυτό και δεν περπατά. Τρέχει. Βλέπει τον ποταμό πάντα μπροστά του και τη θάλασσα. Δεν πιστεύει στο «μπροστά γκρεμός και πίσω ρέμα». Οταν το ρέμα δεν του πάει, το κινεί αυτός. Δεν του αρέσουν τα στεκούμενα νερά. Τα ταράζει συνεχώς. Με κάτι μεγαλόγραμμα σχέδια. Είναι φιλόδοξος. Δόξες του θεωρεί την πετυχημένη δουλειά, τη μετακίνηση βουνών που του κλείνουν το δρόμο. Είναι ορμητικός σαν τον μανιασμένο άνεμο. Οταν κοπάζει, καταλαγιάζει κι εκείνος.
»Καθώς βλέπετε δεν τον εγκωμιάζω. Τον περιγράφω, όπως θα τώθελε και ο ίδιος. Αλλά δεν έχει και εκλογή. Αν είχε θα ήταν εκρηκτικός, κατά το σύνηθες. Μόνον, όταν τον ονομάζω «πρόεδρο των προέδρων» σιωπά, ίσως, γιατί τον συγκεφαλαιώνω με τον τίτλο αυτό. Υπήρξε πράγματι πρόεδρος, πάνω πάντα στη σκαλωσιά, στο σκαρφάλωμα προς την πράξη, την κινητοποίηση και την τελείωση του έργου. Το μήνυμά μου ποιό είναι; Θέλω να τον κρατήσετε πάντα στην πρωτοπορία της δημιουργικής δουλειάς. Οπως είναι: Με τους ενθουσιασμούς του και τις εκρήξεις του. Γι’ αυτό και τον τιμώ σήμερα μαζί σας. Του αξίζει. Νίκα, Νίκο !».
Τη χρονιά που η κοινότητα τον τίμησε με το «Οδύσσειο Βραβείο» ο Νίκος Ανδριώτης δώρισε 100.000 δολάρια για την ίδρυση του «Nick A. Andriotis Assistance Fund» για παιδιά με οικονομικές ανάγκες.
Ο Νίκος Ανδριώτης γεννήθηκε στο χωριό Νικιά της Νισύρου τον Νοέμβριο του 1940 και το 1956, σε ηλικία 16 χρονών, μετανάστευσε στην Αμερική. Ολα του τα χρόνια διέμενε στην Αστόρια την οποία και αγάπησε υπερβολικά.
Η πρώτη του δουλειά ήταν στο ασανσέρ ενός ξενοδοχείου στην 49η Οδό, μεταξύ 6ης και 7ης Λεωφόρου του Μανχάταν. Ηξερε τότε ελάχιστα Αγγλικά.
Μετά από το ξενοδοχείο εκείνο ασχολήθηκε με τα εστιατόρια, όπου εργάστηκε ως σερβιτόρος. Στη συνέχεια έγινε ο ίδιος επιχειρηματίας στο χώρο των ακινήτων. Για πολλά χρόνια, και μέχρις ότου κλονίστηκε η υγεία του, διετέλεσε συνεργάτης του ομογενή εκατομμυριούχου, Στάθη Βαλιώτη, στην εταιρία «Αlma Realty Company» του τελευταίου.
Διετέλεσε μέλος του Κοινοτικού Συμβουλίου του Αγ. Δημητρίου, Αστόριας και πρόεδρος από το 1976 μέχρι το 1977 και από το 1979 μέχρι το 1982.
Για τη συμβολή του στο πρώτο ελληνοαμερικανικό Γυμνάσιο/Λύκειο της Κοινότητας, που λειτουργεί από το 1982 και τις προσπάθειές του για να γίνουν οι αναγκαίες κτιριακές εγκαταστάσεις, ο Νίκος Ανδριώτης, είχε δηλώσει, παλαιότερα, στον “Εθνικό Κήρυκα”: “Πολλοί πίστευαν ότι θα χρεοκοπήσουμε και θα κλείσουμε την Κοινότητα. Παρά τις δυσκολίες, εγώ πίστευα ότι θα πετύχουμε. Ηξερα ότι ο σκοπός ήταν σωστός, αναγκαίος και άγιος. Προσωπικά, πίστευα, επίσης, ότι δεν θα μπορούσαμε να κρατηθούμε, εάν δεν δώσουμε ώθηση στην ελληνική Παιδεία. Ηθελαν το Λύκειο, αλλά υπήρχαν οι συνήθεις υποψίες. Αναρωτιόντουσαν μερικοί, γιατί επιμένω τόσο πολύ για το έργο… Μήπως από εγωισμό; Από μεγαλείο;, Η, μήπως, πρόκειται να φάω χρήματα…Όλα μπορούσα να τα δεχτώ, όχι όμως και το τελευταίο. Αυτό με εξόργιζε…».
Το έργο τελείωσε, το «θαύμα» έγινε και ο Νίκος Ανδριώτης δικαιώθηκε στο πείσμα και στην επιμονή του. Το 2017 έκανε δωρεά ένα εκατομμύριο δολάρια στο σχολείο της Αγίας Αικατερίνης.
Η τελευταία του δωρεά, ήταν ποσού δύο εκατομμυρίων ευρώ, για την ανακαίνιση των δημοτικών ιαματικών λουτρών της Νισύρου. Ο Δήμος τον ανακήρυξε Μέγα Ευεργέτη του νησιού.
Με τις ευλογίες και την έγκριση του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Ιακώβου, ο Νίκος Ανδριώτης πρωτοστάτησε στην αγορά και ανακαίνιση του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου της Αρχιεπισκοπής στην Αστόρια που λειτουργεί από το 1986 και στο οποίο είχε διατελέσει Πρόεδρος της Εφορείας.
Ο Νίκος Ανδριώτης είχε τιμηθεί από την Εκκλησία με τον τίτλο του Αρχοντος Δεπουτάτου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ήταν μέλος της λεγόμενης «Ηγεσίας των 100».
Στους κύκλους της Ομογένειας ήταν γνωστός και ως «πρωθυπουργός της Αστόριας». Την ονομασία αυτή του είχαν δώσει όταν κάποτε είχε υποστηρίξει με δυναμισμό τις θέσεις του υπέρ της ελληνικής Παιδείας σε μια Κληρικολαϊκή Συνέλευση που είχε γίνει στον Αγιο Φραγκίσκο.
Σε όλη του τη ζωή, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής Παιδείας, γενικότερα και τόνιζε τη σημασία των ελληνικών σχολείων.
Εκτός από τους πολύχρονους δεσμούς του με την Κοινότητα του Αγίου Δημητρίου της Αστόριας, ο Νίκος Ανδριώτης είχε διατελέσει και πρόεδρος του Συλλόγου Νισυρίων «Αγιος Ιωάννης ο Θεολόγος», ενώ επίσης είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του και στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, καθώς και στη Δωδεκανησιακή Ομοσπονδία.
Προσωπικές εμπειρίες του, αναμνήσεις και σχολιασμούς, περιέχει το βιβλίο του, με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Η πορεία μου χωρίς ράσο”, που κυκλοφόρησε το 2016 και αποτέλεσε αντικείμενο πολλών συζητήσεων.
Πηγή ekirikas.com
