Το ήξερα ότι θα ερχόσουνα.
Ούτε στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μου, ότι δεν θα ήσουν συνεπής στην καθιερωμένη μας συνάντηση.
Χρονιάρα μέρα και πολύ σημαντική, πως ήταν δυνατόν να λείψεις, δεν το ομολογείς φωναχτά, αλλά είμαι βέβαιος, πως αυτές τις συναντήσεις, πάντα τις επιθυμούσες και τις επιδίωκες.
Πάντα όμως το έλεγες, ποια αξία έχει η όποια ενεργή ενασχόληση με την πολιτική και τα κοινά, αν δεν μπορείς να ταυτιστείς με τον κόσμο τον απλό, τους ανθρώπους της βιοπάλης, με όλους αυτούς, που για χρόνια βρισκόντουσαν στην σκοτεινή πλευρά του ήλιου.
Σαράντα εννέα χρόνια πέρασαν και μετά από τόσα και τόσα που συνέβησαν, είναι βέβαιο πως κάποιες εξομολογήσεις, δεν εχουν την βαρύτητα των πρώτων χρόνων, θα ήθελα να μου επιτραπεί αυτή η εξομολόγηση, δεν ήταν τρέλα δικιά μου η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ήταν απαίτηση και επιθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.
Πολλοί τότε, ίσως να το έβλεπαν, κάποιοι το κατανοούσαν, υπήρχαν όμως και αυτοί, αυτοί που διαχειριζόντουσαν τις τύχες αυτού του Λαού, που ανατρίχιαζαν και με μόνη τη σκέψη, ότι υπήρχε έστω και μια μικρή πιθανότητα, να χάσουν τα κεκτημένα τους και τα θέλω των απλών ανθρώπων, να βρουν το δικό τους πολιτικό εκφραστή.
Το είχα και τότε δηλώσει, όχι μια, αλλά αρκετές φορές, δεν κάνουμε το ΠΑΣΟΚ για να γίνω Πρωθυπουργός, κάνουμε το ΠΑΣΟΚ για να έρθει ο ΛΑΟΣ στην εξουσία και να βγουν από το ΠΑΣΟΚ πολλοί Πρωθυπουργοί.
ΠΑΣΟΚ όμως και Πρωθυπουργοί, υπηρέτες του Λαού και όχι υπηρέτες του οικονομικού κατεστημένου.
Δυστυχώς συνέβη και αυτό, κάποιοι υπηρέτησαν το κατεστημένο, δικαιολογίες πολλές διατυπώθηκαν κατά καιρούς, ο χρόνος πάντα είναι ο πιο αδέκαστος κριτής, οι εκφραστές της εξουσίας, κρίνονται για τον τρόπο που την χρησιμοποιούν.
Η άσκηση εξουσίας δεν είναι ποτέ μια διαχείρηση πραγμάτων, ούτε εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων, είναι μία δύσκολη πορεία κατάκτησης συγκεκριμένων στόχων, που αυτός δεν είναι άλλος, από την ευημερία των πολιτών και μάλιστα ευτυχισμένων πολιτών.
Δεν είχε φύγει ποτέ από το μυαλό μου, το διαχρονικό φιλοσοφικό ερώτημα, τί πράγμα είναι η εξουσία, μετά από αυτά που βίωσα, σε ένα συμπέρασμα κατέληξα, αν κυνηγάς την κατάκτηση της εξουσίας σαν λάφυρο, για την ικανοποίηση ιδιοτελών σκοπών και φιλοδοξιών, είναι σαν να κυνηγάς την πιο θανατηφόρα καρκινογόνο ασθένεια και μετά την κατάκτηση, επέρχεται ο πιο αναίσχυντος θάνατος.
Το βλέπω στο πρόσωπο σου, έτοιμος είσαι να με ρωτήσεις πως εγώ διαχειρίστηκα την εξουσία, αν είμαι, τώρα πια σαν κάτοικος του άχρονου απείρου, ικανοποιημένος με τον εαυτό μου και αν κατάφερα αυτά που επιθυμούσα.
Θα κατακτούσα δικαίως το Νόμπελ βλακείας, αν ισχυριζόμουν ότι είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με τον εαυτό μου και ότι διαχειρίστηκα την εξουσία, όπως εγώ θα επιθυμούσα, ίσως δεν πρόλαβα, ίσως δεν μπόρεσα, ίσως λόγω συνθηκών, να προσφέρω στον Ελληνικό Λαό αυτά που θεωρούσα ότι έπρεπε να απολαμβάνει.
Όταν αναφέρομαι σε συγκυρίες δεν το κάνω για να δικαιολογηθώ, δυό πράγματα στρέβλωσαν την πορεία του ΠΑΣΟΚ και την δική μου, το ένα καθαρά προσωπικό, η ασθένεια μου, το άλλο απόλυτα πολιτικό.
Το οικονομικό κατεστημένο, ντόπιο και διεθνές, εκείνα τα χρόνια που οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, βρισκόντουσαν προ των πυλών, ζητούσαν μετ επιτάσεως τον πολιτικό μου αφανισμό, άλλοι τρόποι και μέθοδοι δεν υπήρχαν, ή θα έφευγα από την ζωή, όντως άρρωστος ή θα προκαλούσαν τον πολιτικό μου διασυρμό, με κατηγορίες διαφθοράς και χρηματισμού.
Το βρώμικο 89 ήταν η κορύφωση των προσπαθειών τους, οι ραδιουργίες της εποχής του ΩΝΑΣΕΙΟΥ και η διαπάλη για την διαδοχή μου, πρωταγωνιστικό ρόλο και τότε είχε το κατεστημένο, με όργανα του ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ.
Το Συνέδριο του 96 ήταν κομβικό σημείο για τη εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ, έντονη ήταν η επιθυμία μου να συμμετάσχω με κατάθεση της δικής μου θέσης, για το δέον γενέσθαι, δυστυχώς δεν πρόλαβα.
Μην κάνεις την ερώτηση, αν νιώθω πικρίες για τις συμπεριφορές ανθρώπων που χρόνια ήταν δίπλα μου και που για λόγους καθαρά προσωπικούς, έξω και πέρα από αρχές και αξίες βρέθηκαν, είτε άφωνοι, είτε υπόγειοι ραδιούργοι στο πλευρό των αντιπάλων μου.
Αυτό τότε που δεν μέτρησαν, ήταν το αισθητήριο του κόσμου, οι άνθρωποι του μόχθου κατάλαβαν, ότι δεν κυνηγούσαν τον ΑΝΔΡΕΑ, αλλά τον ίδιο τον ΛΑΟ και για αυτό το λόγο, ο Λαός στάθηκε δίπλα στο ΠΑΣΟΚ, κοντά σε εμένα.
Κάποιες στιγμές επιβιώνουν οι ρίψασπις, ο χρόνος όμως της επιβίωσης τους, εξαρτάται από τον χρόνο επιβίωσης των πατρώνων τους, το κενό αρχών, ήθους, πολιτικών αξιών, αργά ή γρήγορα το αντιλαμβάνεται ο κόσμος.
Οι περίεργες διαδρομές για την κατάκτηση της εξουσίας και την απόλαυση των ηδονών που προσφέρει, οδηγεί στην οδό της απώλειας, πιστεύω ότι δεν υπάρχει μόνιμος κάτοικος της εξουσίας, αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη αλήθεια, μετά την αλήθεια του θανάτου.
Η αίσθηση κυριότητας της εξουσίας , οδηγεί στον όλεθρο και την καταστροφή του κόσμου που εξουσιάζουν, η αίσθηση κυριότητας και η με κάθε μέσο διατήρηση και ενίσχυση της, αποκαλύπτει ένα κρυμμένο εαυτό, που μοιάζει περισσότερο με τέρας παρά με άνθρωπο.
Σήμερα, ημέρα επετείου, δεν θα ισχυριστώ ότι ήμουν αλάνθαστος, ένα μόνο θα πω,
Δεν μετανιώνω για ότι και αν έζησα, λυπάμαι για όσα δεν πρόλαβα να προσφέρω στον στον πιο όμορφο Λαό του κόσμου.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 3/9/2023
