«Το θάρρος είναι αυτό που χρειάζεται για να σηκωθείς επάνω και να μιλήσεις. Το θάρρος είναι επίσης αυτό που χρειάζεται για να κάτσεις κάτω και να ακούσεις». (Ουίνστον Τσώρτσιλ)
Η συνεδρίαση στη Βουλή δεν κατέληξε πουθενά. Ως αναμένετο. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει τη συνθήκη (και την ηγεμονία της), ανοίγοντας έναν κύκλο συναίνεσης πάνω σε ορισμένα σοβαρά θέματα εθνικής σημασίας, όπως είναι η προστασία των δασών και η πρόληψη για τις πυρκαγιές – και όχι μόνον. Αυτή τη στιγμή δεν δείχνει διατεθειμένη να κάνει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όπως υπονοεί το ύφος της. Και όμως, η συγκυρία, η ηγεμονία του ενός, θα μπορούσε, κατά κάποιον τρόπο, να εξελιχθεί σε ευκαιρία. Η κυβέρνηση θα έδειχνε στην κοινή γνώμη ότι «ακούει», δεν αναπαύεται στο ροζ συννεφάκι της παντοδυναμίας της. Για δύο θέματα στο παρελθόν η Βουλή των Ελλήνων έβγαλε ομόφωνο Πόρισμα. Για το δημογραφικό και για την προστασία των δασών. Και τα δύο, 30 χρόνια πριν, όταν κυβέρνηση ήταν ο πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού. Και ομοφώνησαν τότε, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ. Έτσι πρέπει να το δουν και σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις το θέμα της προστασίας των δασών. Ως μείζον εθνικό θέμα. Όπως θα μπορούσαν και σήμερα να συμφωνήσουν σε μία κοινή πολιτική πλεύση για τη δημογραφική (μείζον θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει), έτσι πρέπει να συμφωνήσουν και σε μία νέα κοινή στρατηγική για τη σωτηρία του φυσικού πλούτου της χώρας.
