Αποτέλεσε ένα επιτυχημένο σκηνικό για τους Ολυμπιακούς του 2004. Άλλο ένα παράδειγμα πανάκριβου έργου που έγινε για μια χρήση και μετά αφέθηκε στο έλεος του χρόνου. Στο ίδιο έργο αδιαφορίας θεατές όλη μας τη ζωή. Είμαστε της ‘λογικής’ (λέμε τώρα λογικής), ”τα αφήνουμε όλα να ρημάξουν μόνα τους και αβοήθητα”. Είναι ντροπή οτι το κράτος κατασκευάζει και ΠΟΤΕ δεν συντηρεί (μέχρι να διαπιστωθεί βλάβη). Τώρα αρχίζουν να έχουν και δεύτερες σκέψεις οι πανηγυρτζήδες οι οποίοι υποστηρίζουν εδώ και χρόνια πως δήθεν τα ολυμπιακά έργα θα αποτελούσαν κληρονομιά για το μέλλον. Το αποτέλεσμα; Παρατημένα όλα, περνάνε σαν τον μουτζούρη από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Κι αν δεν υπήρξαν, ρεπορτάζ και δημοσιεύματα όχι μόνον του εσωτερικού, αλλά και του εξωτερικού ντροπή, για τα περίφημα ολυμπιακά έργα, λεηλατημένα από τον εξοπλισμό τους και κατεστραμμένα από τον χρόνο. Αρθρο του Sports Illustrated στις 2 Αυγούστου 2016 συμπεριέλαβε την Αθήνα στις πόλεις που διοργάνωσαν τους χειρότερους Ολυμπιακούς Αγώνες, λόγω της οικονομικής ζημιάς που προκάλεσε στη χώρα αλλά και της εγκατάλειψης. Παρά το τσουνάμι των αρνητικών δημοσιευμάτων το ελληνικό κράτος και οι κυβερνήσεις του, όχι μόνο συνέχισαν να σφυρίζουν αδιάφορα αλλά έδειχναν να ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, με αποκορύφωμα τα σχέδια για την τουριστική του αξιοποίηση που περιλάμβαναν ακόμα και βόλτα με τρενάκι στη στέγη του Καλατράβα, που ο θεός των Ελλήνων μας φύλαξε από το δραματικότερο σενάριο, να καταρρεύσει πάνω στα κεφάλια των θεατών σε κάποιον αγώνα ή σε κάποια συναυλία Εκτός κι αν φταίει και γι’ αυτό η κλιματική αλλαγή.
Στο ίδιο έργο αδιαφορίας θεατές
