Οπως ήταν αναμενόμενο και προς επιβεβαίωση όλων των δημοσκοπήσεων (η τελευταία των οποίων προέβλεπε επικράτηση του κ. Γ. Χατζημάρκου με ποσοστό 65-70%) ο σημερινός περιφερειάρχης κατάφερε να εκλεγεί από την πρώτη Κυριακή και μάλιστα με αξιοζήλευτη διαφορά. Απεναντίας ο Δήμος Ρόδου εισήλθε σε περιπέτεια.
Στο ερώτημα πώς τα κατάφερε ο κ. Γ. Χατζημάρκος και μάλιστα για τρίτη θητεία να θριαμβεύσει, η απάντηση δεν είναι και πολύ δύσκολη, τουλάχιστον για όσους έχουν πολιτική προπαίδεια και παρακολουθούν από κοντά και συστηματικά τα τοπικά πράγματα.
Ο κ. Γ. Χατζημάρκος, ναι μεν κατά διαστήματα επέδειξε κάποιας μορφής αλαζονεία (όχι, όμως, άνευ λόγου και αιτίας) και μη αναγκαία κακή συμπεριφορά, τουλάχιστον έναντι εκείνων που δεν όφειλε (τις περισσότερες των περιπτώσεων, όμως, επροκαλείτο), αλλά του αναγνωρίζεται, ακόμα και από τους πιο σκληρούς και αδιόρθωτους αντιπάλους του ότι έχει να επιδείξει έργο και μάλιστα πολύ σημαντικό.
Εργο το οποίο τον κατατάσσει στην κορυφή των περιφερειαρχών της χώρας και στο οποίο οφείλεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου, και η εύκολη πρόσβασή του και στα υψηλότερα πολιτικά κλιμάκια.
Διακρίθηκε από ισχυρή δύναμη, θέληση και αποφασιστικότητα γιαυτό και πέτυχε τους περισσότερους από τους στόχους του και μάλιστα με σχετική ευκολία, εκεί που άλλοι απέτυχαν, αν και βρέθηκαν σε πιο ευνοϊκές συνθήκες.
Τέλος θα πρέπει να τονιστεί ότι η πλειοψηφία των κατοίκων του Νοτίου Αιγαίου είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι και η νέα θητεία του κ. Γ. Χατζημάρκου θα είναι επιτυχής και ότι θα συμπληρώσει τον κύκλο του ως περιφερειάρχης με έργο αναγνωρίσιμο και μετρήσιμο.
Οι πολίτες πίστευαν και πιστεύουν δηλαδή ότι η ψήφος τους δεν θα πήγαινε χαμένη.
Θα ήταν παράλειψη φυσικά να μην επισημανθεί ότι ο κ. Γ. Χατζημάρκος δεν είχε να αντιμετωπίσει ικανούς αντιπάλους, τέτοιους εν πάση περιπτώσει που θα μπορούσαν να τον αμφισβητήσουν.
Η ευθεία στήριξη εξάλλου της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά του πρωθυπουργού κ. Κυρ. Μητσοτάκη επέδρασαν καταλυτικά και μετέτρεψαν την νίκη του κ. Γ. Χατζημάρκου σε απλό περίπατο.
Στο Δήμο Ρόδου απεναντίας τα πράγματα αποδείχθηκαν χειρότερα και δυσκολότερα απ’ ό,τι ανέμεναν οι παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ αλλά οι εξελίξεις δικαίωσαν τους έμπειρους περί τα εκλογικά και όλους εκείνους που μπορούσαν να διακρίνουν τι «παιζόταν» στην κοινωνία και ποια ήταν τα βαθύτερα αίτια που ο κ. Αντώνης Καμπουράκης με την ομάδα του, δεν μπόρεσε όχι μόνο να θριαμβεύσει αλλά να εκλεγεί και από την πρώτη Κυριακή. Τελικά πήγε στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό.
Η «δημοκρατική» είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο κ. Καμπουράκης τουλάχιστον την τελευταία εβδομάδα «έπαιζε» μεταξύ του 42% και του 43% και ότι τα πάντα θα κρινόταν από τις λεπτομέρειες. Τελικά οι «λεπτομέρειες» ήταν η πόλη της Ρόδου, όπου την τελική κρίση έδωσε η καθαριότητα, το κυκλοφοριακό και η έλλειψη χώρων στάθμευσης, χωρίς να υποτιμά κανείς και άλλα αίτια που θα αναλυθούν στην συνέχεια.
Πρώτον, η δημοτική αρχή υπέπεσε σε αρκετά λάθη, πολλά από τα οποία ήταν και παιδαριώδη, δεύτερον, δεν ενεργούσε και δεν πολιτευόταν συλλογικά.
Τα φαινόμενα δηλαδή απατούσαν, αν μάλιστα προστεθεί ότι πολλές από τις επιλογές σε συμβούλους και συνεργάτες, δεν αποδείχθηκαν επιτυχείς, ξέχωρα από την εσωτερική διάβρωση που οφείλετο κυρίως σε φιλοδοξίες.
Τρίτον, ο πήχης είχε τεθεί πολύ πιο ψηλά από το πραγματικό «μπόι» της δημοτικής αρχής, και όταν αυτό κατέστη ορατό, δεν έγιναν οι αναγκαίες διορθώσεις ούτε και μία ομαλή προσγείωση στην προδιαγραφόμενη, όχι επιθυμητή πραγματικότητα.
Τέταρτον, ο κ. Αντώνης Καμπουράκης, σε αντίθεση με τον κ. Γ. Χατζημάρκο, είχε δυσκολότερους αντιπάλους να αντιμετωπίσει, ενώ και εκ των έσω και των έξω υπονομευόταν, γεγονός που οδήγησε και σε ρήξεις, σε εξωστρέφεια, σε αποχωρήσεις και ομαδοποιήσεις «ιδιαζόντως ειδεχθείς»!!
Παρόλα αυτά και παρά τις δυσκολίες, τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά. Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι ο κ. Αντ. Καμπουράκης είναι μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα, σε κάθε περίπτωση υπερέχει των αντιπάλων του και η απλή λογική μαζί με τα «μαθηματικά» λένε ότι στον δεύτερο γύρο, την προσεχή Κυριακή θα επανεκλεγεί, εκτός «πολύ σοβαρού απροόπτου».
Και το «σοβαρό απρόοπτο» είναι να τα βρουν μεταξύ τους και να συσπειρωθούν οι αντίπαλοί του και να τους ακολουθήσουν και οι ψηφοφόροι τους πράγμα δύσκολο, πολύ δύσκολο γιατί οι ψηφοφόροι ούτε πρόβατα είναι ούτε αγέλες.
Είναι προφανές ότι όποιος από τους αντιπάλους του υπαναχωρήσει (αν και η νίκη θα κριθεί με τον Αλ. Κολιάδη, άλλοτε στενό συνεργάτη του) αποδεχόμενος τον ρόλο κομπάρσου θα θέσει τον εαυτό του αυτομάτως εκτός των μελλοντικών πολιτικών «παιχνιδιών» και εξελίξεων, τουλάχιστον σε θέση και ρόλο πρωταγωνιστή.
Αυτά όλα, όμως, ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, αν και είναι γνωστό ότι εκεί που τελειώνει η φαντασία αρχίζει η «λογική» του Ελληνα ψηφοφόρου. Που στην πατρίδα μας κατά κανόνα καταψηφίζει και δεν ψηφίζει.
Βάζοντας κανείς το χέρι στην καρδιά και μιλώντας την γλώσσα της λογικής και γράφοντας αντικειμενικά, μπορεί με ήσυχη την συνείδηση να πει και να γράψει, μακριά από σκοπιμότητες, φιλίες και συμφέροντα ότι ο κ. Καμπουράκης θα επανεκλεγεί, εύκολα ή δύσκολα (μάλλον σχετικά εύκολα) δήμαρχος Ρόδου κατισχύοντας του αντιπάλου του κ. Αλ. Κολιάδη.
Αν δεν επανεκλεγεί δήμαρχος ο κ. Αντ. Καμπουράκης, αυτοί που θα χάσουν θα είναι η Ρόδος και οι Ροδίτες και όχι αυτός. Και ο νοών, νοείτω. Και είναι σίγουρο ότι η Ρόδος θα εισέλθει σε περιπέτειες, οι οποίες μάλιστα δύσκολα θα μπορέσουν να ελεγχθούν και να αποτραπούν. Εγγύηση για μια ομαλή πορεία αποτελεί εκ των πραγμάτων ο κ. Αντ. Καμπουράκης
Β.Δ.Α.
