Η Μοναχή Γαβριηλία, που ανακηρύχθηκε προ ημερών Αγία, ξεκίνησε τη μεγάλη ιεραποστολή της το 1954
Από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη, μετά στην Αγγλία, στην Ινδία, στα Ιμαλάια, στην Ιερουσαλήμ, στην Αθήνα, στην Αίγινα, στη Λέρο. Μυθιστορηματική η ζωή της Μοναχής Γαβριηλίας, η οποία, με απόφαση της Ιερά Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ανακηρύχθηκε προ ημερών Αγία «διακριθείσα διά τας κατά Χριστόν αρετάς της ελεημοσύνης, της φιλανθρωπίας και της απολύτου αφοσιώσεως και εμπιστοσύνης εις το θέλημα του Κυρίου», όπως λέει η Ιερά Σύνοδος.
Η Αυρηλία (το όνομά της πριν δεχθεί τη μοναχική κουρά) Παπαγιάννη γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1897 στην Κωνσταντινούπολη. Η οικογένειά της ήταν εύπορη και έζησε σε ένα περιβάλλον με πολλές ανέσεις. Ηταν το τέταρτο και το τελευταίο παιδί της οικογένειας. Πρωτάκουσε για τον Θεό από τη μεγάλη της αδελφή Βασιλική, η οποία της έλεγε ιστορίες από το Ευαγγέλιο και την Παλαιά Διαθήκη. Μετά το γυμνάσιο έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές της στην Ελβετία, στη Σχολή Γεωπονικής του Estavayer-Le-Lace. Είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τα φυτά.
Το 1923 βρέθηκε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Εκεί εισήχθη ως ακροάτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Μετά το τέλος των σπουδών της ήρθε στην Αθήνα και εργάστηκε για ένα χρόνο σε ψυχιατρική κλινική. Ακολούθησε η Αγγλία, όπου εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, ενώ παράλληλα βοηθούσε πλήθος απόρων και ανέργων.
Το 1954, χρονιά που απεβίωσε η μητέρα της, θεωρείται σταθμός για την Αυρηλία, καθώς ξεκίνησε η μεγάλη ιεραποστολή της στις πέντε ηπείρους της υφηλίου. Την ίδια χρονιά πήγε στην Ινδία, όπου και παρέμεινε πέντε χρόνια. Αγάπησε τη χώρα πολύ και, όπως λέει η βιογραφία της (έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ακρίτα, Πορφύρα), «ανάμεσα και μαζί με τους λεπρούς και εξαθλιωμένους Ινδούς βρήκε νόημα όλη της η ζωή. Με τα χέρια της θεράπευε το σώμα τους, με τα λόγια της παρηγορούσε την ψυχή τους». Ολοι την αγαπούσαν και τη φώναζαν αδελφή Λίλα. Με το έργο της παρακίνησε πολλούς ανθρώπους να βαπτιστούν ορθόδοξοι. Αυτά τα χρόνια έκανε σημαντικές γνωριμίες, όπως με τη Μητέρα Τερέζα και τον Baba Amte, Ινδό κοινωνικό λειτουργό, γνωστό ιδιαίτερα για το έργο του σχετικά με την αποκατάσταση και την ενδυνάμωση ατόμων που έπασχαν από λέπρα.
Μετά την Ινδία βρέθηκε στα Ιμαλάια. Εκεί κατάλαβε ότι ο μοναχισμός είναι ένας ιδιαίτερος και ανώτερος τρόπος ζωής. Επόμενος σταθμός ένα μοναστήρι στη Βηθανία της Ιερουσαλήμ. Ακολουθεί η Αθήνα, όπου έκανε εγχείρηση στο μάτι και έμεινε στην πρωτεύουσα, στην Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας, τη Νέα Ιερουσαλήμ όπως έλεγε η ίδια.
Σταδιακά το έργο της αναγνωρίζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, παίρνει την ευλογία να γίνει μοναχή και συνεχίζει συμμετέχοντας σε αποστολές της εξωτερικής ιεραποστολής όπου διδάσκει την ορθόδοξη ασκητική, βοηθώντας το έργο πολλών μητροπόλεων του εξωτερικού. Ακολουθούν τα ιεραποστολικά ταξίδια στην Αφρική, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα, στην Αίγινα και κατόπιν στη Λέρο. Πέθανε στο νησί της Δωδεκανήσου σε ηλικία 95 ετών, στις 28 Μαρτίου 1992.
Πηγή kathimerini.gr
Απόστολος Λακασάς
