Εξαιρετικά χαμηλός είναι ο αριθμός των γυναικών που εκλέγονται στη θέση του δημάρχου και μάλιστα τώρα είναι ακόμη μικρότερος από τον αντίστοιχο αριθμό των δημοτικών εκλογών του 2019 (είχαν εκλεγεί 19 γυναίκες δήμαρχοι) γεγονός που δείχνει ότι η ανάδειξη των γυναικών στον πιο κοντινό στον πολίτη θεσμό, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, παραμένει εξαιρετικά προβληματική. Μόλις 13 γυναίκες σε σύνολο 332 Δήμων, νούμερο που μπορεί να φτάσει τις 16 εφόσον εκλεγούν και δυο ακόμη γυναίκες στην επαναληπτική διαδικασία της Κυριακής 15 Οκτωβρίου. Η Αυτοδιοίκηση εξακολουθεί να ανδροκρατείται, οι τοπικές κοινωνίες εξακολουθούν να είναι προσκολλημένες σε παραδοσιακά και παρωχημένα πρότυπα και απέχουν μακράν από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Όχι μόνο οι γυναίκες δεν εκλέχτηκαν αλλά δε βρέθηκε κανένας θεσμικός παράγοντας να το στηλιτεύσει ή έστω να το προσέξει. Σα να είναι αυτονόητο ότι η θέση τους δεν είναι εκεί. Η κανονικότητα ως εμπεδωμένη ανισότητα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι από τις 13 γυναίκες δημάρχους οι 6 περίπου το 46%, εξελέγησαν σε νησιωτικούς δήμους. Στον Δήμο Τήλου επανεξελέγει η Μαρία Καμμά η μοναδική δήμαρχος στα Δωδεκάνησα.
Εμπεδωμένη ανισότητα
