Χοροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ και παρουσία του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Χρήστου Στυλιανίδη, του Υφυπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Ιωάννη Παππά, του Γενικού Γραμματέα Ναυτιλίας και Λιμένων Ευάγγελου Κυριαζόπουλου, του Α’ Υπαρχηγού του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής Αντιναυάρχου Λ.Σ. Αλέξανδρου Τσελίκη και του Β’ Υπαρχηγού του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής Αντιναυάρχου Λ.Σ. Αριστείδη Πανταζόγλου, πραγματοποιήθηκε σήμερα στο κτίριο του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, η εκδήλωση εορτασμού της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Στην τελετή παρέστησαν επίσης, ανώτατοι και ανώτεροι Αξιωματικοί του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής και προσωπικό του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, πολιτικοί υπάλληλοι του Υπουργείου, οι Πρόεδροι της Λέσχης Λ.Σ. και της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Λ.Σ., καθώς και εκπρόσωποι συνδικαλιστικών Ενώσεων Λ.Σ.
Ακολουθεί η ομιλία του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής:
«Σεβασμιότατε, σεβαστό ιερατείο,
επιτρέψτε μου να υιοθετήσω το πρωτόκολλο από τον κύριο Υφυπουργό και από τον κύριο Πλοίαρχο που εκφώνησε τον Πανηγυρικό για την εθνική μας επέτειο, για να μην επαναλαμβάνω τα ίδια.
Απευθύνοντας πρώτα μια καλημέρα σε όλους στο Λιμενικό Σώμα και στους πολιτικούς υπαλλήλους του Υπουργείου.
Είναι μία σεμνή η σημερινή εκδήλωση εδώ στο Υπουργείο και ακούγοντας τον Γιάννη αλλά και τον κύριο Πλοίαρχο, είπα να αφήσω λίγο την ομιλία που ετοιμάσαμε και, όπως είπα και στον Σεβασμιότατο, να πω δύο λόγια από καρδιάς.
Για αυτήν την επέτειο που, προσωπικά, μου σφραγίζει και μου σφράγισε και τη ζωή. Γιατί είχα έναν πατέρα που πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και ο ίδιος ο πολιτικός μου πατέρας, ο πολιτικός μου μέντορας, ο Γλαύκος Κληρίδης. Ήταν κι αυτός αιχμάλωτος όταν ήταν πιλότος στην Βρετανική Αεροπορία RAF (Royal Air Force).
Ο πατέρας μου κατετάγη στα βρετανικά στρατεύματα στην Κύπρο το 1939, γιατί για όσους θυμούνται την ιστορία, οι Άγγλοι είχαν υποσχεθεί στους Έλληνες της Κύπρου, την ένωση με την Ελλάδα. Οι νεαροί, τότε, Κύπριοι, αποφάσισαν να καταταγούν ομαδικά στο Αγγλικό στράτευμα με το όραμα της ένωσης. Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα.
Ο πατέρας μου ήταν ένας από αυτούς που κατετάγη στον βρετανικό στρατό, συμμετείχε σε πάρα πολλές μάχες και στη Μέση Ανατολή και κατέληξε να συνεργάζεται με τα βρετανικά στρατεύματα και μαζί με την ορεινή ταξιαρχία του Ρίμινι να συμμετέχει στη μεγάλη νίκη των συμμάχων στην εποποιία του Ρίμινι.
Αντιλαμβάνεστε ότι μεγάλωσα σε ένα σπίτι, που η 28η Οκτωβρίου είχε μία ειδική σημασία, μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Ήταν ένα τριήμερο εμβατηρίων, ο πατέρας μου ήταν ψάλτης, ήταν λοιπόν ένα κλίμα το οποίο μέχρι και τώρα ειλικρινά με συγκινεί.
Μπαίνοντας στην πολιτική και γνωρίζοντας τον πολιτικό μου μέντορα και πατέρα, τον Γλαύκο Κληρίδη, πρώην Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, είδα ότι κι αυτός ήταν ένας άνθρωπος που έδωσε τη ζωή του, τα νιάτα του τότε, συμμετέχοντας στον αγώνα κατά του ναζισμού και του φασισμού, όντας πιλότος της Βρετανικής Αεροπορίας RAF. Έγινε κι αυτός μέλος όλης αυτής της εποποιίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πιάστηκε αιχμάλωτος, έκανε κάπου ένα – ενάμιση χρόνο σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, κατάφερε και απέδρασε. Έτυχε αυτοί οι δύο άνθρωποι, που σφράγισαν την ζωή μου από διαφορετικές αφετηρίες, να βρεθούν επίσης στην απελευθέρωση της Ελλάδας το ’44 σε διαφορετικούς χώρους.
Ο πατέρας μου συμμετείχε με τα βρετανικά στρατεύματα, μάλιστα ήταν φρουρός στο ξενοδοχείο “King George” στην πλατεία Συντάγματος τότε και αντιμετώπισε δυστυχώς και τα γεγονότα του εμφυλίου πολέμου. Και ο Γλαύκος Κληρίδης κάτι ανάλογο σε διαφορετική περιοχή. Ήταν κι αυτός μέλος της απελευθερωτικής διαδικασίας της Ελλάδος, υποστηρικτής των Ελλήνων πολεμιστών της Αντίστασης.
Τα είπα αυτά γιατί θεωρώ ότι τιμάμε τις επετείους όταν τιμάμε ταυτόχρονα και συγκεκριμένα πρόσωπα. Αυτά τα πρόσωπα μας δίνουν έμπνευση. Η ιστορία μας, η ελληνική ιστορία, δεν είναι απλώς λόγια και θεωρίες. Είναι μία ιστορία που έχει ονοματεπώνυμα, είναι, όπως ειπώθηκε και πριν, η “μάνα” της Πίνδου, είναι ο Λιμενικός ο οποίος συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις της εποχής τότε, είναι ο στρατιώτης, είναι η γυναίκα του Ερυθρού Σταυρού, είναι ο Μενέλαος Στυλιανίδης, ο Γλαύκος Κληρίδης.
Αυτά ήθελα να σας πω και θα κλείσω, γιατί δεν μου αρέσουν τα πολλά λόγια, με αυτό που είπε ο Churchill και έμεινε στην ιστορία ως παρακαταθήκη και θα μείνει ανεξίτηλο, τουλάχιστον για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Αντιληφθήκαμε μετά τη μάχη της Πίνδου ότι δεν πρέπει να λέμε πλέον πως “οι Έλληνες πολεμούσαν ως ήρωες”, αλλά ότι, “Ήρωες πολεμούν ως Έλληνες”.
Χρόνια πολλά σε όλους!».
Ακολουθεί η ομιλία του Υφυπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής:
«Η εθνική επέτειος του μεγάλου “ΟΧΙ” στον Ιταλό κατακτητή και στον σκοταδισμό του φασισμού την οποία τιμούμε σήμερα έχει μία ιδιαίτερη σημειολογία.
Όλες οι χώρες της Ευρώπης θυμούνται και γιορτάζουν την ημέρα που απελευθερώθηκαν από τα δεσμά του φασισμού. Τη μέρα αυτή γιορτάζουμε κι εμείς κάθε χρόνο στις 12 Οκτωβρίου, ημέρα που έχει οριστεί ως η επίσημη λήξη της κατοχικής περιόδου το 1944.
Αναλογιστείτε όμως, στην Ελλάδα γιορτάζουμε την ημέρα που μπήκαμε στον πόλεμο και όχι την ημέρα που ο πόλεμος τερματίστηκε.
Γιορτάζουμε την ημέρα που ο ελληνικός λαός βγήκε στους δρόμους για να πει το μεγάλο «ΟΧΙ» σε όποιον ήθελε να καταπατήσει την ελευθερία του.
Οι Έλληνες δεν λογάριασαν στιγμή ποιον είχαν απέναντί τους. Έβαλαν από τη μία την περηφάνια και την ελευθερία τους και από την άλλη την πολεμική απειλή μίας μεγάλης δύναμης της εποχής.
Το έκαναν και είμαι πεπεισμένος ότι θα το κάνουν ξανά απέναντι σε όποιον θεωρεί ότι με την απειλή της ισχύος θα μπορεί να υποτιμήσει το φρόνημα, την ψυχή και την περηφάνια των Ελλήνων.
Η πατρίδα μας, βέβαια, πλήρωσε βαρύ τίμημα από ένα “ΟΧΙ”.
Νεκροί που ξεπέρασαν το μισό εκατομμύριο σε πεδία των μαχών, στα εκτελεστικά αποσπάσματα του πολέμου και από τις κακουχίες του.
Στο ποτάμι αίματος που χύθηκε για την ελευθερία και τη δημοκρατία, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ήταν στη σωστή όχθη της Ιστορίας.
Τιμούμε και θα συνεχίσουμε να τιμούμε αυτή την εθνική επέτειο κλίνοντας ευλαβικά το γόνυ προ των ενδόξων προγόνων σταθερά απέναντι σε όσους θέλουν να αναθεωρήσουμε ή να ξεχάσουμε.
Όπως δεν θα ξεχάσουμε ότι η περήφανη ελληνική ναυτιλία πλήρωσε άμεσα και έμμεσα βαρύ φόρο αίματος.
Η ναυτική οικογένεια θρήνησε πάνω από 2.000 νεκρούς και εκατοντάδες που συνέχισαν να ζουν με τις αναμνήσεις μίας μαύρης περιόδου που στοίχειωνε τις ζωές τους.
Το 60% των εμπορικών πλοίων των Ελλήνων που αντιστοιχούσε στο 14% σχεδόν του συμμαχικού εμπορικού στόλου, καταστράφηκε ολοσχερώς μέσα σε 4 μόλις χρόνια, από το 1941 μέχρι το 1945.
Στον βωμό της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας θυσιάστηκαν και στελέχη και αξιωματικοί του Λιμενικού Σώματος.
Με προτεραιότητα τους συνανθρώπους και τις ζωές τους, προστάτεψαν τους ναυτικούς και τις οικογένειές τους, προσέφεραν βοήθεια με κόστος ακόμα και την ίδια τους τη ζωή και φυγάδευσαν αγωνιστές για να γλυτώσουν από τις φασιστικές δυνάμεις κατοχής.
Οι Έλληνες κάθε στιγμή της μακραίωνης ιστορίας τους επαληθεύουν τα λόγια του μεγάλου Έλληνα ποιητή Κωστή Παλαμά. “Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα”.
Κυρίες και κύριοι,
Η Ελλάδα μπορεί να είναι μία μικρή χώρα αλλά έχει μακραίωνη ιστορία και οι Έλληνες μεγάλο ψυχικό απόθεμα.
Όσες φορές σταθήκαμε στο σταυροδρόμι της Ιστορίας πήραμε τη σωστή απόφαση και είμαι σίγουρος ότι θα το ξανακάνουμε.
Το οφείλουμε στην Ιστορία μας, στο ένδοξο παρελθόν μας και σε ένα δημιουργικό και ελπιδοφόρο μέλλον, στις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές.
Χρόνια πολλά!
