(…) Αυτοκίνητα περνούν γεμάτα πλήθος/Αποχαιρετιούνται στις πόρτες και γελάνε/κι ύστερα ακούγονται τ’ άρβυλα στην άσφαλτο/το μεγάλο τραγούδι των αντρίκιων βημάτων/που μακραίνει και σβήνει στο μάκρος του δρόμου/ως το βραδινό σταθμό με τα χαμηλωμένα φώτα/Εκεί τα τραίνα περιμένουν /σφυρίζουν λίγο έξω απ’ την πόλη/ακούγονται οι αποχαιρετιστήριοι πυροβολισμοί/κι ύστερα όλα σωπαίνουν και περιμένουν/Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα: Νικούμε. Νικούμε/Πάντα νικάει το δίκιο/Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος/Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο/Αδέρφια μου/Αδέρφια μου, μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα.
(«Οχτώβρης 1940» του Γιάννη Ρίτσου. Γράφτηκε το Νοέμβριο του 1940)
