Μια ηλικιωμένη, συνταξιούχος (των 400 ευρώ του ΟΓΑ), χήρα και αγρότισσα, μάζεψε τις οικονομίες της, πούλησε κι ένα λιοστάσι και αφού είδε κι απόειδε… από τις φορές που έψαχνε μάταια ασθενοφόρο είτε για εκείνη είτε για τον εκλιπόντα πλέον σύζυγό της, αγόρασε ένα ασθενοφόρο και το έκανε δωρεά στο κράτος! Υποκατέστησε το κράτος κι αποκατέστησε μια από τις πολλές τραγικές ελλείψεις-απότοκο της πολιτικής –περικοπών καλύτερα- για τη ΔΗΜΟΣΙΑ περίθαλψη και Υγεία. Ποιος; Η συνταξιούχος αγρότισσα! Που εκείνη και ο άντρας της το έχουν πληρώσει ήδη χίλιες φορές με τις εισφορές και τους φόρους τους, χωρίς να το έχουν όταν το χρειάζονταν. Κι αντί να σκύψουν το κεφάλι, εκείνοι που αποφασίζουν αυτές τις πολιτικές, σηκώνουν το τηλέφωνο για να την συγχαρούν και να την ευχαριστήσουν για τη συγκινητική πράξη της. Προσωπικά θα ντρεπόμουν. Ισως γιατί δεν είμαι…πολιτικός. Το να αναφέρεις την πράξη της ως μια εξαιρετικά συγκινητική και ηρωική πράξη , είναι βέβαια η γνωστή τακτική του να μην κοιτάς το δάσος επειδή δεν συμφέρει. Και ναι πρόκειται για μια εξαιρετικά συγκινητική κι ανιδιοτελή επιλογή αντιστρόφως ανάλογη προς τις πολιτικές που εφαρμόζονται ως πολιτικές υγείας. Μια πράξη, που δεν πρέπει να επαναληφθεί, όχι επειδή δεν ήταν ωραία, αλλά γιατί το ασθενοφόρο, το αγαθό της Υγείας γενικότερα, είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ, απόλυτο, αδιαμφισβήτητο, αναφαίρετο και παρέχεται από το κράτος, όχι από τον οβολό των πολιτών και δη συνταξιούχων.
Ντροπή…
