Οι έξι νεκροί σε μία μόνο ημέρα, την προηγούμενη εβδομάδα και οι έξι τον προηγούμενο μήνα σε διάστημα δύο εβδομάδων είναι αριθμός που οφείλει να μας κινητοποιήσει ή μπορούμε και να τον προσπεράσουμε αμέριμνοι γιατί έχουμε πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε; Γιατί έχουμε μπαράζ τροχαίων και πεθαίνει κόσμος στην άσφαλτο στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης; Μα γιατί έχουμε χάσει πολλά επεισόδια πριν και η απλή νοημοσύνη μας παραμένει διάτρητη, προβληματική. Δεν προσέξαμε ποτέ ότι ο ελληνικός δρόμος είναι η πίστα που βγαίνει ο κακός εαυτός του ΄Ελληνα. Ο τσαμπουκάς στην οδήγηση , η αυθαιρεσία, η ανυπακοή. Εκτός από τα όσα αναμασάμε χωρίς τέλος, αναζητώντας περισσότερους ελέγχους, αστυνόμευση, κάμερες, μεγαλύτερα πρόστιμα ώστε να τηρούνται τα όρια ταχύτητας; Δεν υπάρχουν επιπλέον λύσεις Η συμπεριφορά πρέπει να επιβάλλεται, για να εφαρμοστεί; Πρέπει για παράδειγμα να τιμωρηθείς για να μη χρησιμοποιείς το κινητό την ώρα που οδηγείς, ακόμη και πάνω στη μηχανή ή να φοράς κράνος και ζώνη; Να σταματάς στις διαβάσεις πεζών, ώστε αν κάποιος τολμήσει να περάσει, να μη παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα; Εάν χρειάζεται ο αυστηρότερος νόμος και σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ήδη αργά. Ο Ιαβέρης είχε επισημάνει σε μια από τις συνεντεύξεις του: «Πολλοί οδηγοί, ειδικά πιο νεαρής ηλικίας, υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους, υποτιμούν τις συνθήκες και δεν βάζουν προτεραιότητα την ασφάλεια τη δική τους και των γύρω τους. Κυριαρχούν ο τσαμπουκάς και η επιθετικότητα και όχι η ενσυναίσθηση και η αυτοπροστασία. Γι’ αυτό, δυστυχώς, πολλές ζωές χάνονται στην άσφαλτο».
Ο κακός εαυτός μας
