Είναι πράγματι κάπως περίεργο να εκφράζεις την απαξία σου για κάποιον που μόλις πέθανε, εάν τουλάχιστον αυτός ο κάποιος δεν έχει προκαλέσει με τον βίο του. Ο Βασίλης Καρράς δεν ανήκε σε αυτή την κατηγορία και μου προκαλεί απορία γιατί κάποιοι έσπευσαν να εκφράσουν βιαστικά την απέχθειά τους για τα τραγούδια του. Υπάρχουν άνθρωποι που στις δύσκολες στιγμές προσφεύγουν, στο Nocturnes, Op. 9 του Σοπέν, και οι οποίοι σε πείσμα των προκαταλήψεών δεν ερωτεύονται ούτε παθιάζονται επί της αρχής λιγότερο ή περισσότερο από όσους προσφεύγουν στα βαριά λαϊκά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για αδυναμία να κατανοήσεις ότι ο άλλος δεν κάνει το ίδιο πράγμα με εσένα. Μπορείτε να προσφεύγετε όπου θέλετε στις δύσκολες στιγμές σας, χωρίς να απαιτείτε την ομολογία όλων ότι κάνουν σώνει και ντε το ίδιο. Μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά μεταξύ μας, ο καθένας με τα δικά του «αποκούμπια», όταν μας κατατρέχει η θλίψη, με ή χωρίς Καρρά, χωρίς να χρειάζεται (και γι’ αυτό) να ανταλλάσσουμε πυρά ημέρες τώρα.
Αδυναμία κατανόησης
