Αυτές τις ημέρες ανάμεσα σε απολογισμούς, προβλέψεις για την οικονομία και γεωπολιτικές αναλύσεις, περιμέναμε να γράφουμε για πιο «χαλαρά» θέματα, στο πνεύμα των εορτών και της προσμονής του νέου έτους. Η επικαιρότητα είχε άλλα σχέδια. Ο πιλότος της Π.Α., ο αστυνομικός των ΜΑΤ που υπέκυψε στα τραύματά του μετά τον βαρύτατο τραυματισμό του από χούλιγκαν. Τρία νέα παιδιά (17,18,24) που προστέθηκαν στα θύματα της «γενοκτονίας της ασφάλτου», ανήμερα τα Χριστούγεννα, ο μεθυσμένος Νορβηγός που δολοφόνησε στη Θεσσαλονίκη εν ψυχρώ έναν άλλο αστυνομικό. Το χειρότερο ίσως: το γαϊτανάκι της ακραίας βίας εξαπλώνεται στους νέους, τους έφηβους, ακόμα και τους ανήλικους, σε αγόρια και κορίτσια. Ενας δεκαεξάχρονος σκοτώνει τον βάναυσο πατέρα του. Ένας 16χρονος πέφτει νεκρός από τα χτυπήματα με ψαλίδι του 18χρονου αδελφού του, ύστερα από καυγά για μία… μπλούζα. Για να μας θυμίσει με τον πιο ηχηρό τρόπο ότι η βία των ανηλίκων- και τα αίτιά της- δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια. Μέρες χαράς (υποτίθεται) αυτές που διανύουμε, αλλά ποιος βρίσκει το κουράγιο να χαρεί και να γιορτάσει όταν η βία και το αίμα πνίγουν τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, όταν οι ουρανοί θα έπρεπε να «αγάλλονται»; Η κατάσταση πάει να ξεφύγει, το τζίνι της ανεξέλεγκτης βίας κινδυνεύει να βγει από το μπουκάλι – αν δεν το έχει κάνει ήδη.
Η επικαιρότητα είχε άλλα σχέδια
