Πριν συμβεί

Διαβάζοντας την είδηση για τη γυναίκα που φέρεται να σκότωσε το 6 μηνών βρέφος της μπροστά στα δύο παιδιά της, μόλις 6 και 7 ετών, η πρώτη αυθόρμητη απορία είναι πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να σκοτώσει ένα μωρό με τόσο βίαιο τρόπο, πολύ περισσότερο η ίδια του η μάνα. Συνεχίζοντας, διαβάζεις, πως  οι γονείς της, είπαν, πως η κόρη τους είχε έντονα ψυχολογικά προβλήματα, πάσχει από βαριά κατάθλιψη, ενώ είχε νοσηλευτεί και σε ψυχιατρική κλινική. Προκύπτει πληθώρα ερωτημάτων σε σχέση με την επάρκεια του συστήματος κοινωνικής φροντίδας και τη δυνατότητά του να προλαμβάνει ή να στηρίζει τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη πριν συμβεί το κακό και για να μη συμβεί το κακό; Αν όχι, τι πρέπει να αλλάξει; Τι πρέπει να διορθωθεί για να υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας, που θα προφυλάσσει τα πιο αδύναμα μέλη των οικογενειών; Ομως, υπεύθυνοι είναι και οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του ανθρώπου που αντιμετωπίζει προβλήματα. Πολλές φορές καθυστερούν να φτάσουν στους ειδικούς επειδή η οικογένεια έχει μια άρνηση γι’ αυτά, είτε γιατί δεν θέλει να τα δεχτεί, είτε γιατί φοβάται το κοινωνικό στίγμα. Η ψυχική νόσος δεν πρέπει να αποτελεί κοινωνικό στίγμα αλλά δεν πρέπει και να αφήνεται στην τύχη της. Χρειάζεται εξαιρετικά μεγάλη προσοχή από το οικογενειακό περιβάλλον του ασθενούς γιατί μπορεί να αποβεί μοιραία, όπως δυστυχώς συνέβη σ αυτήν την περίπτωση. Τώρα είναι αργά, αργά για όλους και κυρίως για το μωρό που δολοφονήθηκε από την μητέρα του με τόσο φρικτό τρόπο.