Ακούγεται, με αφορμή το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο ομόφυλων, πως «η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν είναι έτοιμη». Μα αν ακούγαμε την πλειοψηφία σε τέτοια θέματα, θα ήμαστε 50 χρόνια πίσω. Ούτε οι γυναίκες θα ψηφίζανε, το διαζύγιο δεν θα έβγαινε με τίποτα κι ας ήτανε οι άνθρωποι μισό αιώνα χωρισμένοι, θα ήταν ακόμα ενοχοποιημένη η μοιχεία, Και τότε κάποιοι αντιμετώπισαν προβλήματα συνειδήσεως για την κατάργηση της προίκας, ενός νομικού καθεστώτος που υποβίβαζε τη γυναίκα σε αντικείμενο, για τη καθιέρωση του πολιτικού γάμου που έγινε ενάντια στις σφοδρές αντιδράσεις, όπως και για το σύμφωνο συμβίωσης ή για το ζήτημα των ταυτοτήτων. Σε κάθε περίπτωση, η όλη κουβέντα περί ετοιμότητας της κοινωνίας είναι απολύτως εκτός θέματος. Οπως εξήγησε με άρθρο της στην «Καθημερινή» η καθηγήτρια Νομικής του ΑΠΘ, Κατερίνα Φουντεδάκη -εκ των βασικών διαμορφωτών του υπό κατάθεση νομοθετήματος- τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: «Σε μια δημοκρατική κοινωνία ο καθένας μπορεί να εκφράσει τη γνώμη του για οποιοδήποτε θέμα, αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι η απόφαση για τη νομοθετική του αντιμετώπιση πρέπει να έχει σε κάθε περίπτωση την αποδοχή της “κοινωνίας”, ιδίως όταν πρόκειται για ζήτημα που δεν αφορά συνολικά όλους τους πολίτες, αλλά μια μερίδα μόνον αυτών και μάλιστα μειοψηφική». Πιο περιγραφικά, τα έχει πει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στις 9 Ιουλίου 1929, στην ομιλία του, υπερασπιζόμενος το σχέδιο νόμου της κυβέρνησής του, προκειμένου να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου οι Ελληνίδες και απατώντας σε όσους είχαν ανέβει στα κάγκελα: «Οι συντηρητικώτεροι, οπουδήποτε και αν ευρίσκωνται, είμαι βέβαιος ότι θα καθησυχάσουν, όταν και μετά την παροχήν ψήφου εις τας γυναίκας ο ήλιος θα ανατέλλη και πάλιν εξ ανατολών και το φεγγάρι από το ίδιο μέρος. Δεν θα χαλάση τίποτε εις τον κόσμον αυτόν και θα το ιδούνε και εκείνοι οι οποίοι νομίζουν ότι τρέχουμε πολύ και εισάγομεν καινά δαιμόνια, τα οποία υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσουν ανατροπάς.»
«Ο ήλιος θα ανατέλλη και πάλιν. Δεν θα χαλάση τίποτε εις τον κόσμον…»
