Είναι και οι γονείς…

Τρία 13χρονα, σάπισαν στο  ξύλο συμμαθητή τους, τον υποχρέωσαν σε εξευτελιστικές πράξεις τις οποίες βιντεοσκοπούσαν, τον απειλούν ότι θα τον σκοτώσουν με όπλο αν μιλήσει, βανδαλίζουν το σπίτι του παιδιού, απειλούν τηλεφωνικά 3 τα ξημερώματα τους γονείς του θύματος μετά την καταγγελία και παράλληλα φυγαδεύονται από τους γονείς τους για να αποφύγουν το αυτόφωτο. Καλά όλα όσα λέμε, για  το τι πρέπει να γίνει, τις ευθύνες Πολιτείας/Σχολείων,  Αστυνομίας, Δικαιοσύνης, με το θέμα της βίας ανηλίκων που φαίνεται να έχει ξεφύγει επικίνδυνα. Οι κρατικές παρεμβάσεις είναι ύψιστης σημασίας, εντούτοις ο πυρήνας της πρόληψης βρίσκεται στην οικογένεια. Πίσω από ένα νταή και τραμπούκο ανήλικο, που επιτίθεται σε συνομηλίκους του, κρύβεται συνήθως ένας γονιός, είτε αδιάφορος, αδυνατώντας να θέσει όρια και κανόνες, είτε  μη μπορώντας  συναισθηματικά να καλύψει τα παιδιά του ή ακόμη και ο ίδιος βίαιος.  Αυτός ο γονιός σπανίως θα παραδεχθεί, ότι το παιδί του μεγαλώνει στραβά, και θα προτιμήσει να επιρρίψει ευθύνες στα θύματα του παιδιού του ή οπουδήποτε αλλού παρά στο ίδιο και στον ίδιο. Αυτοί οι γονείς συνήθως απουσιάζουν από τις συνελεύσεις των σχολείων των παιδιών τους, όταν επισημαίνεται το πρόβλημα, ή απειλούν ακόμα και τη διεύθυνση του σχολείου ή τους καταγγέλλοντες αντί παρέμβουν, πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη. Να εντοπίσουν τις δυσκολίες που προκαλούν τη βίαιη συμπεριφορά των παιδιών τους, η οποία εάν δεν αντιμετωπιστεί στην παιδική/εφηβική ηλικία, θα συνεχίσει να εκδηλώνεται στην ενήλικη ζωή. Το πώς µεγαλώνουµε τα παιδιά μας δεν επηρεάζει μόνο τα ίδια, αλλά και το πώς θα λειτουργεί αυτή η κοινωνία σε μερικά χρόνια.