Οι νέοι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά καθώς έχουν θορυβηθεί από τη γενικευμένη ανασφάλεια. Η κλιματική κρίση, η πανδημία, οι πολεμικές συγκρούσεις προβληματίζουν και αγχώνουν τους εν δυνάμει γονείς, οι οποίοι «βομβαρδίζονται» από πάρα πολύ μεγάλο όγκο πληροφοριών. Ακόμα όμως και στον «παράδεισο» των σκανδιναβικών χωρών οι άνθρωποι αναπαραγωγικής ηλικίας διστάζουν να κάνουν οικογένεια. Αυτά ήταν ορισμένα από τα στοιχεία που αναδείχθηκαν στην τρίτη Δημογραφική Σύνοδο του Economist, στην οποία συμμετείχαν πολιτικοί και ακαδημαϊκοί από όλο τον κόσμο.. Ποια μέτρα θα μπορούσε να θεσμοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση για να υποστηρίξει όσους θέλουν να αποκτήσουν παιδιά; «Εγώ δεν θεωρώ ότι δίνοντας χρήματα μέσω επιδομάτων θα ωθήσεις τους νέους να γίνουν γονείς», υπογραμμίζει ο Γκούναρ Αντερσον, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, . «Η παροχή μιας γενναιόδωρης άδειας ανατροφής στους γονείς και η λειτουργία δομών φύλαξης των παιδιών προσχολικής ηλικίας είναι κομβικής σημασίας». Ο Σουηδός καθηγητής, αναφέρεται συνεχώς στη «γονεϊκότητα» και όχι στη «μητρότητα». «Η ενεργοποίηση των πατεράδων μπορεί να επιφέρει ουσιαστική αλλαγή», τονίζει, «αντίστοιχο αντίκτυπο μπορεί να επιφέρει και η ευαισθητοποίηση των εργοδοτών έτσι ώστε να είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν πιο ευέλικτα μοντέλα εργασίας». Οπως παρατηρεί, «αυτά είναι τα σημαντικά ελλείμματα στις χώρες του Νότου, όπου ακόμα επιβιώνει το πατριαρχικό μοντέλο, αν σταδιακά αλλάξουν οι εν λόγω νοοτροπίες ίσως αναχαιτιστεί η ραγδαία μείωση του πληθυσμού».
Τα σημαντικά ελλείμματα
