Με ποια νεολαία;

Παρακολουθούσα σε τηλεοπτική συζήτηση, σχετική με την ίδρυση των μη κρατικών Πανεπιστημίων, δύο νέα παιδιά, φοιτητές, να επιχειρηματολογούν –με πολύ καλά ελληνικά- για την ίδρυση ο ένας, για την μη ίδρυση ο άλλος. Πραγματικά ο λόγος τους και τα επιχειρήματά τους καθηλωτικά. Σημαντική λεπτομέρεια: Ηταν δύο απλοί φοιτητές -ο ένας σε Πανεπιστήμιο της Περιφέρειας, ο άλλος της Αθήνας-και όχι εκπρόσωποι κάποιων  κομματικών νεολαιών που συνηθίζουν να φέρνουν στις συζητήσεις τα κανάλια. Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που μίλησαν οι ισχυροί άντρες του πολιτικού συστήματος της χώρας, με νεολαίες που δεν είναι κομματικές νεολαίες; Δηλαδή πότε μίλησαν με παιδιά που δεν είναι υποτακτικές αγέλες νεό-γερων, τύπου «Μπέντζαμιν Μπάτον», που αναμασούν κομματικές γραμμές; Από ποιους μαθαίνουν οι βουλευτές και οι κομματάρχες τις αγωνίες, τα θέλω αυτών των παιδιών;  Εκτός κι αν δεν ρωτούν ποτέ πραγματικά τις νεολαίες τους, αλλά τις έχουν και τις συντηρούν σαν μικρούς στρατούς, για τα θελήματα… Τέλος πάντων, ήρθε η στιγμή τα κόμματα να πάρουν μερικές υγιείς πρωτοβουλίες. Να τελειώσουν με τις νεολαίες όπως τις ξέρουμε σήμερα. Δεν χρειαζόμαστε ακαδημίες πολιτικών στελεχών, ούτε εκτροφεία αναπαραγωγής κομματαρχών με προδιαγραφές ’60ς, άτυπες επετηρίδες κομματικών μανδαρίνων. Ας κρατήσουν την επαφή με τους νέους υιοθετώντας άλλους τρόπους.