Η Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε τα στοιχεία για τα έσοδα του τουρισμού το 2023, που εκτινάχθηκαν στα 20,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Ολα δείχνουν ότι, μπορεί φέτος να υπερβούν τα 22 δισεκατομμύρια. Κι ενώ ο τουρισμός καλπάζει, ο αγροτικός τομέας συρρικνώνεται. Κάτι πρέπει να γίνει για να υπάρξει σύμπραξη των δυνάμεων. Οι 25 εκατομμύρια επισκέπτες είναι μία μεγάλη αγορά και δεν είναι δυνατόν οι τουρίστες να γεύονται τη μεσογειακή κουζίνα με προϊόντα από την Αφρική, την Τουρκία ή την Κεντρική Ευρώπη. Κάθε χρόνο έχουμε εκατομμύρια «πελάτες» που αγοράζουν ελληνικό τουρισμό, αλλά αγνοούν τα εγχώρια προϊόντα. Ποια εθνική πολιτική υπάρχει, ώστε για τα εκατομμύρια των τουριστών που συρρέουν θα χρησιμοποιούνται ελληνικά προϊόντα από τις μεγάλες αλυσίδες και τις οργανωμένες επιχειρήσεις του κλάδου; Σαφώς και δεν θα λυθεί το αγροτικό ζήτημα μόνο από την τουριστική κίνηση, όμως χάνεται προστιθεμένη αξία για τα ελληνικά προϊόντα, εάν δεν αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Η μεγάλη στροφή των τελευταίων ετών γίνεται στο τουρισμό και ό,τι έχει να κάνει με αυτόν και την ίδια στιγμή τα χωράφια ρημάζουν, οι σοδειές λιγοστεύουν όπως και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γη. Γράφει στο protagon.gr ο Δημήτρης Ευθυμάκης σε άρθρο του με τίτλο «H Ελλάδα που ξέχασε να καλλιεργεί»: Κάποτε στην Κω υπήρχαν πέντε βιομηχανίες τομάτας, από την τομάτα ζούσε το νησί. Τώρα οι χωριάτικες σαλάτες που σερβίρονται στα ξενοδοχεία παράγονται από τομάτες που έρχονται από την Θήβα ή την Ιεράπετρα … Αν κάποιος από σας πάρει το αυτοκίνητο και διασχίσει τα δυο μεγάλα νησιά των Δωδεκανήσων, είτε τον δρόμο Ρόδο-Λίνδο είτε τον δρόμο Κως-Κέφαλος, θα διαπιστώσει ότι δεξιά και αριστερά του δρόμου υπάρχουν απέραντα χωράφια, όχι απλώς ακαλλιέργητα αλλά και ολοφάνερα χέρσα επί πολλά χρόνια. Κι αν ανέβει κάποιος στην ταράτσα κάποιου από τα δεκάδες πεντάστερα ξενοδοχεία που στέκουν στην σειρά, θα δει αμέσως ότι πέρα από το γκαζόν που οριοθετεί τις πισίνες και τους κήπους, υπάρχει κρανίου τόπος. Η αγροτική Κως και η αγροτική Ρόδος είναι δύο παραδείγματα της αποξένωσης του Ελληνα από τη γη του: πέθαναν και οι δύο τη δεκαετία του ’60, όταν άρχισε ο μαζικός τουρισμός. Ολοι έτρεξαν εκεί. Η πρώτη μετά το ’60 γενιά νησιωτών έχασε την επαφή που είχαν οι πατεράδες τους με τη γη, η δεύτερη γενιά αποξενώθηκε οριστικά και αμετάκλητα. Ούτε τεχνογνωσία καλλιέργειας κατέχει πια, ούτε κουλτούρα αγροτικής ενασχόλησης, ούτε τους περνάει καν από το μυαλό η πιθανότητα να ζήσουν κάνοντας τους αγρότες. Ετσι, όμως, και υπάρξει καμιά κατάρρευση του τουριστικού προϊόντος, θα χρειαστούν δυο γενιές για να ξαναμάθουν να καλλιεργούν. Οσοι δεν μεταναστεύσουν….”
Αντιθέσεις κι απαραίτητες συνδέσεις
