Η Κασσάνδρα, κόρη του Πριάμου με το χάρισμα της μαντείας αλλά με την κατάρα να μην γίνεται πιστευτή, είχε προβλέψει την πτώση της Τροίας, την πλήρη καταστροφή της πόλης, την σφαγή και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της. Κανένας φυσικά δεν την πίστεψε. Όταν λοιπόν οι Κασσάνδρες (από το περιεχόμενο του δημοσιεύματος προκύπτει ότι ως Κασσάνδρες χαρακτηρίζονται οι εργαζόμενοι και ειδικότερα ο Σύλλογος Εργαζομένων) “διαψεύδονται”, θεωρούμε ότι οι πολίτες θα πρέπει να ανησυχούν.
Ενδεικτικά αναφέρεται :
Σε άρθρο της ίδιας εφημερίδας (ΓΝΩΜΗ) της 18/8/2014 με τίτλο «Σε κρίσιμη καμπή το Νοσοκομείο μας» αναφέρεται ότι «σε λίγο καιρό δεν θα μπορούν να γίνονται εγχειρίσεις, λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων». Σ’ αυτή την περίπτωση, οι Κασσάνδρες διαψεύδονται ή δικαιώνονται;
Η δύναμη του Νοσηλευτικού προσωπικού κατέβηκε αυτή την στιγμή στο 50% (235 κενές οργανικές θέσεις) και συνεχίζονται οι αποχωρήσεις προσωπικού για λόγους συνταξιοδότησης αλλά και οι ρουσφετολογικές αποχωρήσεις «μετακινήσεις» σε άλλα Νοσοκομεία της Ελλάδος με αποφάσεις της 2ης ΥΠΕ.
Σύμφωνα με τις οικονομικές πιστώσεις που έχουν διατεθεί στο Νοσοκομείο για μέχρι το τέλος του 2014, αυτές επαρκούν για κάλυψη των αναγκών μας περίπου μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου. Χωρίς τα αναγκαία υλικά πώς θα γίνεται η απαραίτητη ορθή ιατρική και νοσηλευτική αντιμετώπιση; Εκτός αν οι πολίτες θα είναι ικανοποιημένοι με τις όποιες υπολειτουργίες μας και δωρεές υλικών εκ μέρους τους. Πάντως η πύλη μας θα είναι ανοικτή, οπότε τυπικά το Νοσοκομείο δεν θα έχει «κλείσει»…
Κλινικές έχουν καταργηθεί (Νευρολογική, Νεφρολογική) λόγω ελλείψεως του απαιτούμενου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, οι δε αντίστοιχοι ασθενείς «φιλοξενούνται» στις παθολογικές κλινικές.
Οι γιατροί του Νοσοκομείου ένας ένας παραιτούνται αναζητώντας καλύτερες αποδοχές και συνθήκες εργασίας σε χώρες του εξωτερικού (μάλιστα όταν τέθηκε το θέμα στην πρόσφατη επίσκεψη της Υφυπουργού Υγείας κ. Παπακώστα, εκείνη περιχαρής μας “παρηγόρησε” λέγοντας ότι «ο φίλος μας ο Ερντογάν σύντομα θα ανοίξει 7000 θέσεις για Έλληνες ιατρούς στην Τουρκία» χωρίς καν να λάβει υπόψη της ότι βρίσκεται στη Ρόδο, μόνιμο στόχο των εξ’ απέναντι φίλων μας και ότι η, ούτως ή άλλως προκλητική, απάντησή της δεν είχε σχέση με το πώς θα αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της ιατρικής στελέχωσης του Νοσοκομείου μας).
Οποιοσδήποτε πολίτης και αν ερωτηθεί, δεν θα πρέπει να έχει τις μαντικές δυνάμεις της Κασσάνδρας, του Κάλχα ή της Πυθίας για να καταλάβει ότι τα παραπάνω οδηγούν επί της ουσίας σε “κλείσιμο” του Νοσοκομείου μας.
Φυσικά οι πόρτες του Νοσοκομείου μας ως κτιρίου θα είναι πάντα ανοικτές. Όταν όμως δεν γίνονται τα χειρουργεία που γίνονταν πριν, δεν υπάρχει το αναγκαίο προσωπικό για ασφαλείς συνθήκες λειτουργίας και νοσηλείας των ασθενών, δεν υπάρχουν τα αναγκαία υλικά, τότε σίγουρα το Νοσοκομείο θα είναι ένα υπέροχο «ανοικτό» κτήριο. «Μεμόριαλ» όπως το έχουν χαρακτηρίσει πριν λίγα χρόνια πολιτικοί του τόπου, αλλά μόνο όσον αφορά τα ντουβάρια του.
Πράγματι, υπήρξαν τοπικοί παράγοντες (Δήμος, Νομαρχία κλπ), και ως εργαζόμενοι τους ευχαριστούμε για την τότε βοήθειά τους, οι οποίοι στελέχωναν το νοσοκομείο με προσωπικό από προγραμματικές συμβάσεις μέχρι και το 2011, αφού οι βουλευτές των Δωδεκανήσων, οι οποίοι ήταν οι πλέον αρμόδιοι για να διεκδικούν και να πιέζουν τον εκάστοτε Υπουργό Υγείας (άλλωστε γι’ αυτό τους ψηφίζουμε), σε αντίθεση με τους βουλευτές άλλων περιοχών, αδιαφορούσαν παντελώς για την στελέχωση με μόνιμο προσωπικό του Νοσοκομείου.
Οι προσλήψεις μονίμου προσωπικού ήταν και είναι πάγιο αίτημα του Συλλόγου Εργαζομένων (σχετικά ενδεικτικά δημοσιεύματα του παρελθόντος υπάρχουν στις τοπικές εφημερίδες π.χ. εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ της 23/11/2008 «Αγανακτισμένοι οι εργαζόμενοι – άμεση πρόσληψη μονίμου νοσηλευτικού προσωπικού», εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ της 19/3/2008 «Το Υπουργείο Υγείας κωφεύει….έγκριση προκήρυξης θέσεων μονίμου νοσηλευτικού προσωπικού», εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ της 14/6/2009 «Υποστελεχωμένο και το τμήμα επειγόντων στο Νοσοκομείο Ρόδου» κ.α.).
Με τις προσωρινές λύσεις που δόθηκαν από την τοπική αυτοδιοίκηση βοηθήθηκε και ξεκουράσθηκε τότε το ταλαιπωρημένο προσωπικό του νοσοκομείου μας, αφού του εξοφλήθηκαν τουλάχιστον τα μισά οφειλόμενα ρεπό και οι άδειες (7000 ρεπό και 4000 ημέρες άδειας οφείλονταν εκείνη την εποχή) και τους είμαστε ευγνώμονες.
Τώρα, αν στην πορεία ορισμένοι από τους παραπάνω τοπικούς παράγοντες, για λόγους πολιτικούς ή προσωπικής τακτικής, άλλαξαν αιφνιδίως στάση και μας εγκατέλειψαν ή και στράφηκαν εναντίον μας, κρίθηκαν για την “εγκατάλειψη” αυτή του Νοσοκομείου και από τους εργαζόμενους του Νοσοκομείου και από τους συμπολίτες μας….
“Σταθμοί” της ευθύνης των πολιτικών προσώπων για την σημερινή κατάσταση του Νοσοκομείου είναι :
1) Η μεταφορά – μετεγκατάσταση (έτος 2000) στους χώρους του Νέου Νοσοκομείου, χωρίς την προηγούμενη εξασφάλιση – πρόσληψη του αναγκαίου για τη λειτουργία του προσωπικού (σε αντίθεση με τους Κρητικούς που δεν δέχθηκαν κατά το ίδιο διάστημα την μεταφορά στο νέο Νοσοκομείο στα Χανιά, χωρίς την πρόσληψη του αναγκαίου προσωπικού που ζήτησαν, πράγμα που στο τέλος επέτυχαν…)
2) Η προεκλογική περίοδος του 2004 οπότε αποχώρησε μεγάλος αριθμός μονίμου προσωπικού με ρουσφετολογικές μετατάξεις – αποσπάσεις.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δοθεί αρμοδίως στον Σύλλογό μας:
από τον Σεπτέμβριο του 2003 μέχρι τον Μάρτιο του 2004 αποχώρησαν προεκλογικά με μετάταξη ή απόσπαση (22) μόνιμοι υπάλληλοι.
από το 2004 έως το 2008 αποχώρησαν με μετάταξη ή απόσπαση (42) μόνιμοι υπάλληλοι.
Δηλαδή σε τέσσερα χρόνια αποχώρησαν (64) μόνιμοι υπάλληλοι με μετάταξη ή απόσπαση, εξανεμίζοντας τις όποιες προσλήψεις έγιναν επί υπουργίας κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου.
Υπενθυμίζουμε ότι επί Υπουργίας κ. Αβραμόπουλου προσλήφθηκαν 156 άτομα μόνιμο προσωπικό και 102 άτομα εποχικό προσωπικό!!!
Για τα παραπάνω υπάρχει πλήθος δημοσιευμάτων που βρίσκονται στο αρχείο του τοπικού τύπου και μπορούν εύκολα να αναζητηθούν από κάθε ενδιαφερόμενο. Ενδεικτικά αναφέρουμε : Εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ της 11/11/2007 «Περαστικό το μόνιμο προσωπικό στο Νοσοκομείο Ρόδου – Προσλαμβάνονται και φεύγουν!», Εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ της 24/8/2007 «Αποψιλώνεται προεκλογικά το Νοσοκομείο μας με αποσπάσεις και μεταθέσεις» και πολλά άλλα.
2) Η προκήρυξη για πρόσληψη μόνιμου νοσηλευτικού προσωπικού το 2009 όπου διατέθηκαν για το Νοσοκομείο μας μόνο (6) θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού ενώ σε Νοσοκομεία της υπόλοιπης Ελλάδος δόθηκαν 40, 50 μέχρι και 70 θέσεις. Άρα, ήταν κεντρική πολιτική επιλογή να μας δοθούν τότε «ψίχουλα» (αφού είχε προκηρυχθεί αρκετός αριθμός θέσεων συνολικά) σε σχέση με τα άλλα Νοσοκομεία.
Όλα τα παραπάνω, έγιναν με ευθύνη πάντα των πολιτικών του τόπου μας που αδιαφόρησαν παντελώς για την στελέχωση του Νοσοκομείου μας και ουδέποτε διεκδίκησαν προσωπικό όπως έκαναν δυναμικά και αποτελεσματικά τοπικοί πολιτικοί σε άλλες περιοχές της Ελλάδας (Κρήτη, Ήπειρος κλπ) αλλά αντίθετα αποψίλωναν και αποψιλώνουν για χρόνια το Νοσοκομείο μας από μάχιμα στελέχη (ενδεικτικές οι αποσπάσεις δύο (2) μόνιμων υπαλλήλων το 2014 για την εξυπηρέτηση υπηρεσιακών αναγκών του Νοσοκομείου Αθηνών Αττικόν), ενώ όποτε προβαίναμε σε διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις μας αποδυνάμωναν στην ουσία με τις κατά καιρούς δηλώσεις τους ότι τάχα οι διεκδικήσεις μας υπέκρυπταν πολιτικές σκοπιμότητες και ότι “ζημιώναμε” το Νοσοκομείο με τις καταγγελίες και διεκδικήσεις μας. Ανάλογες όμως φετινές διεκδικήσεις του «ΑΤΤΙΚΟΝ» δεν είδαμε να το “ζημιώνουν” σε κάτι. Αντίθετα, κατάφεραν το εξής παράλογο, ν’ αποδυναμώνουν ένα επαρχιακό, νησιωτικό, παραμεθόριο Νοσοκομείο σαν το δικό μας για να ενισχύσουν το «ΑΤΤΙΚΟΝ»!. Ας μας απαντήσουν τώρα, με την «σιωπή» είναι καλύτερα τα πράγματα για το Νοσοκομείο μας ; Βελτιώθηκε η κατάσταση; Αλλά έτσι κι αλλιώς οι ωραιοποιημένες απαντήσεις – δηλώσεις των πολιτικών δεν έχουν καμμιά σημασία, γιατί οι πολίτες ζουν οι ίδιοι την πραγματικότητα στον χώρο της Υγείας …
Όταν οι μόνιμες προσλήψεις γινόταν «με τη σέσουλα» (ή και αργότερα με το σταγονόμετρο) και το σωματείο εργαζομένων του Νοσοκομείου μας διατυμπάνιζε προς κάθε κατεύθυνση την ανάγκη πρόσληψης μόνιμου προσωπικού, κάποιοι στην Ρόδο “κοιμόντουσαν” για να μην δυσαρεστήσουν την εκάστοτε κεντρική διοίκηση και εξουσία…
ΕΚ ΤΟΥ Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΑΝΤΩΝΑΚΑΚΗΣ ΜΑΡΙΟΣ
