• Η φώτο από την επίσημη άφιξη στη Ρόδο της πρώτης ελληνικής σημαίας • Ρίγη συγκινήσεως από όσα περιγράφει σε άρθρο του ο Γαβριήλ Μίσσιος, το οποίο φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα η «δημοκρατική»
Ενα σπάνιο ντοκουμέντο που σκορπά ρίγη συγκίνησης στους απανταχού Δωδεκανησίους, ήρθε στο φως της δημοσιότητας την Κυριακή 3 Μαρτίου, κατά την εκδήλωση που πραγματοποίησε ο Παρροδιακός Σύλλογος Αμερικής «Απόλλων» στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, για την 76η επέτειο της Ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα.
Με αφορμή τις επετειακές εκδηλώσεις του Παρροδιακού Συλλόγου Αμερικής, είδε το φως της δημοσιότητας ένα εξαιρετικά συγκινητικό άρθρο του Γαβριήλ Μίσσιου, ο οποίος παρίστατο στην επίσημη άφιξη της πρώτης εθνικής σημαίας στη Ρόδο την 30-3-1947.
Το συγκινητικό αυτό άρθρο-ντοκουμέντο, που περιγράφει συγκλονιστικές στιγμές για την ιστορική εκείνη ημέρα και το οποίο παρουσιάζει σήμερα η «δ», έδωσε στη δημοσιότητα ο γιος του Γαβριήλ Μίσσιου, Ηρόδοτος Μίσσιος, ο οποίος παρέστη στις εκδηλώσεις του Συλλόγου «Απόλλων».
Στη σχετική ασπρόμαυρη φωτογραφία από την επίσημη άφιξη στη Ρόδο της πρώτης ελληνικής σημαίας, από δεξιά προς αριστερά, απεικονίζονται:
1. Αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης – πρώτος στρατιωτικός διοικητής και θείος του Βασιλέως Παύλου.
2. Δήμαρχος Ρόδου Γαβριήλ Χαρίτος.
3. Γαβριήλ Μίσσιος, γενικός γραμματέας του Δήμου Ρόδου, πρόεδρος Δωριέα, επίτιμος πρόεδρος της Ενώσεως Ποδοσφαιρικών Σωματείων Δωδεκανήσου
4. Αγγελής Καλούσης-Ρεΐσης.
5. Γεώργιος Ιωαννίδης
Τα όσα περιγράφει ο Γαβριήλ Μίσσιος στο άρθρο του, το οποίο δημοσιεύει σήμερα η «δ», για την προετοιμασία της επίσημης υποδοχής της εθνικής σημαίας στη Ρόδο είναι εξαιρετικά συγκινητικά για τα συναισθήματα του ροδιακού λαού την ημέρα εκείνη και το πανηγυρικό κλίμα που επικρατούσε σε όλο το νησί:
«Γλυκύτατον θρόισμα έφερεν εις τα ώτα του λαού της Δωδεκανήσου, ότι την 30ην Μαρτίου του 1947 ήρχετο εις την Ρόδον ο πρώτος Έλλην Διοικητής, εις αντικατάστασιν του από διετίας κυβερνώντος Άγγλου στρατιωτικού τοιούτου. Ούτω ετίθετο οριστικώς τέρμα εις την μακραίωνα δουλείαν των Δωδεκανησίων. Έρχεται ως τοιούτος ο Αντιναύαρχος κ. Περικλής Ιωαννίδης.
Όρθρου βαθέως την 30ην Μαρτίου, οι κάτοικοι της νήσου ευρίσκονται επί ποδός δια την υποδοχήν του πρώτου Έλληνος Κυβερνήτου.
Εις την θέσιν της πόλεως Ρόδου “ΕΠΤΑ ΒΑΓΙΕΣ” συνεκεντρώθησαν και αι αντιπροσωπείαι των εν τη πόλει της Ρόδου υπαρχόντων δύο Αθλητικών Σωματείων Διαγόρα και Δωριέως, για να εκκινήσουν προς το αεροδρόμιον της Καλάθου.
Η Φιλαρμονική του Διαγόρα είναι έτοιμη εις τα γραφεία του Εθνικού Σταδίου Ρόδου.
Οι Άγγλοι αρμόδιοι όμως δεν χορηγούν αυτοκίνητον δια την μεταφοράν της.
Την Επιτροπήν του Διαγόρα αποτελούν οι κ.κ. 1) Βαρνάβας Κυραμαριός, Λογιστής, 2) Αργύρης Θεοχάρης, έμπορος και 3) Ιερόθεος Σχίζας αρχιμουσικός. Την δε τοιαύτην του Δωριέως αποτελούν επικεφαλής τον υποφαινόμενον και οι κ.κ. 1) Ευστράτιος Κατσαράς, αρχιλογιστής του Δήμου, 2) Εμμανουήλ Σαβ. Διακοσάββας, Δημοτικός υπάλληλος και 3) Άγγελος Γιαλλούσης, υποδηματοποιός.
Μερίμνη των ενδιαφερομένων δύο σωματειακών αντιπροσωπειών, προχωρεί η Φιλαρμονική πολύ ενωρίς δια να σαλπίση το εγερτήριον των κατοίκων των κοινοτήτων διαδρομής από Ρόδου μέχρι του αεροδρομίου της Καλάθου.
Δήμαρχος Ρόδου είναι ο κ. Γαβριήλ Χαρίτος.
Αρκετήν ώραν προ της ελεύσεως του αεροπλάνου, είναι συγκεντρωμένα πλήθη αστών χωρικών, κατακλύζοντα τον γύρω του σταθμού χώρον.
Η Φιλαρμονική ενθουσιάζει τα πλήθη, των οποίων η αγωνία κορυφούται.
Αίφνης, καπέλα και μανδήλια σείονται από ενθουσιασμόν και δάκρυα συγκινήσεως γεμίζουν τα μάτια του αναμένοντος λαού.
Ειναι αισθητός πλέον ο βόμβος του αεροπλάνου και του οποίου η θέα προκαλεί τον απερίγραπτον ενθουσιασμόν.
Μετά ολίγα λεπτά της ώρας κατήρχετο του σκάφους ο πρώτος κυβερνήτης κ. Περικλής Ιωαννίδης.
Κρατεί εις το αριστερό χέρι του ένα λευκό κουτί από χαρτόνι, το οποίον ενεχείρισεν εις τον Δήμαρχον κ. Χαρίτον, ταυτοχρόνως με τον χαιρετισμόν του.
Είναι η επίσημος Σημαία του Κράτους, η οποία θα ήρετο την επομένην επί του Ιστού του Κυβερνητικού Μεγάρου.
Το άκουσμα της Σημαίας εδημιούργησε κίνησιν ζωηροτάτην μεταξύ εφέδρων δια να την παραλάβουν, αλλά το λευκό κουτί με το ανεκτίμητον αντικείμενον ευρίσκετο ήδη εντός του υπ’ατμόν αυτοκινήτου της Επιτροπής του Δωριέως, χάρις εις την έγκαιρον παρέμβασιν των συμβούλων μας.
Το αυτοκίνητον του Δωριέως τελεί υπ’ατμόν, αλλά σήμα εκκινήσεως της πομπής δεν δίδεται, και η κατάστασις περιπλέκεται ολίγον με τους εφέδρους, απαιτούντας να παραλάβουν την σημαίαν.
Εκκινούμεν επιτέλους.
Με πολλήν δυσκολίαν και χάρις εις την μεγάλην δεξιοτεχνίαν του οδηγού μας, ευρέθημεν έννατοι εις την σειράν των 90 και πλέον οχημάτων μικρών και μεγάλων.
Αποτολμούμεν και ανοίγουμεν το κουτί εις τα Μάσαρι.
Κρατεί δυνατά ο Γιαλλούσης το σημείον του Στέματος έξω του παραθύρου του αυτοκινήτου, οι δε λοιποί κρατοúμεν δυνατά το κύριον σώμα της σημαίας δια να μη μας την αποσπάσουν τα πλήθη, διότι βαδίζουμεν μόνο με 12-14 χιλιόμετρα εντός του κατωκοιμένου των κοινοτήτων, Μαλώνας-Αρχαγγέλου, Αφάντου-Κοσκινού και Ασγούρου.
Εις το λεξικόν μας δεν υπάρχουν λέξεις, κατάλληλοι για να περιγράψουμεν το τι εγίνετο κατά κοινονικόν σταθμόν επί τη εμφανίσει του Ναυάρχου.
Η Σημαία γίνεται αντικείμενον γονυπετήσεων και ασπασμών από γέροντες και γηρόντισσες.
Και το παραλήρημα του λαού της Ρόδου συναντάται ογκοδέστερον εις τας «ΕΠΤΑ ΒΑΓΙΕΣ», δηλαδή εις την είσοδον της πόλεως Ρόδου.
Τα αυτοκίνητα δεν προχωροúν διότι ούδείς δύναται να συγκρατήση το πλήθος, το οποίον απήτει να πλησιάση τον Ναύαρχον.
Εις την τοποθεσίαν αυτήν είναι συνηθροισμένοι οι Ιερείς της πόλεως με επικεφαλής τον γηροντώτερον αυτών αιδ. Παπά Βενέδικτον Βενετοκλήν.
Οι αιωνόβιος ιερωμένος, εις την θέαν της Σημαίας, εγονυπέτησε μαζί με τους συναδέλφους του και υψώσας τα χείρας του ανεφώνησε: «Νυν απολύεις τον δούλον Σου Κύριε».
Ενιγκαλίσθη και ησπάσθη την σημαίαν ένδακρυς.
Αυτή την μεγάλην τύχην και τιμήν είχον τα αθλητικά Σωματεία μας, επί κεφαλής τον υποφαινόμενον, να έχουν μεταφέρει την πρώτην επίσημον Ελληνική σημαίαν της Ελευθερώσεως Δωδεκανήσου.
Γαβριήλ Μίσιος».
Στον χαιρετισμό Παρροδιακού Συλλόγου Αμερικής «Απόλλων» της για την 76η Επέτειο από την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, αναφέρεται μεταξύ άλλων:
[…] Στην μεγάλη αυτή ημέρα της Ενώσεως της Δωδεκανήσου με την μητέρα Ελλάδα θα πρέπει ο καθένας μας να κάνει και την δική του Ένωση. Ο καθένας και όλοι μας να καταλάβουμε την ιερή ανάγκη να φροντίζουμε την συλλογική και προσωπική μας Ένωση με αυτά που μας κληροδότησαν οι πατεράδες και παππούδες μας μέσα από μεγάλες δυσκολίες και αγώνες. Σαν κόρη οφθαλμού να φυλάττουμε την Ορθόδοξο Χριστιανική μας πίστη, την γλώσσα μας, τις παραδόσεις μας. Να συμβάλλουμε με σεβασμό σε καλά έργα και εκδηλώσεις στην Αμερική που να τιμούν το όνομα της Ρόδου, της Δωδεκανήσου και όλου του Ελληνισμού.
Να έχουμε σαν προτεραιότητα τα παιδιά μας, την αγάπη μεταξύ μας, να μην λησμονούμε ποτέ τα όμορφα αγαπημένα χωριά και μέρη που έχουμε καταγωγή.
Εκείνο όμως που δεσπόζει από όλα για την ιστορία των Ροδίων και άλλων Δωδεκανησίων που εμείς οι Απόδημοι πρέπει να θυμόμαστε και μελετούμε με ιδιατέρα προσοχή είναι ένα γεγονός.
Το γεγονός ότι, μετά από 639 χρόνια μαύρης πικρής σκλαβιάς, κάτω από τυχοδιώκτες Σταυροφόρους, βάναυσους Οθωμανούς Τούρκους και Ιταλούς φασίστες, κρατήσαμε την Ορθόδοξο Χριστιανική μας Πίστη, την Αθάνατο Ελληνική μας Γλώσσα, τα Ήθη, Έθιμα και Παραδόσεις μας, την Ιστορική μας Συνέχεια.
Ηλίας Τομάζος, Χρυσόστομος Μιχαλάκης, Χριστίνα Καπόλης, Βασίλειος Αγγελής, Εμμανουήλ Λέργος, Νίκος Καρτάλης, Κίτσα Αιβάζης, Τσαμπίκα Πηχιού, Ε. Καφφενές, Λυν Κακιού, Νίτσα Μανωλάς, Εμμανουήλ Ψαράς, Ελένη Καρανίκη, Σοφία Μενούτης, Κώστας Μανολούκος, Φίλιππος Φιλιππάκης, Λάζαρος Κασέκας, Θαρρενός Κασέκας, Χρήστος Μιχαλάκης»
Εκδήλωση της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας Αμερικής
Να σημειωθεί ότι επίσημη πανηγυρική τελετή για την επέτειο της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκε και την Κυριακή 10 Μαρτίου 2024 στην αίθουσα “Πέτρος Πατρίδης”, στο Ελληνικό Σχολείο του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια.
