Τέσσερα Όσκαρ για το Poor Things, του Γιώργο Λάνθιμου, που δεν κάνει εκπτώσεις σε ό,τι σκηνοθετεί, δεν λειαίνει γωνιές, σαρώνοντας όλα τα ποιοτικά φεστιβάλ και πρωταγωνιστεί πλέον και στα εμπορικά Οσκαρς. Επί τη ευκαιρία και ας ξαναθυμίσουμε σε όσους (πολιτικούς) έσπευσαν εν μέσω συγχαρητηρίων, να συσχετίσουν το επίτευγμα του Γιώργου Λάνθιμου με την Ελλάδα είναι κάπως προβληματικό. Η ξύλινη γλώσσα αυτών των επαίνων όπως π.χ. «στο έργο του Γιώργου καθρεφτίζεται η Ελλάδα της διαρκούς αναζήτησης, της δημιουργίας και της προόδου», «σήκωσες την Ελλάδα στους ουρανούς», «έκανες περήφανους όλους τους Ελληνες» είναι μάλλον ασύμβατη με τα λανθιμικά επιτεύγματα, που δεν έχουν κανένα εθνικό γνώρισμα, εκτός από το ονοματεπώνυμο του δημιουργού τους. Καλύτερα να σκεφτούν, για ποιο λόγο η Ελλάδα, μια χώρα που συχνά κομπάζει για τον πολιτισμό της, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει μια κινηματογραφική βιομηχανία και παραγωγή περισσότερο εξωστρεφή και σοβαρή, με αποτέλεσμα ο Λάνθιμος, ο οποίος, αν έμενε στην Ελλάδα, θα πάλευε με τα απόνερα του Greek weird, να φύγει στα ξένα και να βρει εκεί την κινηματογραφική και προσωπική υγεία του.
Δεν προσφέρεται για εθνικούς θριάμβους
