Η νέα κυβέρνηση δεν έχει ακόμη κλείσει χρόνο και από το 41% του Ιουνίου, έχει πέσει αισθητά κάτω από το 30% (27-28% στην τελευταία δημοσκόπηση) στην πρόθεση ψήφου. Τα ποιοτικά στοιχεία είναι ακόμη χειρότερα. Αν κάτι φαίνεται καθαρά στον νέο κύκλο δημοσκοπήσεων, είναι, η υποχώρηση της κυβέρνησης σε όλους τους ποιοτικούς δείκτες, για πρώτη φορά την τελευταία πενταετία, με μόνο το 23% των πολιτών δηλώνει ικανοποιημένο από το έργο. Οι σκιές σε θέματα διαφάνειας, με αιχμή των υπόθεση των Τεμπών, έχουν πυκνώσει. Αποκτούν βάρος που, συνδυαζόμενο με τα προβλήματα της καθημερινότητας και τα ποικίλα μέτωπα που άνοιξε η κυβέρνηση μέσα σε 2-3 μήνες, βυθίζει τη δημοτικότητά της. Είναι κάτι σαν ιστορικά αποδεδειγμένο ότι για μια κυβέρνηση η δεύτερη θητεία είναι πιο δύσκολη, ακόμη και να είχε (ή να έχει) καλύτερες επιδόσεις από την πρώτη Γιατί η κόπωση της διακυβέρνησης επηρεάζει και τους ψηφοφόρους, αλλά και τα ίδια τα μέλη ενός μηχανισμού εξουσίας. Για την ακρίβεια, το κυβερνών κόμμα το «βρίσκουν» πάντα τα φαινόμενα αλαζονείας. Οι πολίτες έχουν πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις και πολύ μικρότερη ανοχή απέναντί στα φαινόμενα αυτά Το παραμικρό ίχνος αλαζονείας ή η αίσθηση ιδιοκτησίας της εξουσίας προκαλεί οργή. Ο Αισχύλος προειδοποιούσε ότι «όταν ανθήσει η υπεροψία, μεστώνει της καταστροφής το στάχυ, κι έχεις μονάχα δάκρυα να θερίσεις». (Πέρσες)
Ο Αισχύλος προειδοποιούσε
