Σεβ. Μητροπολίτης Ρόδου, Κύριλλος: «Το Πάσχα, για κάθε Χριστιανό, σημαίνει συναντώ τον αναστημένο Χριστό»

Για το Πάσχα που είναι η κορυφαία και η αρχαιότερη γιορτή της Εκκλησίας και τα μηνύματα της Αναστάσεως του Χριστού, μίλησε στην ‘δημοκρατική’ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος.
Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στη σημασία που έχει η Ανάσταση του Χριστού για τον σύγχρονο άνθρωπο, αλλά και την προσέλευση των πιστών στις εκκλησίες, μετά τα δύσκολα χρόνια της πανδημικής κρίσης.
• Σεβασμιώτατε να ξεκινήσουμε από την περίοδο που διανύουμε ενόψει της Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών και του Πάσχα. Είναι η μεγαλύτερη γιορτή για τους χριστιανούς (και ειδικά για εμάς τους ορθοδόξους).
Το Πάσχα είναι η κορυφαία γιορτή (και η αρχαιότερη γιορτή της Εκκλησίας). Υπάρχει προετοιμασία της μεγάλης Τεσσαρακοστής –των 40 ημερών. Το Πάσχα, για κάθε χριστιανό, σημαίνει «συναντώ τον αναστημένο Χριστό». Για να τον συναντήσει ο άνθρωπος, χρειάζεται να έχει προετοιμαστεί και να έχει επιστρέψει στον εαυτό του, όπως ο άσωτος της παραβολής, που επέστρεψε στην πατρική οικία. Η Μεγάλη Εβδομάδα, είναι ο πιο εντατικός χρόνος προετοιμασίας. Τα γεγονότα του Θείου Πάθους, διαδέχονται το ένα το άλλο –κάτι που το αισθανόμαστε όλοι. Γι αυτό άλλωστε και η μεγάλη προσέλευση του κόσμου, στους ναούς μας, εκείνες τις ημέρες, στην Ακολουθία των Παθών, τα 12 Ευαγγέλια, στην ακολουθία της Αποκαθήλωσης, του Επιταφίου, του Μεγάλου Σαββάτου. Είναι βέβαια και αυτά που λέμε δρώμενα (ο Επιτάφιος, η έξοδος του Σταυρού κ.λπ.) που αγγίζουν το συναίσθημα του κόσμου.
Προχωρώντας, φτάνουμε στο Πάσχα που όπως όλοι γνωρίζουμε, γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού.
Η ορθόδοξη εικόνα της Αναστάσεως, είναι η κάθοδος του Χριστού στον Άδη. Δεν είναι αυτό που συνήθως βλέπουμε, τον Χριστό να βγαίνει από το μνήμα, διότι αναστήθηκε χωρίς να κυλιστεί ο λίθος. Μετά κατέβηκε ο άγγελος και τον κύλησε κι έδειξε στις μυροφόρες και στους μαθητές του, το κενό μνημείο.
Ο Χριστός, λοιπόν, κατέβηκε στον Άδη. H «Εις Άδου κάθοδος» είναι η αυθεντική έκφραση του μηνύματος της Αναστάσεως.
Ο Άδης είναι ο χώρος όπου δεν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει ελπίδα, κυριαρχεί η μοναξιά –η μοναξιά από τον Θεό και από τον συνάνθρωπο. Σε αυτόν, λοιπόν τον κόσμο, όπου δεν υπάρχει ελπίδα και είναι στην σκιά του θανάτου, κατεβαίνει ο Χριστός, παίρνει τους ανθρώπους και τους ανεβάζει στο φως, (το Πασχάλιον Φως) τους κάνει μετόχους της Αναστάσεώς του. Ο Χριστός, έρχεται ως ελπίδα (εκεί που δεν υπάρχει ελπίδα), έρχεται ως ζωή (εκεί που δεν υπάρχει ζωή, είναι θάνατος), έρχεται ως κοινωνία (εκεί που υπάρχει αποξένωση).
Τώρα, βέβαια, θα πει κάποιος, αν έχει σημασία η Ανάσταση του Χριστού για τον σύγχρονο άνθρωπο. Βλέπουμε πολέμους, σφαγές, πείνα, κακοποιήσεις, βία, εγκληματικότητα, βία στα σχολεία…
Βλέπετε, ο εγωκεντρισμός ο οποίος μεταφράζεται ως ‘δικαίωμά’ μου και δημιουργεί προβλήματα σε πολλά επίπεδα… σε όλα αυτά, λοιπόν, μπορεί να έρθει ο Αναστημένος Χριστός. Και βλέπουμε τελικά, ότι παραμένει η ελπίδα μας, σε αυτό τον κόσμο. Φτάνει όμως κι εμείς, να μπορέσουμε να προσλάβουμε το Μήνυμα της Αναστάσεως και όχι να μείνουμε στα εξωτερικά, όπως τα δρώμενα κ.λπ. αλλά να μπούμε μέσα στο πραγματικό νόημα και να αναρωτηθούμε τι σημαίνει αυτό για την δική μας ζωή. Κι αυτό, γιατί η ζωή του καθενός μας, έχει σκοτεινές στιγμές. Γι’ αυτό λέμε ότι το Μήνυμα της Αναστάσεως είναι πάντα επίκαιρο. Σηκώνει τον άνθρωπο, που πέφτει και μπορεί να παραμένει πεσμένος χωρίς να το καταλαβαίνει. Ο άνθρωπος, όμως, είναι πλασμένος για να στέκει όρθιος, να πατάει πάνω στη γη σταθερά και ταυτόχρονα, να εκφράζεται με αυτό που σημαίνει η λέξη: άνω+θρώσκω (γη και ουρανός, ύλη και πνεύμα, σώμα και ψυχή).
• Θα ήθελα να μιλήσουμε για τη νηστεία και για το νόημά της. Είναι μια προετοιμασία που έχει ιδιαίτερη σημασία για τους χριστιανούς που μπαίνουν σε μια διαδικασία για να εκλάβουν το Μήνυμα της Αναστάσεως.
Ο Μέγας Βασίλειος λέει, ότι η νηστεία, βγήκε από τον Παράδεισο. Γιατί το τονίζει αυτό και επικαλείται την εντολή του Θεού στους πρωτόπλαστους; Γιατί ο άνθρωπος, έχει επιθυμίες. Κι αυτές οι επιθυμίες, τον αποπροσανατολίζουν. Η βασική επιθυμία, είναι το φαγητό για να επιβιώσει. Όταν ο άνθρωπος, μάθει να ελέγχει την επιθυμία του φαγητού, τότε έχει μια εμπειρία ελέγχου των επιθυμιών του. Αλίμονο αν ο άνθρωπος, αφήνει όλες τις επιθυμίες του να εκφραστούν. Τότε, ο ίδιος θα βρίσκεται σε σύγχυση. Και η νηστεία δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ένα μέσο, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να επιστρέψει στον εαυτό του. Είναι μια ‘ταπείνωση’ της σάρκας. Έρχεται ο άνθρωπος και βρίσκει την ισορροπία του.
Και σήμερα, που γίνεται τόσος λόγος για πιο υγιεινή διατροφή, η νηστεία που η Εκκλησία προβάλλει, είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς όλους αυτούς τους ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν τη σχέση τους με το φαγητό. Η νηστεία, δίνει αυτή την απάντηση αφού είναι η υλική τροφή για να ζήσει.
• Μετά τα δύσκολα χρόνια της πανδημίας, οι πιστοί επανήλθαν στους ναούς. Πώς είναι η συμμετοχή τώρα;
Η συμμετοχή των χριστιανών είναι στα ίδια επίπεδα όπως και πριν την πανδημία. Βέβαια, εμείς εδώ στην Ρόδο έχουμε μια ιδιαιτερότητα, ως τουριστικός προορισμός: όταν δηλαδή το Πάσχα έρθει αργά, ο κόσμος εργάζεται, και αυτό δυσκολεύει πολλούς να έρθουν στους ναούς. Ωστόσο, όλοι θα βρουν τον χρόνο να συμμετέχουν στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα.
• Παρατηρούμε πως κάθε φορά που έρχονται διάφορα θρησκευτικά σεβάσματα, λείψανα αγίων, θαυματουργές εικόνες, η συμμετοχή του κόσμου είναι πάρα πολύ μεγάλη.
Είναι περιπτώσεις, που τη συμμετοχή του λαού μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε, ως πάνδημη. Και παρατηρούμε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, το ποσοστό των προσερχομένων είναι μεγαλύτερο όσον αφορά στις νέες ηλικίες σε σχέση με τις μεγαλύτερες. Εκτιμώ ότι αυτά, λειτουργούν αφυπνιστικά –όσον αφορά στο θρησκευτικό συναίσθημα του λαού. Επίσης, σημαίνει ότι ο κόσμος ψάχνει μια απαντοχή. Δηλαδή, δεν αγνοεί την ύπαρξη της χάριτος. Θεωρεί ότι μια θαυματουργή εικόνα και ένα λείψανο είναι μια ιδιαίτερη πηγή χάριτος, και γι αυτό προσέρχεται. Βέβαια, θα πρέπει να τονίζουμε ότι δεν πρόκειται για αυτοσκοπό. Τα ιερά σεβάσματα δεν τα προσεγγίζουμε σαν να είναι ‘μαγικά αντικείμενα’ και δεν λειτουργούν χωρίς την δική μας πίστη. Ενεργοποιείται η πίστη μας και μαζί της, η χάρις.
Η ενέργεια της χάριτος είναι ανάλογη με την δυναμική της πίστης μας. Και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζουμε, ώστε να είναι η λατρεία μας, σε όλα τα επίπεδα, λογική. Για ποιον λόγο πηγαίνουμε, προσκυνάμε, τι να περιμένουμε, τι είναι οι άγιοι στην ζωή της Εκκλησίας, τι είναι η Παναγία στην ζωή της Εκκλησίας.
• Να κλείσουμε με το μήνυμά σας ενόψει του Πάσχα, προς τους αναγνώστες μας.
Εύχομαι το Φως που ανέτειλε από τον Πανάγιο Τάφο, να φωτίσει τις καρδιές μας, για να είμαστε αληθινοί άνθρωποι.
Ο Χριστός, ενανθρωπίστηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για να μας κάνει αληθινούς ανθρώπους –δηλαδή για να μας φέρει στην κατάσταση που βγήκαμε από το χέρι του Δημιουργού μας (στην αρχέγονη κατάσταση της φύσεώς μας).
Αυτό, μεταφράζεται ως έκφραση αγάπης, συμπόνοιας, αλληλεγγύης, ενδιαφέροντος για τον άλλον, αποδοχής του άλλου. Μη φυλακίσεως του εαυτού μας, στη φυλακή του ‘εγώ’. Νομίζω ότι θα πρέπει να ψάχνουμε τον άνθρωπο μέσα μας, για να τον φέρουμε σε προσωπική σχέση με τον Θεό. Γιατί με τον Θεό, κάνουμε σχέση. Δεν σκεφτόμαστε, δεν διαλογιζόμαστε για τον Θεό. Κάνουμε μια προσωπική σχέση και αυτό, έχει άμεση συνέπεια στην καθημερινότητά μας. δηλαδή, στο πώς ζούμε.
Να ευχηθώ, Καλή Ανάσταση!
Είθε το Αναστάσιμο Φως να φωτίσει όλα τα σκοτάδια της ανθρωπότητας
Και να φωτίσει τους ισχυρούς της Γης ώστε να μην σκέφτονται τα συμφέροντα, αλλά τον Άνθρωπο, τον οποίο οφείλουν να διακονίσουν και όχι να εξουδετερώσουν
Γιατί ο Άνθρωπος είναι ο ίδιος σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.
Χάνονται ζωές, άνθρωποι, που είναι πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού…