ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ Η ΕΥΡΩΠΗ – ΟΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Ίσως να φαίνεται παράξενο το να ισχυριστώ ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια μοντέρνα «Αυτοκρατορία», όπως ήταν στο παρελθόν η Ρωμαϊκή, η Βυζαντινή και εν ολίγοις και η Οθωμανική, όμως οι αναλογίες με επιβεβαιώνουν. Η Ε.Ε. είναι μια πολυεθνική αυτοκρατορία μέσα στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να υπάρχουμε ως Έθνος, διατηρώντας την Γλώσσα, την Θρησκεία και την Πατρίδα μας. Αυτές άλλωστε είναι οι παρακαταθήκες που μας άφησαν οι πρόγονοί μας, που δημιούργησαν ένα ανυπέρβλητο πολιτισμό κατά την διάρκεια εκατοντάδων αιώνων.
Οι κύριες κοιτίδες του πολιτισμού αυτού ήταν ανέκαθεν τρεις θάλασσες: το Αιγαίο, το Ιόνιο και το Κρητικό πέλαγος. Ένας πολιτισμός που εξαπλώνονταν στην Ανατολική Μεσόγειο και διαδόθηκε μέσω θαλάσσης σε όλη την υδρόγειο, όπως την ξέρουμε και σήμερα. Όταν μιλάμε λοιπόν για «ΠΑΤΡΙΔΑ» οι Έλληνες, μιλάμε για αυτές τις θάλασσες. Δεν έχει λοιπόν κανένας Έλληνας δικαίωμα να υποχωρεί στην οποιανδήποτε επι-βουλή τους. Ακόμα και όταν μιλάμε για Ελληνικό πολιτισμό μιλάμε για όλες τις θάλασσες του κόσμου.
Οι παππούδες μας κατάφερναν και κρατούσαν αλώβητη αυτή τη κληρονομιά και μάλιστα κάτω από την μπότα διάφορων κατακτητών. Ήξεραν να διαχειρίζονται με μεγάλη επιτυχία τις ευκαιρίες που τους παρου-σιαζόντουσαν κάθε φορά και επέβαλλαν έμμεσα τη βούληση τους στους εκάστοτε κατακτητές.
Το «Κράτος» της Θάλασσας ήταν, είναι και θα είναι η βάση της ανάπτυξης ενός πολιτισμού, ενός λαού. Η Ε.Ε. συνειδητοποιώντας ότι η θαλάσσια επικράτειά της θα είναι η βάση για να στηρίξει την μελλοντική της Ανάπτυξη, αποφάσισε να επενδύσει στον χωροταξικό σχεδιασμό για τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες της. Μέσω του Χωροταξικού Σχεδιασμού της θάλασσας θα μπορούσε να δημιουργήσει πεδία αιολικής ενέρ-γειας, να κατασκευάσει αγωγούς ενέργειας, ιχθυοκαλλιέργειες, τουριστικές ζώνες ανάπτυξης, κεντρικά λι-μάνια, περιοχές ναυπηγείων, να προστατεύσει το Περιβάλλον και άλλα. Έτσι εξέδωσε μια Οδηγία το 2014, που στηρίχθηκε στο Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης (UNCLOS, 1982) και επέβαλλε και στην Ελλάδα να καταρτίσει Χωροταξικά Σχέδια για τις θάλασσές της και να τα υποβάλει προς έγκριση στην Ε.Ε., ώστε να καταστούν μέρος του συνολικού Ευρωπαϊκού Σχεδιασμού.
Για την υλοποίηση της Οδηγίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προετοίμασε ένα χάρτη, από τις αρχές της δεκα-ετίας του 2000, που σύνταξε το Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης. Στον Χάρτη αυτόν απεικονίστηκε η ΑΟΖ των Ευρωπαϊκών κρατών με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Χωρίς αμφιβολία, αυτή είναι η μοναδική απόφαση της Ε.Ε. που βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τους ελληνικούς στόχους. Παρόλα αυτά η Ελλάδα είναι η μόνη παράκτια χώρα της Ε.Ε. που δεν υπέβαλε Χωροταξικό Σχεδιασμό. Έτσι η Ε.Ε. παρέπεμψε την Ελλάδα στο δικαστήριο του Λουξεμβούργου για την αθέτηση της Οδηγίας της (ελπίζω να είναι τακτικι-σμός). Μάλιστα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό έγινε λίγες μέρες μετά την υπογραφή της διακήρυξης των Αθηνών, δηλαδή μιας συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Βάσει του δικαίου της Θάλασσας η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στις θάλασσες καθορίζεται με κοινή απόφαση των χωρών που έχουν μεταξύ τους θαλάσσια σύνορα, ως εκ τούτου για τον καθορισμό της ΑΟΖ Ελλάδος – Τουρκιάς θα χρειάζονταν μια κοινή συμφωνία των δύο χωρών. Ο Χωροταξικός Σχεδιασμός όμως, στηριγμένος στον Χάρτη της Σεβίλλης, δεν είναι μια υπόθεση δύο χωρών, αλλά της Ε.Ε. και κανείς από τα μέλη ή συμβαλλόμενους με την Ε.Ε. δεν έχει δικαίωμα να τον παρεμποδίσει.
Το Ελληνικό Κράτος αλληγορεί διότι σκέπτεται τι θα πει η Τουρκία. Η Τουρκία όμως είναι υποχρεωμένη να δεχτεί τον Χωροταξικό Σχεδιασμό, αφού από το 1963 είναι χώρα προς ένταξη στην ΕΟΚ και υπέγραψε μια συμφωνία σύνδεσης η οποία ισχύει μέχρι σήμερα. Αυτή η Συμφωνία προβλέπει εκτός των άλλων και τις υποχρεώσεις των δύο μερών: Ε.Ε. και Τουρκίας. Με το Άρθρο 25 λοιπόν της συνθήκης για την ένταξή της καθορίζεται ότι, κάθε συμβαλλόμενο μέρος μπορεί να παραπέμψει στο συμβούλιο σύνδεσης κάθε δια-φορά σχετικά με την εφαρμογή ή την ερμηνεία της συμφωνίας που αφορά την Κοινότητα, ένα κράτος
μέλος της Κοινότητας ή την Τουρκία. Το συμβούλιο σύνδεσης μπορεί, με απόφαση, να επιλύσει τη διαφορά ή να αποφασίσει να υποβάλει τη διαφορά στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ή σε οποιοδήποτε άλλο υφιστάμενο δικαστικό όργανο. Κάθε μέρος απαιτείται να λάβει τα μέτρα που απαιτούνται για την εκτέλεση της απόφασης του Συμβουλίου Σύνδεσης ή της δικαστικής απόφασης. Απόρροια αυτού του άρ-θρου ήταν και η θέση της Τουρκίας έναντι της Κύπρου, όταν έκανε τον Χωροταξικό Σχεδιασμό. Περιορί-στηκε σε μια ανακοίνωση περί μη αποδοχής. Σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε η Τουρκία να προσφύγει στο Δικαστήριο του Λουξεμβούργου και προφανώς έκρινε ότι θα ήταν άδικος κόπος.
Στην Ελλάδα αυτή τη περίοδο, το Τεχνικό Επιμελητήριο έχει αναλάβει το βάρος της σύνταξης όλων των Χωροταξικών και Πολεοδομικών Σχεδίων και μεταξύ αυτών και τον Χωροταξικό Σχεδιασμό της Θάλασ-σας. Στα πλαίσια αυτών των διαδικασιών η Δημοκρατική Παράταξη των Μηχανικών (ΔΗ.ΠΑ.Μ.), πριν ένα χρόνο ξεκίνησε την προσπάθεια προώθησης του Θαλάσσιου Σχεδιασμού για τα Δωδεκάνησα. Η ΔΗ.ΠΑ.Μ. με την εκπρόσωπό της, κ. Τώνια Μοροπούλου κατάθεσε έγγραφη πρόταση στην Διοίκηση του Τ.Ε.Ε. Η εισήγηση αυτή έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία των μελών της Διοίκησης και προωθήθηκε στα 5 συναρμόδια Υπουργεία. Ένα από αυτά έφερε αντίρρηση και το θέμα έμεινε σε εκκρεμότητα λόγω των γενικών εκλογών και των εκλογών στο Τ.Ε.Ε. Έτσι με νέα στοιχεία η Παράταξη θα επανέλθει στο θέμα αυτό μέχρι την δικαίωσή της. Δεν είναι βέβαια το μόνο θέμα που η ακομμάτιστη αυτή παράταξη προωθεί για επίλυση. Μεταξύ των άλλων ασχολείται και με μια σειρά θεμάτων που έχουν μείνει άλυτα εδώ και σαράντα χρόνια στη Ρόδο και γενικότερα στη Δωδεκάνησο. Στις εκλογές του Τ.Ε.Ε. που θα γίνουν στις 19 Μαΐου η παράταξη αυτή εκπροσωπείται στην Δωδεκάνησο από τρεις νέους Μηχανικούς: Ίκουτα Χρυ-σάνθη, Παστρικό Νικόλαο και Φαρμακίδη Κωνσταντίνο. Καλώ λοιπόν τους συνάδελφους να τους τιμή-σουν με την ψήφο τους.
Σε αυτές τις εκλογές, λόγω των κρίσιμων θεμάτων που βρίσκονται σε διαδικασίες επίλυσης, εύχομαι ώστε το περιφερειακό Τ.Ε.Ε., που από το 1990 έχει καταντήσει αντικάμαρα των κομμάτων, να επανέλθει στην πρότερη διεκδικητική του στάση και να συνεχίσει να παλεύει για όλα τα κοινωνικά προβλήματα του Νομού της Δωδεκανήσου. Το θέμα με το Χωροταξικό της Θάλασσας, που καθιστά την Δωδεκάνησο την μεγαλύ-τερη Περιφέρεια της Χώρας, δεν είναι απλώς μια διεκδίκηση είναι υπεράσπιση της παρακαταθήκης των προγόνων μας, όπως μας το είπε και ο Όμηρος: «μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν» (να μην ντροπιάσεις (να τιμάς) το πατρικό γένος που ανήκεις).
Του Νικολού Φαρμακίδη
Πολιτικού Μηχανικού
