Αίτηση αναιρέσεως απόφασης που επεδίκασε αποζημιώσεις σε υπαλλήλους του Δήμου Ρόδου

Eνώπιον του Αρείου Πάγου με αίτηση για την αναίρεση απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (Έφεση- Ειδική Διαδικασία Εργατικών Διαφορών) με την οποία επιδικάστηκαν αποζημιώσεις σε 6 υπαλλήλους του προσέφυγε ο Δήμος Ρόδου.
Οι αναιρεσίβλητοι άσκησαν εναντίον του Δήμου Ρόδου την από 8 Απριλίου 2019 2019 αγωγή τους, που απευθυνόταν στο Ειρηνοδικείο Ρόδου, με την οποία ισχυρίζονταν ότι είναι υπάλληλοί του με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.
Υποστήριξαν ότι μισθοδοτούνταν με βάση τις διατάξεις περί ενιαίου μισθολογίου, ότι παράνομα περικόπηκαν από αυτούς τα επιδόματα δώρων εορτών και αδείας κατά 30% από 1 Ιανουαρίου 2010, ότι με το άρθρο πρώτο παράγραφο Γ΄ υποπαράγραφο Γ.1. παρ. 1 του ν. 4093/2012 καταργήθηκαν αυτά από τις 1-1-2013, ότι η κατάργηση αυτή είναι αντισυνταγματική γιατί αντίκειται στα άρθρα 2 παρ. 1, 4 παρ. 5, 5 παρ. 1 και 25 παρ. 4 του Συντάγματος.
Με βάση αυτά ζητούσαν να υποχρεωθεί ο Δήμος Ρόδου να καταβάλει στον καθένα το ποσό των 2.000 € ως διαφορές αποδοχών για το χρονικό διάστημα από 01/01/2017 έως 31/12/2018.
Όλοι οι αναιρεσίβλητοι ζητούσαν να τους καταβληθούν τα παραπάνω με το νόμιμο τόκο από τη δήλη ημέρα που εκάστη από τις παραπάνω παροχές έγινε απαιτητή, άλλως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση, να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστούν στη δικαστική τους δαπάνη. Άλλως και όλως επικουρικώς ζητούσαν την καταβολή των παραπάνω ποσών με βάση τις διατάξεις περί αδικοπραξιών λόγω παράνομης και υπαίτιας παράλειψης των οργάνων του Δήμου Ρόδου να συμπεριλάβουν τα επίδικα επιδόματα στις οικείες μηνιαίες μισθολογικές τους καταστάσεις και όλως επικουρικά με βάση τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού.
Επί της αγωγής αυτής το Ειρηνοδικείο Ρόδου εξέδωσε απόφασή του (διαδικασία περιουσιακών διαφορών), με την οποία δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων έκανε μερικά δεκτή αυτήν και υποχρέωσε τον Δήμο Ρόδου να καταβάλει στον καθένα το συνολικό χρηματικό ποσό των 2.000 €, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση και συμψήφισε τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.
Κατά της παραπάνω απόφασης και των αναιρεσίβλητων το πρώην Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΡΟΔΟΥ» άσκησε έφεση, που απευθυνόταν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου. Επί της εφέσεως αυτής το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου εξέδωσε απόφασή του με την οποία απέρριψε αυτήν κατ’ ουσίαν.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ο Δήμος Ρόδου δια της νομικής του συμβούλου κ. Νατάσας Παπανικολάου.
Μεταξύ άλλων τονίζεται στην αίτηση αναιρέσεως ότι το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου δέχθηκε ότι ο Δήμος Ρόδου είναι κοινωφελούς χαρακτήρα αμιγής Δημοτική Επιχείρηση, ότι επομένως δεν αποτελεί ούτε Ν.Π.Δ.Δ. ούτε Ο.Τ.Α, αλλά συνιστά αυτοτελείς έναντι των Ο.Τ.Α επιχειρήσεις και λειτουργεί με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας.
Τονίζεται ότι το δικαστήριο με την προσβαλλομένη απόφασή του παραβίασε με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή τις διατάξεις του άρθρου 21 του Κώδικα νόμων περί Δικών του Δημοσίου, του άρθρου 279 Ν.3463/2006, του άρθρου 45 ν.4607/2019, του υπ’ αρ. 84Β/09-01-2024 ΦΕΚ, που δεν εφάρμοσε ενώ έπρεπε να εφαρμόσει, των άρθρων 277 παρ. 5 του ΠΔ 410/1995 και 252 παρ. 5 του ν. 3463/2006, ως επίσης και των άρθρων 4 παρ. 1, 20 παρ. του Συντάγματος, 6 και 14 της Ε.Σ.Δ.Α. που κυρώθηκε με το ν.δ 53/1974. 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α. και 14 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, που κυρώθηκε με το ν. 2462/1997, που εφάρμοσε ενώ δεν έπρεπε να εφαρμόσει.