Η έλλειψη προσωπικού είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ακόμη και όταν προσφέρονται αξιοπρεπή καταλύματα και εισοδήματα, η δυσκολία είναι μεγάλη. Η εύκολη απάντηση όσων ψάχνουν και δεν βρίσκουν εργαζομένους είναι ότι οι νέοι τεμπελιάζουν και προτιμούν μια ανέμελη καθημερινότητα ακόμη και αν τα βγάζουν πέρα δύσκολα. Είναι όμως, τόσο απλή η εξήγηση; Στην πανδημία σηκώθηκε πράγματι το κύμα της «μεγάλης παραίτησης», από εργαζομένους που αναθεώρησαν τις προτεραιότητές τους. Οι έρευνες άλλωστε δείχνουν ότι οι millennials και η γενιά Ζ δίνουν προτεραιότητα στην ψυχική υγεία (λιγότερο στρες), διεκδικώντας έναν πιο ήρεμο τρόπο ζωής. Τελικά, μια ολόκληρη γενιά έχει φορτωθεί την αντίληψη σύμφωνα με την οποία «στερείται εργασιακής ηθικής», κάτι το οποίο επηρεάζει ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται στον εργασιακό χώρο. Αυτό τονίζει το Fortune σε σχετικό άρθρο, Η πανδημία ήταν μια αφορμή για να αλλάξουν τα πάντα. Και πρώτα από όλα ότι αυτό που γνωρίζαμε για φυσιολογικό, μπορεί τελικά να μην είναι. ‘Η να μην είναι πια. Και οι Gen Z φαίνεται ότι ασκούν μια δυσάρεστη για τους εργοδότες πίεση προς την κατεύθυνση της αλλαγής του τρόπου δουλειάς. Μετά την αποφοίτησή τους από τα πανεπιστήμια και την είσοδό τους στον εργασιακό στίβο σε μια περίοδο που συνέπεσε με την κορύφωση της πανδημίας, οι φιλοδοξίες αυτής της γενιάς να χαράξουν τον δικό τους δρόμο έχουν παρερμηνευτεί. Αντί να αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες για τις διαδικασίες που εφαρμόζουν, τον τρόπο εκπαίδευσης των εργαζομένων και ό, τι άλλο περνάει μέσα από τη δική τους δικαιοδοσία και να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά τους στο καινούργιο που έρχεται, οι ηγέτες των εταιρειών επιλέγουν να κρατήσουν τη «σύγκρουση» των γενεών. Όσο όμως, αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι αυτή η γενιά τα έζησε όλα διαφορετικά, από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και εργασία μέχρι μια ολόκληρη νοοτροπία που διαμορφώθηκε σε συνθήκες καραντίνας, θα υπονομεύουν οι ίδιοι οι εργοδότες την ανάπτυξη της επιχείρησής τους, κρούουν τον κώδωνα οι ειδικοί.
Είναι τόσο απλή η εξήγηση;
