Τα ταξίδια, ως τρόπος ψυχικής εκτόνωσης και αναζωογόνησης αλλά και ως πνευματική εξέλιξη, ήταν το θέμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας των υποψηφίων των Γενικών Λυκείων, μέσα από απόσπασμα από του βιβλίου «Ταξιδεύοντας», του πολυταξιδεμένου Νίκου Καζαντάκη και από ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά. Εχω την εντύπωση πως το ποίημα «Mal du départ» («Πόνος της φυγής» ) του Νίκου Καββαδία, θα ταίριαζε πιο πολύ, σε μια εποχή που τα ταξίδια/διακοπές έχουν γίνει σύντομο ανέκδοτο για τις μισές ελληνικές οικογένειες. Ηδη, με βάση τα πρώτα στοιχεία, (και) φέτος δεν θα κάνει διακοπές ένας στους δύο Ελληνες, ενώ ακόμα και κι εκείνοι που θα ταξιδέψουν σε κάποιον προορισμό, θα αναγκαστούν να μειώσουν τα έξοδά τους και τις ημέρες παραμονής. Σκέφτομαι ότι μεγαλώνουμε γενιές Ελλήνων που δεν θα δουν ποτέ τα νησιά του Αιγαίου (πόσο μάλλον προορισμούς στον εξωτερικό σαν αυτούς που περιγράφει ο Καζαντζάκης) αλλά θα ακούσουν για αυτά από τους Γερμανούς και τους Βρετανούς φίλους τους. Που δεν μπορούν να κάνουν πάνω από ένα τριήμερο διακοπές και αυτές με ελεύθερο κάμπινγκ, σε κάποια κοντινή παραλία. Σκέφτομαι ότι είναι τρομακτικό να ζεις στην Ελλάδα και να μην μπορείς να πας πλέον ούτε λίγες ημέρες τα παιδιά σου στη θάλασσα. Ακόμη πιο τρομακτικό είναι ότι κανείς δεν βλέπει τη μεγάλη εικόνα.
«Mal du départ»
