Ας κάνουμε μία υπόθεση εργασίας γυρίζοντας τον χρόνο πίσω. Πριν ακριβώς 10 χρόνια, με την Ελλάδα να βρίσκεται στην καρδιά της κρίσης, βλέποντας όμως από μακριά την άκρη του τούνελ, έρχεται ένας άνθρωπος από το 2024 και περιγράφει τη σημερινή κατάσταση.
Μία κυβέρνηση που έχει σταθεροποιήσει τη χώρα, έχει αυξήσει μισθούς και μάλιστα όχι μόνο μία φορά, έχει δώσει για πρώτη φορά στους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, έχει εξοπλίσει την άμυνα της χώρας, έχει υπογράψει δύο συμφωνίες για ανακήρυξη ΑΟΖ και έχει συμφωνία αμυντικής συνδρομής με τη Γαλλία, σπάει τα ρεκόρ του τουρισμού και έχει μειώσει την ανεργία σε πρωτοφανή ποσοστά. Απέναντί της έχει μία αξιωματική αντιπολίτευση ο αρχηγός της οποίας δίνει ο ίδιος στη δημοσιότητα ότι έχει παρανομήσει (συμμετοχή σε εταιρεία), δεν ξέρει το ποσοστό που δαπανά το κράτος για τη δημόσια Υγεία, απασχολεί μονίμως τη δημοσιότητα για προσωπικές του υποθέσεις. Τα υπόλοιπα κόμματα κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μεταξύ εσωστρέφειας, ανακρίβειας, άκρατου λαϊκισμού και συνωμοσιολογίας.
Ο ίδιος άνθρωπος από το μέλλον, προειδοποιεί τους πολίτες να μην ακούσουν τις θεωρίες επανάστασης και δήθεν αντίστασης, δίνοντας και μία συμβουλή. Έχετε το νου σας μην την πατήσετε ξανά γιατί «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία».
Ο άνθρωπος από το μέλλον δεν υπήρξε το 2014 αλλά το τίμημα ήταν μεγάλο και ξεκίνησε από εκείνες τις Ευρωεκλογές. Γενικά στη χώρα μας, όσο χαλαρές κι αν θεωρούνται οι Ευρωεκλογές, συνηθίζουν να στέλνουν πολιτικά μηνύματα. Αυτό έγινε το 2009, το 2014 και το 2019.
Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει στο 2024 και δεν υπάρχει ούτε μία αντιπολίτευση που μπορεί να τάζει τα πάντα στους πάντες, με ψέματα και λαϊκιστικά συνθήματα, όπως το 2009 και το 2014, ούτε όμως και μία κυβέρνηση η οποία δεν έχει τη νομιμοποίηση του εκλογικού σώματος, όπως το 2019.
Στο σήμερα το οποίο βιώνουμε η κοινή λογική επιτάσσει η σταθερά ανοδική πορεία να συνεχιστεί, οι μεταρρυθμίσεις που θέλει το κοινωνικό σύνολο ή άλλες που είναι μπροστά από την εποχή τους, να γίνουν και η χώρα να βαδίσει με σταθερότητα στο ευρωπαϊκό της μονοπάτι. Οι προκλήσεις για τα επόμενα πέντε χρόνια είναι μεγάλες. Το όραμα της στρατηγικής αυτονομίας από σύνθημα πρέπει να μετατραπεί σε πραγματική και αποτελεσματική πολιτική, όπως για παράδειγμα στην άμυνα και στην ενέργεια, η διασφάλιση της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας που σημαίνει σημαίνει καλύτερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας και φυσικά η προστασία του πρωτογενούς τομέα και των αγροτών μας.
Όλα αυτά λοιπόν δεν χρειάζονται πειραματισμούς, θεωρίες συνωμοσίας, οπισθοδρόμηση και ιδεολογικές εμμονές. Τα δοκιμάσαμε πριν δέκα χρόνια με μεγάλη αποτυχία από τη στιγμή που κανείς δεν θα μπορούσε να μας προειδοποιήσει. Πλέον όμως γνωρίζουμε και ψηφίζουμε για να ακούγεται η φωνή της Ελλάδας ακόμα πιο δυνατή σε όλα τα σημαντικά ευρωπαϊκά κέντρα.
