Δικάζεται σε δεύτερο βαθμό
ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου
Σε δεύτερο βαθμό, ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου, θα εξεταστεί υπόθεση με κατηγορούμενο ασφαλιστικό σύμβουλο, που κρίθηκε ένοχος υπεξαίρεσης αντικειμένου ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας, που το είχαν εμπιστευθεί στον υπαίτιο λόγω της ιδιότητάς του ως εντολοδόχου και του επιβλήθηκε, ερήμην, ποινή κάθειρξης 7 ετών.
Ο κατηγορούμενος, συνήψε με την μηνύτρια εταιρεία, με την επωνυμία «ΓΝΩΜΩΝ ΕΠΕ» την από 24 Μαΐου 2005 σύμβαση, δυνάμει της οποίας ανέλαβε, έναντι προμήθειας, να μεσολαβεί, με την ιδιότητα του ασφαλιστικού πράκτορα/ συμβούλου, για λογαριασμό της τελευταίας, στην παρουσίαση, μελέτη και σύναψη ασφαλιστικών συμβάσεων, καθώς και στην ανανέωση, παράταση, τροποποίηση υφισταμένων ασφαλιστηρίων συμβολαίων για τους κλάδους ασφάλισης των συνεργαζόμενων με την ασφαλιστική εταιρεία.
Κατά τους ειδικότερους όρους της εν λόγω σύμβασης, ο κατηγορούμενος όφειλε να εισπράττει τα οφειλόμενα για τις συναπτόμενες συμβάσεις ασφάλιστρα, επί του καθαρού ποσού των οποίων θα υπολογιζόταν η προμήθειά του, τα οποία θα παρέμεναν ως παρακαταθήκη στα χέρια του, στο πλαίσιο της σύμβασης εντολής με δυνατότητα της αντισυμβαλλόμενης εταιρείας να τα απαιτήσει ανά πάσα στιγμή. Περαιτέρω, συμφωνήθηκε ότι ο κατηγορούμενος οφείλει να αποδίδει στην αντισυμβαλλόμενη του εταιρεία ανάλυση των ασφαλίστρων που έχουν εισπραχθεί και να καταβάλλει σ’ αυτήν το ποσό που απομένει μετά την αφαίρεση των προμηθειών που συμφωνήθηκαν.
Σε περίπτωση δε καθυστέρησης εξόφλησης οποιασδήποτε οφειλής του κατηγορουμένου, παρήχετο στην εταιρεία δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης λόγω συνδρομής σπουδαίου λόγου.
Σε μια τέτοια περίπτωση, συμφωνήθηκε η άμεση λύση της σύμβασης, καθισταμένου ληξιπρόθεσμου κάθε οφειλόμενου ποσού εκ μέρους του κατηγορουμένου, από την ημέρα της καταγγελίας, με την επιφύλαξη ότι δεν θα έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα και απαιτητά τα ασφάλιστρα.
Η συμβατική κατά τα ανωτέρω σχέση του κατηγορουμένου με την μηνύτρια εταιρεία λειτούργησε για το χρονικό διάστημα από 1-6-2005 έως και 31-3-2009, με την κίνηση του μεταξύ τους χρεωπιστωτικού λογαριασμού, στο πλαίσιο του οποίου ο κατηγορούμενος, πέραν των εις χρήμα καταβολών, εξέδιδε μεταχρονολογημένες επιταγές για την τήρηση της υποχρέωσής του περί απόδοσης των ασφαλίστρων. Όπως συνομολογεί ο ίδιος ο κατηγορούμενος, τόσο στο υπόμνημά του στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξέτασης, όσο και ενώπιον του Ανακριτή, αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, λόγω διαφόρων επιχειρηματικών του κινήσεων, τουλάχιστον από το φθινόπωρο του έτους 2008 οπότε και είχε έρθει σε συμφωνία με την εγκαλούσα εταιρεία για αντικατάσταση επιταγών εκδόσεως του που είχαν λήξει με άλλες, μεταχρονολογημένες, με την παροχή σε αυτόν πιστώσεως για χρονικό διάστημα τουλάχιστον ενός εξαμήνου.
Όταν, πλέον, την 31-1-2009 δεν καλύφθηκε και άλλη μεταχρονολογημένη επιταγή εκδόσεώς του με αποτέλεσμα να διογκώνεται περαιτέρω η οφειλή του έναντι της μηνύτριας, η τελευταία προέβη την 12-2-2009 σε καταγγελία της από 24-5-2005 συμβάσεως για σπουδαίο λόγο.
Όπως δε προκύπτει από την κίνηση του λογαριασμού μεταξύ των δύο μερών κατά το χρονικό διάστημα από 1-6-2005 έως και 31-3-2009 το χρεωστικό υπόλοιπο σε βάρος του κατηγορουμένου ανερχόταν στο ποσό των 177.333,75 ευρώ. Το ποσό αυτό υποχρεώθηκε να καταβάλει ο κατηγορούμενος στην εταιρεία δυνάμει της υπ’ αρ. 15219/2011 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (Τακτική Διαδικασία).
Όπως περαιτέρω προέκυψε από την εκτίμηση των ίδιων αποδεικτικών στοιχείων, ο κατηγορούμενος, καθ’ ον χρόνο βρισκόταν στην ως άνω περιγραφείσα δυσχερή οικονομική κατάσταση, την 26-1-2009 προέβη με δύο διαδοχικές πράξεις μεταβίβασης, ενώπιον συμβολαιογράφου, στην πώληση των μοναδικών ακίνητων περιουσιακών του στοιχείων προς άτομα έναντι τιμημάτων, τα οποία αν και εικονικά εμφανίζονται στις σχετικές συμβολαιογραφικές πράξεις ως ανερχόμενα σε ύψος μικρότερο των αντικειμενικών αξιών των μεταβιβασθέντων ακινήτων, στην πραγματικότητα το αντάλλαγμα που έλαβε είτε μέσω της αύξησης του ενεργητικού της περιουσίας του, είτε μέσω της μείωσης του παθητικού αυτής, προσεγγίζει την πραγματική (εμπορική) τους αξία.
