Με απόφαση που εξέδωσε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου μετά από συνεδρίασή του την 6η Οκτωβρίου 2022 (!), ανέστειλε την έκδοση απόφασης επί αγωγής που άσκησε η εταιρεία Μαρίνες Ρόδου ΑΕ κατά ενός μισθωτή της μέχρι να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί αγωγής του τελευταίου.
Η τελευταία όμως κρίση υπήρξε ήδη τον Απρίλιο του 2024 και σε χρόνο εντός πλαισίου με αποτέλεσμα να απαιτείται επανασυζήτηση της όλης υποθέσεως εκ νέου.
Πιο συγκεκριμένα, με απόφαση που εξέδωσε το Μονομελές Εφετείο Δωδεκανήσου απορρίφθηκε η έφεση που άσκησε μια ετερόρρυθμη εταιρεία κατά της εταιρείας «Μαρίνες Ρόδου ΑΕ» με την διαδικασία των μισθωτικών διαφορών διεκδικώντας αποζημιώσεις.
Η ενάγουσα με την από 13 Σεπτεμβρίου 2006 σύμβαση μίσθωσης, που συνήψε με το Δήμο Ροδίων, ως φορέα διαχείρισης του τουριστικού λιμένα Ρόδου (ιδιότητα που προσέλαβε ο εν λόγω Δήμος δυνάμει της από 13-06-2003 σύμβασης παραχώρησης της χρήσης και εκμετάλλευσης της ζώνης του τουριστικού λιμένα Ρόδου, που συνήφθη μεταξύ αυτού και του Ελληνικού Δημοσίου, εκπροσωπουμένου από τον υπουργό Ανάπτυξης), η ενάγουσα ανέλαβε, ως μισθώτρια, την κατασκευή με δικές της δαπάνες των χερσαίων και θαλάσσιων εγκαταστάσεων του τουριστικού λιμένα, ο δε Δήμος Ροδίων μίσθωσε όλους τους χώρους των εγκαταστάσεων αυτών και παραχώρησε ταυτόχρονα το δικαίωμα αποκλειστικής λειτουργίας και εκμετάλλευσης του ως άνω τουριστικού λιμένα για 35 χρόνια στην ενάγουσα εταιρεία, δικαιουμένης αυτής, ως φορέα εκμετάλλευσης αυτού, να μετέρχεται όλες τις επιχειρηματικές λειτουργίες που συνάδουν με τις χερσαίες και λιμενικές εγκαταστάσεις του τουριστικού λιμένα Ρόδου, όπως και να παραχωρεί σε τρίτους πολυετή ενοχικά δικαιώματα εκμετάλλευσης των χερσαίων εγκαταστάσεων.
Δυνάμει δε του από 3 Απριλίου 2017 ιδιωτικού συμφωνητικού υπεκμίσθωσης προς εκμετάλλευση (κατά το Ν. 2160/1993) στον τουριστικό λιμένα Ρόδου, η ενάγουσα υπεκμίσθωσε στην εναγομένη – υπό σύσταση τότε – εταιρεία, κατάστημα επιφανείας 65,45 τ.μ., που βρίσκεται εντός του ως άνω τουριστικού λιμένα, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως κομμωτήριο, ινστιτούτο αισθητικής και εργαστήριο ονυχοπλαστικής, για να εμπορεύεται εντός αυτού καλλυντικά και είδη κομμωτηρίου και αισθητικής και να παρέχει υπηρεσίες ευεξίας και μασάζ.
Η διάρκεια της μίσθωσης ορίστηκε δωδεκαετής.
Στη συνέχεια, στις 26 Απριλίου 2017 συστήθηκε η εναγόμενη εταιρεία, η οποία υπεισήλθε στην επίδικη μισθωτική σχέση ως υπομισθώτρια.
Κατόπιν αίτησης της Eurobank, εκδόθηκε διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κατά της ενάγουσας και της εταιρείας με την επωνυμία «ΠΤΕΡΕΛΑΟΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΤΕΧΝΙΚΗ, ΕΜΠΟΡΙΚΗ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙ0ΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ», δυνάμει τις οποίας κατασχέθηκε συντηρητικά, με το από 24 Νοεμβρίου 2017 κατασχετήριο, εις χείρας και της εναγομένης η απαίτηση της ενάγουσας από τη μεταξύ τους μισθωτική σχέση μέχρι του ποσού των 3.000.000 ευρώ, η δε εναγόμενη προέβη στην ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ρόδου δήλωση τρίτου, αναφορικά με την υποχρέωσή της να καταβάλλει επίδικα μισθώματα, όπου ομολογούσε ότι είχε καταβάλει στην ενάγουσα τα μισθώματα μέχρι και του μηνός Νοεμβρίου 2017 και δεσμευόταν ότι θα δεσμεύσει, θα φυλάξει και δεν θα αποδώσει στην τελευταία τα μελλοντικά μισθώματα έως το ποσό της κατάσχεσης.
Οπως ισχυρίζεται η ενάγουσα, η εναγόμενη δεν της κατέβαλε από δυστροπία τα μισθώματα από τον Μάιο του έτους 2018 και έπειτα.
Όπως υποστηρίζει η εταιρεία Μαρίνες Ρόδου, ένα χρόνο μετά την άσκηση της αγωγής και συγκεκριμένα τον Απρίλιο του έτους 2021 της επιδόθηκε αγωγή της εταιρείας με την οποία της ζητά το ποσό των 12.185,07 ευρώ ως θετική ζημία για δαπάνες που πραγματοποίησε στο μίσθιο κατάστημά της, το ποσό των 133.777,96 ευρώ για διαφυγόντα κέρδη της επιχείρησής της και το ποσό των 100.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, για τη θεμελίωση της αγωγής αυτής.
Πιο συγκεκριμένα, όπως διατείνεται η εταιρεία Μαρίνες Ρόδου ΑΕ οι ισχυρισμοί της εταιρείας περί διαβεβαίωσης ότι θα ανελάμβανε η ίδια την κατασκευή της επιχείρησης που θα λειτουργούσε η εναγομένη και περί καθυστερήσεων πληρωμής των μαστόρων, όπως επίσης και περί μη υλοποίησης του σχεδίου της μαρίνας όπως είχε οριστεί από το Δήμο Ρόδου, δεν ευσταθούν. Ακόμη, όπως υποστηρίζει η ενάγουσα οι ισχυρισμοί της εναγομένης ότι δεν υπήρξε καμία διαφήμιση για την προσέλκυση ντόπιων πολιτών στη μαρίνα κι ότι σε όσους έρχονταν με τα σκάφη στη μαρίνα δεν καθιστούσε γνωστές τις υπηρεσίες που παρείχε, είναι αναληθείς.
Επιπλέον, όπως ισχυρίζεται η εταιρεία οι αναφορές της εναγομένης ότι δήθεν δεν διέθετε προσωπικό για να εξυπηρετεί τους ιδιοκτήτες των σκαφών κατά την έλευση και την αναχώρησή τους γιατί το αρχικό προσωπικό είχε τάχα παραιτηθεί λόγω μη καταβολής δεδουλευμένων, είναι αναληθείς.
Εν πάση περιπτώσει, η εταιρεία Μαρίνες Ρόδου προσέφυγε κατά της εταιρείας διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 300.000 ευρώ για ηθική βλάβη και η αγωγή της δεν εξετάστηκε στην ουσία της.
