• Ο ενάγων διατείνεται ότι καλλιεργούσε στο ακίνητο βότανα, ρίγανη, θυμάρι, δυόσμο, λεβάντα, δεντρολίβανο κ.λπ.
Mε απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου απορρίφθηκε αίτηση για τη χρησικτησία προνομιακού ακινήτου στο Φαληράκι εκτάσεως άνω των 7 στρεμμάτων, ιδιοκτησίας του ελληνικού Δημοσίου, τμήμα του οποίου είναι δασικό.
Ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι ο απώτερος δικαιοπάροχός του αντι-προπάππους του νεμόταν με διάνοια κυρίου και κατείχε ένα ακίνητο, συγκεκριμένα αγροτεμάχιο έκτασης 7.447,10 τ.μ. του αρχικού οικισμού Καλυθιών, νομικής φύσης δημόσιας γαίας, από το έτος 1858 που το κατέλαβε αυτογνωμόνως.
Οτι οι μετέπειτα κληρονόμοι του ως άνω και επίσης δικαιοπάροχοί του συγγενείς νέμονταν διαρκώς το ακίνητο αυτά είτε καλλιεργώντας το είτε για εκτροφή ζώων, χωρίς όχληση από τις Οθωμανικές, Ιταλικές ή Ελληνικές αρχές.
Οτι από τον Απρίλιο του 2000 νέμεται ο ίδιος το ακίνητο αυτό με διάνοια κυρίου, δυνάμει άτυπης δωρεάς από τον πατέρα του, καλλιεργώντας κυρίως βότανα.
Οπως τόνισε ο ενάγων, διέκοψε οριστικά επί του επίδικου τις καλλιέργειες οπωροκηπτευτικών διατηρώντας μόνο την παραδοσιακή καλλιέργεια βοτάνων, προσθέτοντας προς αξιοποίηση και άλλα είδη όπως ρίγανη, θυμάρι, δυόσμο, λεβάντα, δεντρολίβανο κ.λπ. τα οποία περιποιείται συστηματικά, προβαίνοντας στις συνήθεις αγροτικές εργασίες που απαιτεί η καλλιέργειά τους, όπως πότισμα, κλάδεμα, κορυφολόγημα, ξεφύλλισμα, βγάλσιμο ξερών βλαστών, βλαστολόγηση κ.α. και ξεβοτανίζοντας το σε όλη την έκτασή του με τσάπες, αξίνες και φτυάρια από αγριόχορτα και αυτοφυή φυτά, ώστε να μη δασώσει και καταπατηθεί από κανέναν, ενώ προχώρησε και στην επιχωμάτωση του πηγαδιού που είχε ανοιχτεί από γιαγιά του.
Με βάση το ιστορικό αυτό ζήτησε να αναγνωριστεί η κυριότητά του επί του ακινήτου, να μεταγραφεί η απόφαση που θα εκδοθεί στο Κτηματολόγιο Ρόδου και να καταδικαστεί το εναγόμενο στη δικαστική του δαπάνη.
Το δικαστήριο έκρινε την αγωγή μη νόμιμη, μη δυνάμενη να στηριχθεί στις διατάξεις των άρθρων 974,1002,1045,1046 ΑΚ, άρθρο 63 κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου, 78 του από 17 Ραμαζάν 1274 Οθωμανικού νόμου περί γαιών 70, 176 ΚΠολΔ.
Το δικαστήριο έκρινε παραπέρα ότι πρόκειται για ακίνητο με χαρακτήρα δημόσιας γαίας το οποίο περιήλθε αυτοδικαίως στο Ελληνικά Δημόσιο βάσει του άρθρου 2 Ν.Δ. 195/1973, χωρίς να έχει παραγραφεί το δικαίωμα κυριότητας κατά τα ανωτέρω δεδομένου ότι συνομολογείται η κατάληψή του αυτογνωμόνως από τον αρχικό δικαιοπάροχο του ενάγοντα και δεν προκύπτει από το προσκομισθέν κτηματολογικό διάγραμμα της μερίδας 816 Β τόμου 39 φύλλο 1516 της κτηματικής περιφέρειας Καλυθιών η παραχώρηση δικαιώματος «τεσσαρουφ» από το Οθωμανικό Δημόσιο.
