• Οπως αποφασίστηκε σε σύσκεψη μεταξύ του δημάρχου και επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων • Το χρονικό κατασκευής της μαρίνας από το 1984
Σύσκεψη με τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων και εκπροσώπους του ΤΕΕ συγκάλεσε χθες ο δήμαρχος Αλέξανδρος Κολιάδης σε συνέχεια της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα με βασικό θέμα συζήτησης την επένδυση στη μαρίνα.
Στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εθιμοτυπίας του δημαρχείου, παραβρέθηκαν ο επικεφαλής της παράταξης «Αρχή Οργάνωσης για το νησί μας», Νίκος Γερονικόλας, ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης, Τάκης Πότσος, η πρόεδρος του ΤΕΕ Δωδεκανήσου Μαίρη Παπανδρέου και ο αντιπρόεδρος του ΤΕΕ, Ιάκωβος Γρύλλης. Δεν συμμετείχε ο επικεφαλής της παράταξης της μείζονος μειοψηφίας «Με Δύναμη για τη Ρόδο», Αντώνης Καμπουράκης. Υπενθυμίζεται ότι η παράταξη του κ. Καμπουράκη απείχε και από τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.
Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μία επιτροπή που με το συντονισμό του ΤΕΕ θα προχωρήσει στη διεκδίκηση αντισταθμιστικών μέτρων στο πλαίσιο της επένδυσης.
Το ΤΕΕ σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα συμβάλει στον καθορισμό του διεκδικητικού πλαισίου με στόχο τα ανταποδοτικά έργα να επικεντρωθούν στην ευρύτερη περιοχή της μαρίνας και να μη γίνουν σε απομακρυσμένες περιοχές. Στόχος είναι παράλληλα με την επένδυση να αναβαθμιστεί η περιοχή, η εικόνα της οποίας δεν είναι η καλύτερη δυνατή.
Σημειώνεται ότι στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ο κ. Κολιάδης δήλωσε ότι τάσσεται υπέρ της επένδυσης. Τόνισε ότι η επένδυση αποτελεί πλέον νόμο του κράτους και ότι ο δήμος Ρόδου δεν θα μπορούσε να «σηκώσει» τις συνέπειες της κατάργησής της και της ανατροπής της επένδυσης. Θα πρέπει όμως ο δήμος να διεκδικήσει το μεγαλύτερο δυνατό αντισταθμιστικό όφελος.
Ο κ. Ιάκωβος Γρύλλης δήλωσε ότι τα αντισταθμιστικά έργα δεν πρέπει να αφορούν στις υποδομές που απαιτούνται για τις λειτουργικές ανάγκες της μαρίνας, αλλά που θα εξυπηρετούν τους δημότες.
Ο πρόεδρος της εταιρείας Μαρίνες Ρόδου Α.Ε. Θωμάς Τριανταφύλλου δήλωσε ότι δέχεται να εξετάσει κάθε πρόταση, αρκεί να μην «θίγεται» η βιωσιμότητα της επένδυσης.
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με όσα αποφασίστηκαν στη χθεσινή σύσκεψη, ο δήμαρχος δεν προτίθεται να υπογράψει την τροποποίηση της σύμβασης παραχώρησης της χρήσης και εκμετάλλευσης της ζώνης (χερσαίας και θαλάσσιας) του Τουριστικού Λιμένα (ΜΑΡΙΝΑ) Ρόδου που σύμφωνα με το Υπουργείο έπρεπε να είχε υπογραφεί μέχρι χθες. Μάλιστα η υπογραφή της σύμβασης αποτελεί βασική προϋπόθεση προκειμένου οι επενδυτές να λάβουν τη χρηματοδότηση ύψους 10 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης στις 31 Οκτωβρίου. Όπως φαίνεται, θα ανοίξει ένας νέος κύκλος διεκδικήσεων αντισταθμιστικών έργων από το δήμο Ρόδου.
Μπορεί να μην υπάρχουν περιθώρια ανατροπής της επένδυσης, παρόλα αυτά (έστω για την τιμή των όπλων) η δημοτική αρχή σκοπεύει να εξασφαλίσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη σε επίπεδο αντισταθμιστικών έργων.
Το χρονικό κατασκευής της μαρίνας από το 1984
Στα τέλη του 2028, καλώς εχόντων των πραγμάτων και «Θεού θέλοντος», θα ολοκληρωθεί η λιμενική επέκταση της μαρίνας και θα αναπτυχθούν όλες οι σύγχρονες χερσαίες κτηριακές εγκαταστάσεις. Μέχρι τότε, θα έχουν συμπληρωθεί περίπου 44 χρόνια από την πρώτη μελέτη για την κατασκευή του έργου που εξελίχτηκε σε σύγχρονο «γεφύρι της Άρτας».
Η μαρίνα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αναπτυξιακά έργα για το νησί της Ρόδου και σύμφωνα με όσα δήλωσε στην προχθεσινή ειδική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Ρόδου ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «Μαρίνες Ρόδου Α.Ε.» Θωμάς Τριανταφύλλου το συνολικό έργο θα προσεγγίζει τα 450 εκατ. ευρώ μέχρι την ολοκλήρωσή του. Το έργο αυτό -όπως δυστυχώς και πολλά άλλα αναπτυξιακά έργα στην περιοχή μας- έχει μια μακραίωνη ιστορία, που αισίως φέτος συμπληρώνει τα 40 χρόνια. Σε αντίθεση με τα όσα καταγράφονται στην εξέλιξη της μαρίνας στο νησί μας, στα απέναντι τουρκικά παράλια από το Bodrum μέχρι την Alanya έχουν αναπτυχθεί 20 μαρίνες. To Marmaris ήδη διαθέτει τρεις. Το γεγονός αυτό δικαιολογημένα προκαλεί αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία η οποία έχει κοντινό «μέτρο σύγκρισης».
Αρχίζει η …περιπέτεια
Η μελέτη για την υλοποίηση του έργου ανατέθηκε από τον ΕΟΤ το 1984 και η αρχική θέση την οποία κλήθηκαν οι μελετητές να αξιολογήσουν, ήταν το Φαληράκι. Η μελέτη ολοκληρώθηκε και το έργο δημοπρατήθηκε το 1989. Όταν ο ανάδοχος του έργου πήγε να εγκαταστήσει το εργοτάξιο, η τοπική κοινωνία αντέδρασε έντονα προβάλλοντας την αλλοίωση της τοπικής αγοράς και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος της περιοχής!
Η Νομαρχία Δωδεκανήσου, όντας αποδέκτης των αιτημάτων των κατοίκων της περιοχής, πρότεινε στον ΕΟΤ την εξεύρεση νέας θέσης, υιοθετώντας την εισήγηση του ΛΤΔ για τη δημιουργία Μαρίνας στα παλαιά σφαγεία. Στην πρόταση αυτή αρχικά αντιτέθηκε το ΤΕΕ τμ. Δωδεκανήσου θεωρώντας ότι η περιοχή δεν ήταν κατάλληλη κυρίως λόγω των ισχυρών ΝΑ και ΒΑ ανέμων που πλήττουν την περιοχή κυρίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Ο ΕΟΤ από την πλευρά του συνέστησε επιτροπή για την εξεύρεση …νέας θέσης για την κατασκευή της Μαρίνας. Η επιτροπή εξέτασε πέντε εναλλακτικές θέσεις καταλήγοντας στην αρχική εναλλακτική πρόταση, αυτή των Παλαιών Σφαγείων!
Ταυτόχρονα, το ΤΕΕ/ Τμ. Δωδεκανήσου συγκρότησε ομάδα για την εξέταση του θέματος η οποία συνηγόρησε στην ίδια θέση, αφού εξέτασε 5 εναλλακτικές. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 μετά από τα πορίσματα των επιτροπών, ο ΕΟΤ ανέθεσε σε νέα ομάδα μελετητών την προμελέτη για την υλοποίηση του έργου στη θέση των Παλαιών Σφαγείων.
Ταυτόχρονα προωθήθηκε η χωροθέτηση της Μαρίνας με το Νόμο 2160/93, όπου καθορίστηκαν οι όροι δόμησης και οι φάσεις ανάπτυξης του έργου. Συγκεκριμένα προτείνεται η υλοποίηση του έργου σε δύο φάσεις με συνολική χωρητικότητα 1.000 σκαφών.
Η πρώτη φάση εκτείνεται από την περιοχή Ζέφυρος μέχρι και την περιοχή ΚΑΪΡ και έχει χωρητικότητα 567 σκάφη. Η δεύτερη φάση συμπληρώνει την πρώτη και εκτείνεται μέχρι την περιοχή των Παλαιών Σφαγείων. Μετά τη χωροθέτηση του έργου ο ΕΟΤ ανέθεσε την οριστική μελέτη των λιμενικών και χερσαίων εγκαταστάσεων της Α’ φάσης του Έργου συνολικής χωρητικότητας 567 σκαφών. Το λιμενικό έργο της μελέτης αυτής εντάχθηκε στο ΠΕΠ Ν. Αιγαίου 1994-99. Το έργο δημοπρατήθηκε το 1996 και δεν ολοκληρώθηκε στα πλαίσια της εργολαβίας αυτής, με αποτέλεσμα να μείνει ημιτελές. Μετά από την εξέλιξη αυτή η μαρίνα πέρασε στα χέρια του Ελληνικού Δημοσίου.
Παρέμβαση του δήμου Ρόδου
Ο Δήμος Ροδίων, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε εμπλακεί, διαπίστωσε ότι κινδύνευε το έργο να μείνει ημιτελές, στερώντας από την περιοχή μια σημαντική αναπτυξιακή επένδυση και δημιουργώντας μια «ανοιχτή πληγή» στην πόλη.
Ο Δήμος ξεκίνησε να ζητά από το υπουργείο Ανάπτυξης την παραχώρηση της μαρίνας, προκειμένου να προχωρήσει τις διαδικασίες ολοκλήρωσης του έργου. Τρία χρόνια αργότερα και μετά από μια σειρά διαπραγματεύσεων με το Υπουργείο επετεύχθη η υπογραφή σύμβασης παραχώρησης της μαρίνας στο Δήμο Ροδίων (13-6-2003) για 40 χρόνια έναντι ανταλλάγματος.
Στο πλαίσιο της σύμβασης ο Δήμος Ροδίων ανέλαβε την υποχρέωση της ολοκλήρωσης των έργων και τη λειτουργία της. Το Σεπτέμβριο του 2004 ο Δήμος προχώρησε σε «Διακήρυξη Διεθνούς Πλειοδοτικού Διαγωνισμού – Δημοπρασίας για την ανάδειξη μισθωτή χρήσης του Τουριστικού Λιμένα Ρόδου» ο οποίος απέβη άγονος.
Ο διαγωνισμός επαναλήφθηκε αμέσως μετά με τροποποιήσεις στη διακήρυξη που προέκυψαν μετά από συζήτηση με τις εταιρείες που είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον στην πρώτη φάση.
Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στις 25-5-2005 και κατατέθηκε μια προσφορά από κοινοπραξία εταιρειών. Η διαδικασία αξιολόγησης της πρότασης ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 2005 και αμέσως ξεκίνησε η διαδικασία για την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης του έργου για 35 χρόνια στην εταιρεία «Μαρίνες Ρόδου Α.Ε.», η οποία έγινε στις 13-9-2006.
Η ανάδοχος εταιρεία είχε υποχρέωση να καταθέσει την οριστική μελέτη υλοποίησης του έργου μέχρι το Μάιο του 2007, το οποίο και έκανε στις 26-4-2007 και περιελάμβανε την αρχιτεκτονική μελέτη των χερσαίων εγκαταστάσεων και την οριστική μελέτη των λιμενικών έργων. Η μελέτη μετά από κάποιες διορθώσεις εγκρίθηκε από το Δήμο Ροδίων στις 29-2-2008.
