• Διατείνεται ότι μεθοδεύτηκε η αναδοχή χρέους που δεν είχε από σύμβαση SWAP
Eνώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου εκδικάστηκε χθες αγωγή που άσκησε γνωστή ανώνυμη ξενοδοχειακή εταιρεία κατά συστημικής τράπεζας εκπροσώπους της οποίας «εγκαλεί» για αδικοπραξία στη σύναψη και εκτέλεση συμβάσεως για επενδυτικό προϊόν που πείσθηκε να συνάψει.
Πιο συγκεκριμένα, η ενάγουσα είναι μια ανώνυμη ξενοδοχειακή εταιρεία που δραστηριοποιείται στην Ρόδο από το 1981, συνεργάζεται με την εναγόμενη τράπεζα και εξυπηρετείται από κατάστημα στην πόλη της Ρόδου.
Περί τα τέλη του έτους 2007 ο διευθυντής του υποκαταστήματος της τράπεζας και ο περιφερειακός διευθυντής πρότειναν στην εταιρεία τη σύναψη μιας σύμβασης ανταλλαγής επιτοκίων (“Σύμβαση Swap”) ως συμφέρουσα ευκαιρία, ως μια χαμηλού κινδύνου επιχειρηματική ενέργεια, προκειμένου να αντισταθμίσουν τον επιτοκιακό κίνδυνο που απέρρεε από υφιστάμενες υποχρεώσεις της προς έτερα τραπεζικά ιδρύματα, καθώς με την ίδια δεν είχαν συμβληθεί σε δανειακές συμβάσεις ή έτερα τραπεζικά προγράμματα.
Οι εκπρόσωποι της εταιρείας στην οποία παρουσιάστηκε το τραπεζικό επενδυτικό πρόγραμμα δεν διέθεταν ούτε τις ελάχιστες γνώσεις επί χρηματιστηριακών και επενδυτικών προγραμμάτων και προϊόντων, προκειμένου να αντιληφθούν τη φύση, το ρίσκο και τον τρόπο λειτουργίας του, καθώς ούτε τους κινδύνους, τη συμβατότητα και την καταλληλότητα ή μη.
Την 11.10.2007 η εταιρεία υπέγραψε με εναγομένη την με ίδια ημερομηνία σύμβαση ανταλλαγής επιτοκίων με δικαίωμα της τράπεζας για πρόωρη λύση [InterestRateSwap–Euro], με ονομαστικό ποσό 1.000.000 € και σταθερό επιτόκιο τριών ετών στο 4,20% χωρίς ανάκληση για το πρώτο έτος.
Τον Σεπτέμβριο του έτους 2009, η εναγομένη δια υπευθύνου του τμήματος δανείων κάλεσε τηλεφωνικά εκπρόσωπο της εταιρείας για να τον ενημερώσουν σχετικά με τις δανειακές υποχρεώσεις της και περαιτέρω να προβεί στην υπογραφή συμπληρωματικών πράξεων με σκοπό τη ρύθμιση αυτών και τη συμφωνία των οικείων τόκων.
Μεταξύ των διαδικαστικών εγγράφων που του παρέδωσε προς υπογραφή ο υπάλληλος της τράπεζας, όπως υποστηρίζεται στην αγωγή διαπίστωσε ότι υπήρχε και ένα έγγραφο στο οποίο μνημονευόταν άλλη ομόρρυθμη εταιρεία γεγονός παράδοξο δεδομένου ότι ο τελευταίος κλήθηκε για τη διευθέτηση ζητημάτων άλλης ΕΠΕ με την οποία ουδεμία σχέση είχε ο ίδιος (εταιρική ή διαχειριστική).
Του είπαν τότε ότι η ΟΕ συμβάλλεται σε κάποιες δανειακές συμβάσεις της εταιρείας ως εγγυήτρια, προτρέποντας τον να ολοκληρώσει την υπογραφή των «διαδικαστικών» αυτών εγγράφων. Ακολούθησε και η έκδοση σχετικών πρακτικών του Δ.Σ.
Τον Ιούνιο του έτους 2012, η εναγομένη κάλεσε τηλεφωνικά για πρώτη φορά την εταιρεία και επικοινωνώντας με τον υπεύθυνο του λογιστηρίου τον κάλεσε να προβεί τηλεφωνικώς σε αναγνώριση για λογαριασμό της εταιρείας ενός υπολοίπου, ποσού ύψους 389.999,34 €.
Όπως ανέφερε, μάλιστα, ο υπάλληλος της εναγομένης το υπόλοιπο αυτό που είχε δημιουργηθεί σε βάρος της, προερχόταν από την αρχική σύμβαση Swap που είχε συνάψει η εταιρεία το έτος 2007.
Τοτε ζητήθηκαν από την εταιρεία στοιχεία προκειμένου να λάβει πλήρη γνώση της κατάστασης και να ελέγξει από που έχει προκύψει αυτή η οφειλή.
Εν συνεχεία, η εναγομένη, όπως υποστηρίζεται στην αγωγή, όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε στο εύλογο και δίκαιο αίτημα για παροχή των σχετικών αποδεικτικών εγγράφων, αλλά εξακολούθησε να τους αγνοεί.
Υποστηρίζεται ότι χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση, χωρίς καμία νόμιμη αιτία κι ενώ προηγουμένως αρνούνταν επιδεικτικά να ς παραδώσει τα οικεία αποδεικτικά έγγραφα, την 07.08.2012, προέβη σε μεταφορά, ήτοι χρέωση, του υπολοίπου– ζημίας, ως αυτή είχε διαμορφωθεί από την αρχική σύμβαση Swap, κατά τα λεγόμενα του υπαλλήλου της εναγομένης, ποσού 389.999,34 € σε λογαριασμό όψεως της εταιρείας.
Συνεπεία δε της ως άνω ενέργειας της εναγομένης με την επιβάρυνση του λογαριασμού με μια δήθεν οφειλή που εμφανίστηκε εν μια νυκτί, η εταιρεία εν μέσω τουριστικής περιόδου, βρέθηκε εκτεθειμένη έναντι των πιστωτών της, ανίκανη να εξυπηρετήσει τις οικονομικές της υποχρεώσεις, καθώς λόγω της επιβάρυνσης του εταιρικού λογαριασμού όψεως με την υπέρογκη αυτή οφειλή, κατέστη αδύνατη η οποιαδήποτε πληρωμή, καθώς και η εξόφληση επιταγών που είχαν ήδη εκδοθεί, αλλά και η εξόφληση οφειλών προς το Δημόσιο(ΙΚΑ – Δ.Ο.Υ κ.λπ.). Η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι αναγκάστηκε να προβεί σε δανειοδότηση από την εναγομένη, με ύψος χρηματοδότησης το κατασχεθέν ποσό και εγγραφή αυτού του ποσού στην σύμβαση παροχής πίστωσης με ανοιχτό – αλληλόχρεο λογαριασμό που τηρούσε.
Ακολούθως, όπως διατείνεται, περί τα μέσα του έτους 2013 και κατόπιν αλλεπάλληλων οχλήσεων, η εναγομένη τους ενημέρωσε για πρώτη φορά με την από 20.08.2013 επιστολή της ως απάντηση ότι το ποσό της αμφισβητούμενης οφειλής προέρχεται από σύμβαση δομημένου παραγώγου «σύμβαση συναλλαγής συνδεδεμένη με το χρηματιστηριακό δείκτη Eurostoxx 50».
Ως αιτιολογία για τη δημιουργία της αμφισβητούμενης οφειλής είχε δοθεί από τον υπάλληλο της εναγομένης η αρχική σύμβαση Swap υπογραφείσα το έτος 2007. Η εναγομένη, δηλαδή, στην έγγραφη ενημέρωσή της αναφερόταν για πρώτη φορά σε μια σύμβαση που δεν αναγνώριζε η εταιρεία καθώς ουδέποτε αυτή υπεγράφη από τους νόμιμους εκπροσώπους της εταιρείας.
Η οφειλή δεν αντιστοιχούσε στην αρχική σύμβαση Swap, αλλά σε σύμβαση δομημένου παραγώγου «προϊόν χρηματιστηριακής συναλλαγής της σύμβασης Εurostoxx 50» («Σύμβαση Εurostoxx 50»).
Την 22.10.2013 διαπίστωσε ο νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας ότι όταν κλήθηκε από την τράπεζα να υπογράψει κάποια δήθεν διαδικαστικά έγγραφα για τις δανειακές συμβάσεις της τεχνηέντως και με παράνομο τρόπο η εναγομένη απέσπασε την υπογραφή του επί του από 30.07.2009 ενημερωτικού εντύπου με τίτλο «ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ Ενδεικτικοί Όροι και Προϋποθέσεις» περί συγχώνευσης των τριών αυτοτελών συμβάσεων Swap, τριών διαφορετικών εταιρειών, σε μία, η οποία θα βάρυνε αποκλειστικά την εταιρεία.
Η εταιρεία ισχυρίζεται μάλιστα ότι για να γίνει ανάληψη του χρέους της ΟΕ και της ΕΠΕ από την ξενοδοχειακή ΑΕ εταιρείες που είχαν διαφορετική εκπροσώπηση και διαχείριση, έπρεπε να συγκληθεί γενική συνέλευση της ΑΕ και να δοθεί ρητή και ειδική εντολή στους εκπροσώπους της να αναδεχθεί η τελευταία το χρέος των δύο άλλων εταιρειών.
Η εταιρεία έως και τότε αγνοούσε πλήρως όχι μόνο την ύπαρξη της εν λόγω οφειλής προς την εναγομένη, αλλά σε κάθε περίπτωση αγνοούσε την εν γένει ύπαρξη της νέας ανανεωτικής Σύμβασης Εurostoxx 50.
Με την αγωγή ζητείται να αναγνωριστεί η ακυρότητα της από 30.07.2009 σύμβασης δομημένου παραγώγου «σύμβαση συναλλαγής συνδεδεμένη με το χρηματιστηριακό δείκτη Eurostoxx 50», να αναγνωριστεί ότι το ποσό των 490.378,62 €, του οποίου επιδιώκει την είσπραξη η εναγομένη δυνάμει διαταγής πληρωμής και της επιταγής προς εκούσια συμμόρφωση αποτελεί προϊόν αδικοπρακτικής ενέργειας, να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλλει το ποσό των 15.000 € λόγω αδικοπραξίας και 250.0000 €.
Την υπόθεση χειρίζεται η δικηγόρος κ. Ελένη Αυγενικού.
