Στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μηχανικοί και δεν έχουν λυθεί αναφέρεται με ανακοίνωση η ΕΜΔΥΔΑΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ. Αναλυτικά αναφέρονται τα εξής:
Είναι πλέον σύνηθες τα τελευταία χρόνια, συνάδελφοι Μηχανικοί να σύρονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα και ευκολία στις αίθουσες των Δικαστηρίων ως εξιλαστήρια θύματα, μετά από άδικες και συχνά ατεκμηρίωτες δικαστικές διώξεις εναντίον τους, για θέματα που άπτονται της άσκησης των καθηκόντων τους. Χρονοβόρες δίκες, με σοβαρότατες ηθικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, τόσο για τους ίδιους τους συναδέλφους, όσο και για τις οικογένειές τους, λαμβάνουν χώρα ολοένα και πιο συχνά, θίγοντας την αξιοπρέπεια των Μηχανικών και προκαλώντας συνεχώς κλίμα φόβου στις δημόσιες Τεχνικές Υπηρεσίες, στις Υπηρεσίες Δόμησης και γενικότερα σε υπηρεσίες όπου εργάζονται Μηχανικοί. Η μετατόπιση και προσωποποίηση ευθυνών, άδικα από τους δημόσιους φορείς στους Μηχανικούς Δημόσιους Υπαλλήλους εν ώρα υπηρεσίας και οι συνεχείς διώξεις αυτών, είναι ένα φαινόμενο το οποίο συναντάται ολοένα και πιο συχνά, εξαιτίας της συνεχούς αύξησης υποστελέχωσης των υπηρεσιών και της ολοένα συνεχιζόμενης περικοπής πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Αναμφίβολα, οι ευθύνες για τις δυσλειτουργίες είναι επιτελικές, διαχρονικές και σε υψηλότερο επίπεδο από τους υπαλλήλους. Οι Τεχνικές Υπηρεσίες και οι Υπηρεσίες Δόμησης με τους ελάχιστους εναπομείναντες τεχνικούς υπαλλήλους που εργάζονται σε αυτές, καλούνται να εκτελέσουν πληθώρα καθηκόντων (συντήρηση, εποπτεία, μελέτη, επίβλεψη, αστυνόμευση, σχεδίαση τεχνικών έργων, στελέχωση πάσης φύσεως Επιτροπών, εξυπηρέτηση κοινού, αυτοψίες, εισηγήσεις, κ.λπ), που αντικειμενικά, είναι αδύνατον να ανταπεξέλθουν. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι την τελευταία δεκαετία ο αριθμός των συναδέλφων Διπλωματούχων Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων που υπηρετούν στη Δωδεκάνησο έχει μείωση της τάξης του 20-25%. Μια μείωση η οποία δεν έχει συνοδευτεί με παράλληλη μείωση του φόρτου εργασίας και της γραφειοκρατίας. Πέραν αυτών, η πολυνομία στην Πολεοδομική Νομοθεσία και τη Νομοθεσία Δημοσίων Έργων όλο και επεκτείνεται, διογκώνοντας τα ήδη υφιστάμενα προβλήματα.
Πληθώρα προτάσεων έχουν κατατεθεί τόσο από την Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ, όσο και από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, προκειμένου να βελτιωθεί, αφενός μεν η Δημόσια Διοίκηση, αφετέρου δε οι συνθήκες άσκησης του επαγγέλματος με σκοπό την αποτελεσματικότερη και ουσιαστικότερη βελτίωση της παροχής υπηρεσιών των Μηχανικών του Δημοσίου Τομέα. Δυστυχώς, οι προτάσεις αυτές δεν έχουν εισακουστεί και τα αποτελέσματα τα ζούμε καθημερινά.
Το φαινόμενο αυτό είναι πανελλαδικό. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για την υπόθεση της πλημμύρας στη Μάνδρα Αττικής διώχθηκαν συνάδελφοι Μηχανικοί, η πλειοψηφία των οποίων τελικά απαλλάχθηκαν των κατηγοριών. Αντίστοιχα, στην πλημμύρα που προκλήθηκε από τον Μεσογειακό Κυκλώνα ΙΑΝΟ στη Θεσσαλία, συνάδελφοι Μηχανικοί είναι υπόδικοι, κ.ο.κ. Πέραν των καταστροφών που προκαλούνται από ακραία καιρικά φαινόμενα, καθημερινά πληθώρα ατυχημάτων στο οδικό δίκτυο, αλλά και η πολυνομία στην πολεοδομική νομοθεσία οδηγούν στο ακροατήριο Μηχανικούς του Δημοσίου. Το αυτό συμβαίνει και στη Ρόδο. Αρκετοί εκ των συναδέλφων μας έχουν υποστεί το βάρος της ποινικής δίωξης στο παρελθόν, αρκετοί το υφίστανται τώρα και δεδομένου ότι δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι, αρκετοί θα το υποστούμε στο μέλλον.
Σε πολλές των περιπτώσεων, στον β’ συνήθως βαθμό εκδίκασης, οι συνάδελφοι Μηχανικοί αθωώνονται. Η αθώωση – δικαίωση απαιτεί χρόνια δικαστικής περιπέτειας και είναι αρκετά ψυχοφθόρα. Το τίμημα που πληρώνεται είναι πολύ βαρύ ακόμα και στην περίπτωση αθώωσης. Πώς ξεπληρώνεται το τίμημα αυτό από το Ελληνικό Δημόσιο; Με καταβολή ενός μικρού μέρους των δικαστικών εξόδων του υπαλλήλου. Στις περιπτώσεις δε που ο Μηχανικός καταδικάζεται, επωμίζεται όλο το βάρος, ψυχολογικά και υλικά, της ανεπάρκειας του κρατικού μηχανισμού στον έλεγχο, την πρόληψη και την καταστολή. Και εν συνεχεία στα αστικά δικαστήρια, η καταστροφή είναι ολοκληρωτική, καθώς οι απαιτήσεις υπέρογκων ποσών αποζημίωσης ζητούνται από το άτομο και όχι από το δημόσιο.
Η ΕΜΔΥΔΑΣ Δωδεκανήσου εκφράζει την αγανάκτησή της για την κατάσταση που έχει παγιωθεί τα τελευταία χρόνια με εξιλαστήρια θύματα τα μέλη της, τους Διπλωματούχους Μηχανικούς Δημόσιους Υπάλληλους. Παράλληλα, καλεί την πολιτεία και τις αρχές της Δωδεκανήσου να λάβουν θέση και να υποστηρίξουν τους Μηχανικούς, χωρίς τους οποίους οι υπηρεσίες δεν είναι δυνατό να λειτουργήσουν. Επιτέλους, θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτήν την κατάσταση και να λάβει ο κάθε ένας το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί. Η έκφραση «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» δεν μπορεί να απαλλάσσει από τις ευθύνες του (ποινικές, αστικές) κανέναν, ανεξαρτήτου αξιώματος που κατέχει και προς ικανοποίηση της κοινής γνώμης, οι ευθύνες αυτές να μεταβιβάζονται σε «αναλώσιμους» υπηρεσιακούς παράγοντες.
