Το πολιτικό σύστημα στη χώρα νοσεί βαθύτατα. Πάντοτε νοσούσε, όπως νοσούσε και η δημόσια διοίκηση, αλλά τώρα τα συμπτώματα είναι πιο έντονα και η θεραπεία δυσκολότερη, αν όχι τελείως αδύνατη. Νοσούσαν πάντα και νοσούν και τα πολιτικά κόμματα, οι υποτιθέμενοι «στυλοβάτες» του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Και όταν νοσούν ταυτόχρονα, κράτος και κόμματα η χώρα δεν έχει και πολλές ελπίδες.
Οι πολιτικοί μας ουδέποτε θέλησαν να δουν το πρόβλημα σε όλο το βάθος και σε όλη την έκτασή του γι’ αυτό και δεν λύθηκε ποτέ. Οι Ελληνες πολίτες, που πάντοτε προηγούντο των πολιτικών ηγεσιών τους, το έχουν διαπιστώσει, κρούουν κουδούνια και καμπάνες, στέλλουν μηνύματα, αλλά αυτά είτε δεν συλλαμβάνονται, είτε παρερμηνεύονται.
Τις περισσότερες μάλιστα φορές με δόλιο τρόπο. Αυτό συνέβη και στις ευρωεκλογές της Κυριακής. Αγανακτισμένοι, έως εξαγριωμένοι οι πολίτες, από τα καμώματα των πολιτικών μας, έστειλαν ηχηρότατα μηνύματα, είτε με την ψήφο τους, είτε με την αποχή τους. Τα πράγματα όμως δείχνουν ήδη ότι δεν συλλαμβάνονται καθ’ ον τρόπον πρέπει. Οι μεν πετάνε στα σύννεφα και κατακυριεύθηκαν από αλαζονεία, οι δε αναζητούν στα ανέκδοτα την ερμηνεία πραγμάτων και φαινομένων, που δεν χρειάζονται και πολλή σοφία για να ερμηνευθούν.
Την Κυριακή που πέρασε, δεν αναδείχθηκε νικητής, υπό την έννοια του πραγματικού νικητή. Ολοι είναι ηττημένοι. Από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά. Απλώς, μεταξύ των ηττημένων πλασαρίστηκε στην καλύτερη θέση το ΠΑΣΟΚ, που είδε μάλιστα τη δύναμή του να μειώνεται. «Ξεχώρισε» κάπως ο ΛΑΟΣ γιατί ο Γιώργος Καρατζαφέρης κατάφερε να μιλήσει με ειλικρίνεια.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι επιχειρείται η μείωση της σημασίας της νίκης του ΠΑΣΟΚ. Και μεγάλη είναι και δεδομένη, όχι όμως εξ΄αντικειμένου, αλλά συγκριτικά. Δεν χαρακτηρίζεται από ποιοτικά στοιχεία αλλά μόνο από ποσοτικά. Γι’ αυτό καλό είναι να μπουν τα κεφάλια μέσα. Απλώς κερδήθηκε μια μάχη.
Από την άλλη πλευρά η ήττα της Νέας Δημοκρατίας είναι δεδομένη και κανένα επιχείρημα ή τέχνασμα δεν μπορεί να την ωραιοποιήσει, ακόμα και το πραγματικό γεγονός ότι μεταξύ των τυφλών επεκράτησε ο μονόφθαλμος. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και πιο επώδυνη ήττα της ιστορίας της και τη μοναδική στην Ευρώπη μεταξύ των κεντροδεξιών κομμάτων σ’ αυτές τις ευρωεκλογές. Θεωρητικά υπάρχει χρόνος και τρόπος για διορθώσεις και επανάκαμψη, πρακτικά όμως όλα έγιναν πιο δύσκολα αν όχι αδιέξοδα. Η αντίστροφη μέτρηση πρέπει να έχει αρχίσει και το ΠΑΣΟΚ να είναι «Κυβέρνηση εν αναμονή».
Πολλοί λένε ότι δεν κέρδισε το ΠΑΣΟΚ αλλά έχασε η Νέα Δημοκρατία. Και έτσι να είναι τα πράγματα, δεν παύει να καταγράφει η ιστορία, μια νίκη και μια ήττα. Αυτό δεν αλλάζει, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Οι εκλογές της Κυριακής θυμίζουν κάτι από περιφερειακούς αγώνες στίβου, με άδεια γήπεδα και αθλητές που δεν επιτυγχάνουν ούτε ρεκόρ ούτε και καλές επιδόσεις. Η βαθμολογία των ομάδων στο τέλος όμως δεν καταργείται. Γίνεται κατάταξη, παρά την έλλειψη αγωνιστικών επιτυχιών. Και στην κατάταξη της Κυριακής πρώτο ήρθε το ΠΑΣΟΚ και δεύτερη η Ν.Δ. Ακολούθησαν τα υπόλοιπα κόμματα.
Το ό,τι αντέχει ακόμα ο δικομματισμός είναι μια αλήθεια. Ομως δέχθηκε ισχυρότατο ράπισμα. Στ’ αλήθεια, όμως, που βρίσκονται τα όρια αντοχής, όταν οι μισοί ψηφοφόροι συνειδητά απέχουν από το πιο ιερό δημοκρατικό τους δικαίωμα και αποστρέφουν το πρόσωπο από τα κόμματα και μάλιστα μετά βδελυγμίας και με φωνές που ακούστηκαν σε όλη την Ελλάδα, πλην -ενδεχομένως- των γραφείων των επιτελών;
Η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Και αν δεν δρομολογηθούν εδώ και τώρα ανατροπές η κοινωνική έκρηξη θα έρθει πιο κοντά.
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί για τα πραγματικά αίτια της πρωτόγνωρης ήττας της Ν.Δ.
Αποδόθηκε πρωτίστως στα σκάνδαλα και στην πλήρη σχεδόν διάλυση του κράτους. Δεν είναι, όμως, οξύμωρον και ολίγον αφύσικο να τιμωρείται για τέτοιες αμαρτίες ένα κόμμα και να επιβραβεύεται κάποιο άλλο, περισσότερο βουτηγμένο;
Αλλού είναι το μεγάλο πρόβλημα. Η Ν.Δ. θα μπορούσε να κερδίσει και αυτές τις εκλογές, παρά τα παιδαριώδη λάθη της, λόγω της ακτινοβολίας του Καραμανλή (ο οποίος, όμως, τελικά αποδοκιμάστηκε γιατί έδειξε ατολμία και υπέρμετρη ανοχή σε κρίσιμες στιγμές), αν δεν επέλεγε ΤΕΛΕΙΩΣ λανθασμένη τακτική και στρατηγική. Αντί να αναδείξει τα στοιχεία εκείνα στα οποία υπερτερούσε (ευρωπαϊκή ιδέα, μεταρρυθμίσεις, κυβερνητικό πρόγραμμα), έπεσε στην παγίδα του πιο έμπειρου στον επικοινωνιακό τομέα ΠΑΣΟΚ, και ασχολήθηκε με τα σκάνδαλα. Και από κατήγορη, που έπρεπε να είναι, αν χειριζόταν από την αρχή σωστά τα πράγματα και έστελλε μερικούς κατεργαραίους στο σπίτι τους ή στον εισαγγελέα, έγινε κατηγορούμενη.
Ειλικρινά, τέτοιος άθλος, θα πρέπει να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Γελάνε και τα μουστάκια όλων των ΠΑΣΟΚΩΝ γιατί τους επέτρεψε η ΝΔ να έρχονται ως εξυγιαντές του δημόσιου βίου και ως λυτρωτές της χώρας.
Ετσι, η Ν.Δ. από κόμμα δημιουργίας, επέτρεψε να καταγραφεί ως κόμμα καταστροφής και μάλιστα… ολοκληρωτικής.
Και δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Λες και την είχαν υπνωτίσει.
Το δεύτερο κυρίαρχο στοιχείο που οδήγησε στην μεγάλη αποχή των νεοδημοκρατών από την κάλπη είναι η διαπίστωση ότι στελέχη και ψηφοφόροι οδηγήθηκαν στη γωνία. Στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης της χώρας κόμμα και κυβέρνηση αδιαφόρησαν γι’ αυτούς. Τους θεώρησαν δεδομένους «υπηκόους»! Εφτασαν στο σημείο να ζητάνε διαμεσολάβηση στελεχών του ΠΑΣΟΚ για να επιτύχουν την επίλυση κάποιου προβλήματός τους. Το είχε εγκαίρως και πολλές φορές επισημάνει η «δ». Οτι δηλαδή η ΝΔ ήταν στην κυβέρνηση αλλά το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, το οποίο επιπλέον ήλεγχε τη δημόσια διοίκηση και παρήγαγε πολιτική σε καίριους τομείς, εκεί που αδυνατούσε η Ν.Δ.
Κόμμα και κυβέρνηση προσπαθούσαν να τα έχουν καλά με τα στελέχη των άλλων κομμάτων παρά με τα δικά τους, πιστεύοντας προφανώς, ότι θα κέρδιζαν την ανοχή ή και την στήριξή τους. Τόσο απλά και τόσο καλά.
Βεβαίως και έπαιξαν ρόλο και πολλά άλλα και μάλιστα σοβαρό. Η ολέθρια ήττα θα είχε, παρ’ όλα αυτά αποφευχθεί αν, όπως προαναφέρθηκε, α) επέλεγε σωστή στρατηγική και τακτική η Ν.Δ. β) εξυγίαινε το δημόσιο τομέα και γ) δεν στρίμωχνε στη γωνία το δικό της κόσμο.
Το ΠΑΣΟΚ, μανούλα σε τακτικές και στρατηγικές, έπαιξε σωστά στο γήπεδο του αντιπάλου, με σούπερ επίθεση και δικαίως κέρδισε.
Σε επίπεδο Δωδ/νήσου η ΝΔ δεν υπέστη απλώς ήττα, αλλά πανωλεθρία, χωρίς μάλιστα να έχει φροντίσει ιδιαιτέρως γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά πως να μην υποστεί πανωλεθρία αφού και σαν κόμμα και σαν κυβέρνηση ήταν απούσα (οι επισκέψεις δεν αρκούν, σαν δεν δίνονται ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα).
Αλλά μήπως και λογάριασαν ποτέ και αυτές τις οργανώσεις, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει άνθρωπος, όχι μόνο μέσα στα εκλογικά τμήματα αλλ’ ούτε και απέξω;
Ο μεν υφ/ργός ασχολείτο μόνο με την προσωπική προβολή και επικράτησή του, προσπαθώντας να δημιουργήσει δικό του κράτος και καθόλου με τα προβλήματα του κοσμάκη, οι δε βουλευτές συνέχισαν τον αγώνα της αλληλοεξόντωσης, την ώρα που και οι οργανώσεις σχεδόν είχαν διαλυθεί.
Δύο μόνο προτάσεις έκανε ο κ. υφ/ργός (συνέβαλε, πάντως στη μείωση της γραφειοκρατίας σε ό,τι αφορά την έκδοση της βίζας) και αυτές ανόητες. Πρότεινε τη ζεύξη Λέρου και Καλύμνου και την ανέγερση νέου κτηρίου του ΙΚΑ πάνω σε αρχαιολογικό χώρο, σαμποτάροντας τη λύση του παλιού νοσοκομείου, με μοναδική -όπως αποδείχθηκε- επιδίωξη να μείνει εκεί που ήταν πάντα, για να πληρώνονται τεράστια ποσά για ενοίκια.
Τα έργα δεν προχώρησαν, το νοσοκομείο αφέθηκε να καταρρεύσει, έφεραν απέναντι την Τοπική Αυτοδιοίκηση με την εκτός τόπου και χρόνου πρόταση για κατάργηση του ΔΗΦΟΔΩ (και γι΄αυτό φρόντισε το περιβάλλον του υφ/ργού), ενηγκαλίσθηκαν το Καζίνο (όπως είχε κάνει και το ΠΑΣΟΚ), στο ακτοπλοϊκό λύσεις δεν δόθηκαν και οι τύχες του τουρισμού αφέθηκαν στο έλεος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Ενας άνθρωπος, ο περιφερειάρχης, κάτι προσπάθησε να κάνει, μόνος και αβοήθητος, αλλά και αυτός υπονομεύθηκε.
Σ
Δεν χρειάσθηκε καθόλου το ΠΑΣΟΚ για να καταστραφεί τοπικά η Ν.Δ! Το πέτυχε μόνη της. Με την πρωτοφανή μανία αυτοκαταστροφής που την έδερνε εδώ και χρόνια. Ηταν αναμενόμενο, λοιπόν, οι ψηφοφόροι να μείνουν στα σπίτια τους ή αν ξεχυθούν στις παραλίες. Και όσοι προσήλθαν στην κάλπη, να ψηφίσουν άλλα κόμματα, όχι απλώς για να στείλουν μήνυμα αλλά για να τιμωρήσουν. Εν κατακλείδι, το ήθος και ύφος της εξουσίας, τα πρωτοφανή σκάνδαλα, η αποστροφή του προσώπου από την καθημερινότητα του πολίτη, η αλαζονεία της εξουσίας, απρεπείς πολιτικές συμπεριφορές και άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός, όχι απλώς απογοήτευσαν τον πολίτη αλλά και τον προσέβαλαν με αποτέλεσμα να συμπεριφερθεί καθ’ ον τρόπον συμπεριφέρθηκε μπροστά στην κάλπη. Και μάλιστα, με πολλή επιείκεια.
Και επειδή πολλά λέγονται στο κλινόν άστυ, ακόμα και από υποτιθέμενους σοβαρούς αναλυτές ότι ο Παυλίδης είναι η αιτία που η Ν.Δ. καταποντίστηκε στα Δωδ/νησα, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, εμείς, που ίσως να ξέρουμε πιο πολλά απ’ αυτούς, προτείνουμε να εξετασθεί και ένα άλλο ενδεχόμενο: οι Δωδ/νήσιοι να τιμώρησαν δηλαδή τη Ν.Δ. και για την έναντι του Παυλίδη συμπεριφορά. Την προσπάθεια δηλαδή να του επιρριφθούν όλες οι αμαρτίες του συστήματος για να εξιλεωθούν όλοι οι υπόλοιποι στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Και προτείνουμε να εξετασθεί και αυτό το ενδεχόμενο για να μην βρεθεί η ΝΔ στις εθνικές εκλογές ενώπιον, ακόμα πιο οδυνηρών εκπλήξεων, παρασυρόμενη σε ερμηνείες που βολεύουν πρόσωπα και όχι το ίδιο το κόμμα.
