• 3.000 βαρέως πάσχοντες ασθενείς έχουν νοσηλευθεί μέχρι σήμερα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, με πολύ καλά αποτελέσματα
• «Η ζωγραφική είναι ο σύντροφός μου στη ζωή, η έκφραση του συναισθηματικού μου κόσμου…Μια επικοινωνία χωρίς όρια και απαγορεύσεις, χωρίς λογική και επιχειρήματα»
Ο Βασίλης Κινούς σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στη «δ» ξεδιπλώνει την πραγματικότητα πίσω από τη λειτουργία της ΜΕΘ, τη θέληση για ζωή των μαχητών που χρειάσθηκε να νοσηλευθούν στην εντατική του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, το περιστατικό που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη, τα προβλήματα των εντατικών μονάδων από την περίοδο της οικονομικής κρίσης μέχρι και σήμερα, αλλά και το μεγάλο πάθος του, που είναι η ζωγραφική. «Η ζωγραφική είναι ο σύντροφός μου στη ζωή, είναι η έκφραση του συναισθηματικού μου κόσμου που απευθύνεται στο συναισθηματικό κόσμο των άλλων, με σκοπό μια υψηλότερη μορφή επικοινωνίας», θα πει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Κινούς είναι Χειρουργός-Εντατικολόγος με βαθμό διευθυντή πάνω από 10 χρόνια. Υπηρετεί στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της. «Μέχρι στιγμής έχουμε νοσηλεύσει κοντά στους 3.000 βαρέως πάσχοντες ασθενείς με πολύ καλά αποτελέσματα ειδικά στους νέους. Σε αυτή την ηλικιακή ομάδα έχουμε καλή έκβαση πάνω από 70% και γι’ αυτό όλη η ομάδα που απαρτίζεται από το ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό αισθανόμαστε βαθιά ικανοποίηση», αναφέρει ο διευθυντής της ΜΕΘ.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• Με πόσους γιατρούς λειτουργεί σήμερα κ. Κινούς η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου;
Αυτή την χρονική περίοδο κα Παμπρή έχουμε μείνει τρεις μόνιμοι γιατροί για να λειτουργήσουμε έξι κρεβάτια. Σε αυτή τη δύναμη κλινών το ελάχιστο ιατρικό προσωπικό που θα έπρεπε να υπηρετεί με βάση τα αναφερόμενα από την Εταιρεία Εντατικής Θεραπείας είναι 6 γιατροί.
Όμως αισθανόμαστε τυχεροί γιατί τους επόμενους μήνες θα έρθει να υπηρετήσει στην περιοχή μας ένας έμπειρος εντατικολόγος με καταγωγή από τα Δωδεκάνησα. Το αναφέρω με αυτόν τον τρόπο, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά τα τεράστια προβλήματα, λόγω σοβαρής έλλειψης γιατρών που έχουν δημιουργηθεί σε όλες σχεδόν τις περιφερειακές ΜΕΘ της χώρας.
• Ποια είναι τα προβλήματα των εντατικών τα τελευταία χρόνια;
Τα σοβαρά προβλήματα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας ξεκίνησαν την περίοδο της οικονομικής κρίσης της χώρας. Η ξαφνική περικοπή σχεδόν στο 50% των αμοιβών των γιατρών ανάγκασε πολλούς συναδέλφους να εγκαταλείψουν το σύστημα και τη χώρα, αφού τους προσέφεραν καλύτερες συνθήκες εργασίας με πολύ μεγαλύτερες απολαβές πολλές χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Έτσι ξεκίνησε η μετανάστευση των νέων επιστημόνων της χώρας που δυστυχώς συνεχίζεται και μέχρι σήμερα. Τα κίνητρα που ακούγονται κατά καιρούς από την εκάστοτε εξουσία φαίνεται ότι δεν είναι ικανά για να πείσουν το επιστημονικό προσωπικό της χώρας και ειδικά τους γιατρούς να επιστρέψουν.
Ειδικά σε τμήματα πρώτης γραμμής όπως οι Εντατικές Μονάδες ή το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών οι αμοιβές είναι πολλαπλάσιες αυτών που προσφέρει η χώρα. Οπότε είναι σχεδόν αδύνατο να ελπίζουμε στην επιστροφή τους εάν δεν αποφασιστεί η γενναία αύξηση των κονδυλίων για το ΕΣΥ και το λιγότερο ο διπλασιασμός των αμοιβών των γιατρών και ειδικά αυτών που έχουν εξειδικευτεί σε θέσεις πρώτης γραμμής. Επίσης φαίνεται τα τελευταία χρόνια ότι οι νέοι γιατροί δεν επιλέγουν πλέον τέτοιες ειδικότητες σαν αποτέλεσμα όλων αυτών που προανέφερα.
• Η άρνηση γιατρών να στελεχώσουν νευραλγικά τμήματα, όπως είναι αυτά των εντατικολόγων οφείλεται στην έλλειψη οικονομικών κινήτρων; Γιατί δεν καλύπτονται οι θέσεις που προκηρύσσονται;
Όσον αφορά την Περιφέρεια και ειδικά την περιοχή μας που θεωρείται άγονη και απομακρυσμένη οι λόγοι που δεν επιλέγουν νέοι συνάδελφοι να έρθουν να υπηρετήσουν εδώ είναι οικονομικοί και επιστημονικοί.
Τα κίνητρα που έχουν εξαγγελθεί δεν επαρκούν. Συνήθως οι θέσεις που προκηρύσσονται βγαίνουν άγονες αλλά ούτε φυσικά πρέπει να μας ικανοποιεί το γεγονός της μίας υποψηφιότητας. Γιατί οι συνθήκες εργασίας είναι δύσκολες και ο γιατρός πρέπει να είναι ικανός για να αντεπεξέλθει. Στην μία υποψηφιότητα δεν έχεις εναλλακτική λύση είσαι υποχρεωμένος να επιλέξεις και γιατρούς που είναι κάτω του μετρίου δημιουργώντας περισσότερα προβλήματα. Εμείς λοιπόν αισθανόμαστε τυχεροί που βρέθηκε συνάδελφος έμπειρος να θέλει να υπηρετήσει στην ΜΕΘ του Νοσοκομείου μας. Η συνήθεια είναι το χειρότερο πράγμα.
Έχουμε συνηθίσει να εργαζόμαστε με σοβαρές ελλείψεις και τώρα θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που θα είμαστε πάλι τέσσερις. Όμως το σημαντικό είναι ότι η ΜΕΘ θα συνεχίσει την απρόσκοπτη λειτουργία της προσφέροντας με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο τις υπηρεσίες της στους βαρέως πάσχοντες συνανθρώπους μας που την έχουν ανάγκη.
• Τι γίνεται με την εισαγωγή ασθενών στη ΜΕΘ του ΓΝΡ, όταν οι κλίνες δεν επαρκούν;
Στον χώρο που στεγάζεται η ΜΕΘ του Νοσοκομείου μας υπάρχει δυνατότητα ανάπτυξης 8 κλινών, όμως ποτέ δεν λειτούργησαν λόγω έλλειψης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Τα τροχαία ατυχήματα στην περιοχή μας γίνονται σχεδόν επί καθημερινής βάσεως, οι ανάγκες για νοσηλεία βαρέως πασχόντων ασθενών είναι μεγάλες. Προσπαθούμε όσο μπορούμε να καλύπτουμε τις ανάγκες και ειδικά νέων ανθρώπων ανοίγοντας πολλές φορές και έβδομο κρεβάτι.
Όμως δεν υπάρχει δυνατότητα να καλυφθούν όλα, οπότε πρέπει να γίνει η αναγκαία διακομιδή σε ΜΕΘ άλλων Νοσοκομείων βαρέως πασχόντων συμπολιτών μας. Όμως για κάθε διακομιδή υπάρχουν κριτήρια ώστε να είναι όσον το δυνατόν ποιο ασφαλής και τηρούνται στο ακέραιο.
• Στην εντατική το τι είναι ζωή και τι είναι θάνατος γίνεται αντιληπτό πάρα πολύ γρήγορα. Μετά την εντατική υπάρχει μόνο ο Θεός;
Στη συγκεκριμένη ερώτηση απλώς θα αναφερθώ σε ένα περιστατικό. Στην πιο χαρούμενη στιγμή, στο τραπέζι μετά το γάμο της κόρης του, ένας εξηνταπεντάχρονος παρουσίασε μία δυσφορία και πριν προλάβουν οι συνδαιτημόνες να αντιδράσουν σωριάστηκε μπροστά τους. Ένας παρευρισκόμενος γιατρός διέγνωσε ανακοπή και ξεκίνησε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ). Ταυτόχρονα οργανώθηκε η μεταφορά του με ιδιωτικό αυτοκίνητο στο νοσοκομείο. Μετά από περίπου είκοσι λεπτά το αυτοκίνητο έμπαινε κορνάροντας εκκωφαντικά στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου και αμέσως κινητοποιήθηκαν όλοι οι νοσηλευτές και ιατροί που βρίσκονταν εκεί.
Ταυτόχρονα κλήθηκε και ο ιατρός της ΜΕΘ ο οποίος έφθασε για να συντονίσει τη διάσωση. Όλα προχωρούσαν κατά τους κανόνες, όταν κάποιος από τους παρευρισκόμενους νεότερους ιατρούς, άσχετης με την προσπάθεια ειδικότητας, εξέφρασε μια σκέψη. «Μήπως να μην είμαστε τόσο επιθετικοί; Τόση ώρα για να μεταφερθεί εδώ, συνθήκες πρωτόγονες υποστήριξης. Και να πάρει μπρος η καρδιά του, μήπως δημιουργούμε ένα δράμα, έναν ανάπηρο, πρόβλημα για την οικογένειά του και τον ίδιο; Μήπως είναι καλύτερα να σταματήσουμε;».
Ο έμπειρος ιατρός της ΜΕΘ, που χρόνια πολεμά τον θάνατο από το προκεχωρημένο αυτό φυλάκιο της ιατρικής, έδωσε αμέσως την απάντηση και ταυτόχρονα τέλος στη συζήτηση: «Συνάδελφε μην παριστάνεις το Θεό. Εκείνος αποφασίζει, εμείς δίνουμε ένα χεράκι». Μερικοί χαμογέλασαν γιατί τον γνώριζαν χρόνια τώρα, άλλοι προβληματίστηκαν, ίσως κάποιοι αντέδρασαν μέσα τους. Κανένας όμως δεν απάντησε. Όλοι συνέχισαν την προσπάθειά τους.
Σε λίγη ώρα ο ασθενής μεταφερόταν στη ΜΕΘ και δύο 24ωρα μετά ξυπνούσε για να μεταφερθεί σε θάλαμο νοσηλείας και λίγο αργότερα στο σπίτι του. Μερικούς μήνες μετά ένας κύριος με γλυκά στο χέρι χτυπούσε την πόρτα της ΜΕΘ, συστηνόταν κι ευχαριστούσε όλο το προσωπικό γιατί όπως έλεγε «του έσωσαν τη ζωή». Ο ιατρός που εκείνη τη μέρα βρισκόταν στα εξωτερικά ιατρεία πάνω από το φαινομενικά νεκρό ασθενή χαμογέλασε, γιατί ήξερε ότι οι άνθρωποι δε σώζουν ζωές, «βάζουν απλώς ένα χεράκι».
• Παρακολουθώ συχνά πυκνά τις αναρτήσεις σας στο διαδίκτυο για ασθενείς-μαχητές που βγαίνουν νικητές μετά από παρατεταμένη νοσηλεία στη ΜΕΘ. Ποια είναι τα συναισθήματα που σας διακατέχουν εκείνη τη στιγμή, βλέποντας ότι όλη η ομάδα της εντατικής έχετε καταφέρει να σώσετε ακόμη μία ανθρώπινη ζωή;
Η κύρια αποστολή της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) είναι να διαγνώσει, να υποστηρίξει και εν τέλει να θεραπεύσει βαρέως πάσχοντες ασθενείς, που θα μπορέσουν λαμβάνοντας θεραπεία να αναρρώσουν. Βαρέως πάσχοντες ασθενείς είναι εκείνοι οι οποίοι λόγω μιας νόσου, τραύματος ή χειρουργείου, εμφανίζουν ή βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο να εμφανίσουν απειλητική για τη ζωή τους ανεπάρκεια ενός ή περισσότερων ζωτικών οργάνων.
Αυτές οι δύσκολες καταστάσεις που προκύπτουν επί καθημερινής βάσεως δείχνουν τις μάχες που δίνονται καθημερινά από όλους μας ώστε να διατηρηθούν στην ζωή οι βαρέως πάσχοντες ασθενείς μας. Όταν φτάσει η στιγμή που εξέρχεται από τη Μονάδα μας ένας ασθενής μας είναι λογικό να αισθανόμαστε χαρά και βαθιά ικανοποίηση για το αποτέλεσμα της εργασίας μας. Είναι αυτό που μας δίνει κουράγιο και δύναμη, ώστε να συνεχίσουμε να προσφέρουμε στα όρια των δυνατοτήτων μας κάτω από αντίξοες συνθήκες πολλές φορές τις υπηρεσίες μας σε αυτούς τους συνανθρώπους μας που τις έχουν ανάγκη.
• Οταν εισάγεται ένας ασθενής στη ΜΕΘ και κατά τη νοσηλεία του, πόσο δύσκολο είναι να μεταφέρεις την κλινική εικόνα του στους συγγενείς που περιμένουν καρτερικά και «κρέμονται» από τα χείλη σας;
Όσον αφορά τους συγγενείς που ένας αγαπημένος τους άνθρωπος νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) με σοβαρό πρόβλημα υγείας βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση που τους προκαλεί ανησυχία και ερωτηματικά. Γιατί η εικόνα του βαρέως πάσχοντος διαφέρει θεαματικά από την εικόνα ενός ασθενούς σε οποιαδήποτε άλλη κλινική: Τόσα μηχανήματα τον περιτριγυρίζουν, τόσα σωληνάκια και καλώδια ξεπροβάλλουν από διάφορα σημεία του σώματός του. Στόχος μας είναι να κατανοήσουν αυτή την εικόνα. Πρέπει να συμφιλιωθούν με τη νέα πραγματικότητα που βιώνουν, ώστε να κατορθώσουν να αντιμετωπίσουν αυτή την κρίση με υπομονή και αγάπη. Πριν από όλα κάνουμε σαφές ότι οι περισσότερες από τις συσκευές υποστήριξης είναι προσωρινές. Όταν πια δεν χρειάζονται θα αφαιρεθούν. Επίσης τονίζουμε ότι κάθε φορά που κάτι τους μπερδεύει ή το θεωρούν περίεργο, να ρωτούν αμέσως το υπεύθυνο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Επίσης κάνουμε σαφές ότι ακόμα κι αν ο αγαπημένος τους ασθενής δε μιλάει ή βρίσκεται σε βαθύ ύπνο, είναι σημαντικό να του μιλάτε εσείς. Βοηθήστε τον περιγράφοντας του με ήρεμη και απαλή φωνή, καθημερινά γεγονότα και πληροφορίες, εκδηλώνοντας έτσι το ενδιαφέρον σας. Έτσι ο εγκέφαλος του εισπράττει την αγάπη σας και παραμένει δραστήριος και συγχρόνως ήρεμος. Μια γνώριμη και αγαπημένη φωνή είναι η καλύτερη φροντίδα!!
• Η τέχνη πώς μπήκε στη ζωή σας; Τα έργα ζωγραφικής σας βλέπω ότι κυρίως έχουν να κάνουν με τη θάλασσα, ήρεμη, ανταριασμένη κλπ. Έχετε την ανάγκη μετά από μία εξοντωτική βάρδια στην εντατική, να ταξιδέψετε στο μπλε της θάλασσας μέσα από τον πίνακα που έχετε μπροστά σας, ως πνευματική ηρεμία και γαλήνη;
Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο λογική, χρειάζεται και η τέχνη που μιλά με το συναίσθημα και στο συναίσθημα. Η τέχνη δεν στοχεύει στη λογική, αλλά σε έναν κόσμο εξίσου αληθινό, μα λιγότερο σταθερό.
Η ζωγραφική είναι ο σύντροφός μου στη ζωή είναι η έκφραση του συναισθηματικού μου κόσμου που απευθύνεται στο συναισθηματικό κόσμο των άλλων, με σκοπό μια υψηλότερη μορφή επικοινωνίας. Μια επικοινωνία χωρίς όρια και απαγορεύσεις, χωρίς λογική και επιχειρήματα. Έτσι δημιουργούνται πόρτες προς μια ουτοπία όπου δεσπόζει το συναίσθημα το πάθος και η ελευθερία. Θεωρώ ότι για μένα έχει τόσο μεγάλη σημασία -γιατί ασχολούμαι από μικρό παιδί- που αντίστοιχη της θα ήταν αυτή του Έρωτα. Ευχαριστώ από καρδιάς για το χρόνο που μου αφιερώσατε.
