• Το καταφύγιο χωρίς άδεια λειτουργίας
Το Δημοτικό Κυνοκομείο Ρόδου θα έπρεπε να είναι ένας ασφαλής και σύγχρονος χώρος φιλοξενίας για τα αδέσποτα του νησιού. Παρόλα αυτά, η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι τραγική και προκαλεί σοβαρό προβληματισμό. Παρά τη χρηματοδότηση ύψους 275.000 ευρώ μέσω του προγράμματος «Φιλόδημος», το έργο παρουσιάζει σοβαρές κακοτεχνίες, καθυστερήσεις και παραλείψεις.
Τα προβλήματα δεν άργησαν να φανούν: πλημμύρες, ελλιπής μόνωση, προβληματικό αποχετευτικό σύστημα, ακατάλληλες υποδομές.
Οι εργασίες που υποτίθεται πως θα έδιναν λύσεις δεν ολοκληρώθηκαν, αφήνοντας το κυνοκομείο σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι πριν ξεκινήσει η «ανακαίνιση».
Η πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Φιλοζωική Ρόδου κ. Γεωργία Διμέλλη, έχει καταγγείλει επανειλημμένα ότι το καταφύγιο δεν είναι ασφαλές για τα ζώα. Μάλιστα, έχει καταθέσει στοιχεία στην Εισαγγελία Ρόδου, ζητώντας την απόδοση ευθυνών για τις συνθήκες στο κυνοκομείο.
Πλημμύρες, ανοιχτοί βόθροι και επικίνδυνες συνθήκες
Κάθε φορά που βρέχει, το κυνοκομείο μετατρέπεται σε λίμνη. Οι χώροι φιλοξενίας πλημμυρίζουν, οι εργαζόμενοι παλεύουν μέσα στα νερά για να καθαρίσουν, ενώ το αποχετευτικό σύστημα δεν λειτουργεί σωστά.
Οι κατασκευαστικές ατέλειες είναι εμφανείς:
• Αστοχία στη μόνωση του κτηρίου, με αποτέλεσμα διαρκείς διαρροές.
• Ανοικτοί βόθροι, οι οποίοι αποτελούν κίνδυνο για τα ζώα και τους εργαζομένους.
• Ημιτελείς εργασίες στις υποδομές φιλοξενίας, παρά τις δεσμεύσεις της εργολαβίας.
Παρόλο που οι αρμόδιες υπηρεσίες είχαν ζητήσει από την ανάδοχο εταιρεία να αποκαταστήσει τις ζημιές, η κατάσταση παρέμεινε ίδια.
Χωρίς άδεια λειτουργίας – Παγωμένες υιοθεσίες αδέσποτων
Το πρόβλημα όμως δεν σταματά εδώ. Το κυνοκομείο δεν διαθέτει άδεια λειτουργίας, κάτι που έχει οδηγήσει σε πάγωμα όλων των υιοθεσιών αδέσποτων ζώων προς το εξωτερικό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση ενός σκύλου που επρόκειτο να υιοθετηθεί στη Γερμανία. Κατά τον έλεγχο στα συνοδευτικά έγγραφα «Traces», διαπιστώθηκε ότι το καταφύγιο δεν είχε άδεια λειτουργίας, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί η διαδικασία αναδοχής.
Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες ζώα που θα μπορούσαν να βρουν οικογένειες στο εξωτερικό παραμένουν εγκλωβισμένα στο κυνοκομείο, σε συνθήκες που δεν πληρούν τις προδιαγραφές ευζωίας.
Τι αποκαλύπτουν τα επίσημα έγγραφα
Σύμφωνα με στοιχεία που κατατέθηκαν στην Εισαγγελία, η εργολαβία που ανέλαβε την ανακαίνιση καθυστέρησε σημαντικά την ολοκλήρωση των εργασιών.
Από το 2021, όταν ξεκίνησε η διαδικασία, μέχρι και σήμερα, το έργο δεν έχει παραδοθεί πλήρως.
Τον Νοέμβριο του 2023, μετά από ισχυρές βροχοπτώσεις που προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στις εγκαταστάσεις, η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου απέστειλε έγγραφο στην εργολαβία, ζητώντας:
• Επείγουσα αποκατάσταση των ζημιών λόγω ελλιπούς στεγάνωσης.
• Ολοκλήρωση των εκσκαφών και κατασκευή δεξαμενών λυμάτων.
• Ολοκλήρωση των χώρων φιλοξενίας των ζώων, σύμφωνα με τη σύμβαση.
Ωστόσο, τον Ιανουάριο του 2024, όταν ανέλαβε η νέα δημοτική αρχή, το έργο δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι, παρότι η δημοτική αρχή με το αρ.πρωτ. 5940/30-01-2024 έγγραφο της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων και Υποδομών είχε ζητήσει από την εργολαβία να αποκαταστήσει τις αστοχίες, αυτό δεν συνέβη.
Σύμφωνα με επίσημα έγγραφα, το έργο δεν έχει παραληφθεί από τις υπηρεσίες, γεγονός που εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τη διαχείριση του προγράμματος «Φιλόδημος».
Το κρίσιμο ερώτημα που αναδεικνύεται είναι πού κατέληξαν τα χρήματα της χρηματοδότησης.
Από τη στιγμή που υπήρχε εγκεκριμένο κονδύλι 275.000 ευρώ, γιατί το έργο παραμένει ημιτελές και οι συνθήκες στο κυνοκομείο είναι ακόμα τραγικές;
Το γεγονός ότι το θέμα έχει φτάσει στην Εισαγγελία Ρόδου δείχνει ότι η κοινωνική κατακραυγή είναι έντονη.
Οι φιλοζωικές οργανώσεις ζητούν άμεση παρέμβαση των αρχών για να διερευνηθεί το πού πήγαν τα χρήματα και ποιος ευθύνεται για το ό,τι το έργο παραμένει ημιτελές.
Το Δημοτικό Κυνοκομείο Ρόδου δεν είναι απλώς ένας χώρος για αδέσποτα ζώα. Είναι ένας καθρέφτης της αδιαφορίας και της ανικανότητας των αρμόδιων αρχών.
Η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι ντροπιαστική. Τα ζώα ζουν σε άθλιες συνθήκες, το έργο έχει κολλήσει, οι υιοθεσίες έχουν παγώσει, και κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη.
Παραμένει μία ανοιχτή πληγή που φανερώνει την παθογένεια του ελληνικού δημόσιου τομέα απέναντι στα αδέσποτα.
